"Κάτι Παίζει" στο Θέατρο…

Η παράσταση είναι γεγονός! Το κείμενο που συνέγραψαν οι ακροατές του 9.58 fm στον αέρα των ερτζιανών μέσω sms ανεβαίνει από την Πειραματική Σκηνή του Κ.Θ.Β.Ε. την Πέμπτη 27 Μαίου 2010 και για τρεις παραστάσεις. Ένα έργο που έχει για συγγραφείς 160 άγνωστους μεταξύ τους ανθρώπους και μετρά 2000 sms!!!

Τρίτη 23 Μαρτίου 2010

Γιατί Παίξαμε...

- Για τη συμμετοχή. Γιατί με κέρδισε η ζωντάνια του κειμένου. Αναστασία Κυριακίδου

- Κάθε μέρα άκουγα το θεατρικό, αλλά αυτήν την ώρα μαγειρεύω για τα παιδιά. Εργαζόμενη μητέρα. Εγώ τρέφομαι με τα ωραία της εκπομπής σας. Φωτεινή Ευαγγελίδου

- Γιατί ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό. Κάτι, που δεν είχα ίσως την ευκαιρία να κάνω, όταν ήμουν πιο νέα. Και φυσικά, με τρέλαινε η ιδέα πως μιλούσα –έστω κι έτσι- με τους ραδιοφωνικούς φίλους μου. Η Διπλανή σου

- Ήταν πρόκληση η συγγραφή του θεατρικού με sms. Χρήστος Βρουλλής, Κατασκευαστής Φυσητού Γυαλιού-Φωτιστικών

- Έπαιξα γιατί μου άρεσε η παρέα. Δεν έπαιξα γιατί μου τέλειωσαν οι μονάδες. Χριστίνα Κελεσίδου

-Έπαιξα μόνο για να παίξω. Το διασκέδασα και ήθελα να δω που θα φτάσει. Το πείραμα πέτυχε. Συγχαρητήρια σε όλους. Τhomi

- Ήταν ένα διασκεδαστικό, απρόβλεπτο παιχνίδι, που γαργαλούσε τη φαντασία μου και μ’ έκανε να νιώθω μέλος μιας παρέας, που είμαι σίγουρη ότι χαμογελούσε. Χριστίνα Βουμβουράκη, Αρχιτέκτων

- Δεν έπαιξα για τις προσκλήσεις. Παντελής Καραμιχαηλίδης, Συντηρητής Αρχαιοτήτων

- Μου αρέσει να πραγματοποιούνται ιδέες και όνειρα, που μοιάζουν αδύνατα. Είναι ενθαρρυντικό για όλους μας, που έχουμε ακόμη όνειρα. Ελπιδοφόρο. Έπαιξα για τη συντροφιά με φίλους. Κλωτσιά στη μοναξιά και μια χαρά καθημερινή -φρένο στα δάκρυα που, αυτοβούλως, κυλούν. Στεφανία Βελδεμίρη, Συντηρήτρια Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης, Εικαστικός. Συνήθως άνεργη ή μερικώς απασχολούμενη -καλή ώρα-.

- Έστελνα sms, γιατί απλά ένιωθα πως διάβαζα ένα βιβλίο, στο οποίο, όμως, μπορούσα να παρέμβω, να αλλάξω ροή, να δώσω κάτι από εμένα. Φυσικά και γιατί ένιωθα μέλος μιας όμορφης και κεφάτης οικογένειας. Πρώτη φορά το έκανα αυτό και ήταν πραγματικά απολαυστικό. Σας ευχαριστώ από καρδιάς. Χρήστος Παπαχρήστου

- Συμμετείχα γιατί μου άρεσε η ιδέα του να παίξω, να μοιραστώ ιδέες, να εξελίξω τις ιδέες άλλων και να εξελιχθεί η δικιά μου. Ελένη Τσιτσιμπίκου, Αρχιτέκτων

- Ήταν μια πρόταση παιχνιδιάρικη και με άγνωστο αποτέλεσμα. Και τώρα, τι; Αλεξάνδρα Μπάρκα

- Δεν έπαιξα γιατί εκείνη την ώρα οδηγώ προς την πόλη, καθώς είμαι εκπαιδευτικός εκτός πόλης. Παρ’ όλα αυτά, έφτιαχνα στο μυαλό μου ερωτήσεις. Έφη Καριωτάκη

- Ήθελα να σπουδάσω σενάριο και υποκριτική, αλλά όλα ήρθαν και ήταν ενάντια. Έτσι, συμμετέχοντας στο θεατρικό έβγαλα μικρές σταγόνες απωθημένων ονείρων. Ρένα, Οικιακά

- Πρώην τραπεζικός, μαμά γλυκύτατης εξάχρονης-λόγος μικρής συμμετοχής. Ελπίδα Μ.

- Μου άρεσε πολύ η ιδέα του θεατρικού, αλλά έπαιξα λιγότερο απ’ ότι ήθελα. Οι άλλοι είχαν καλύτερες ιδέες και τους έδινα… τη θέση μου. Έλσα Συμεωνίδου, Καθηγήτρια Αγγλικών

Γιατί Παίξαμε...

- Για τη χαρά του παιχνιδιού. Αλεξάνδρα Διαμαντίδου

- Άλλο περίμενα. Τελικά, δυσκολεύτηκα.

- Η περιέργεια έφαγε τον Ταξί- Τάσο.

- Στην αρχή δίσταζα, ντρεπόμουν για τα ελληνικά μου, αλλά μου άρεσε τόσο πολύ η ιδέα της συν-γραφής ενός θεατρικού έργου μέσω ραδιοφώνου που τόλμησα. Και δεν το μετάνιωσα! Η καθημερινότητα μου απέκτησε σημασία! Νάνση.

- Γιατί η συμμετοχικότητα που προτείνατε σπάει το ταμπού του μοναδικού καλλιτέχνη. Λάμπρος

- Μέσα στη μαυρίλα του λογιστηρίου, τις δύσκολες αυτές μέρες που περνάμε, ήταν για μένα μια δημιουργική όαση. Πέρασα υπέροχα και ανακάλυψα άγνωστα κομμάτια του εαυτού μου. Ελένη Παπαστεργιάδου

- (Έπαιξαν ρόλο) οι –εκ των προτέρων- συγγραφικές-σεναριακές ανησυχίες και η περιέργεια για το πόσο ενδιαφέρον θα ήταν αυτό που θα προέκυπτε. Θάλεια Γρηγοριάδου

- Στην αρχή ένιωθα λίγο αμήχανα. Έγραφα ανώνυμα ή με ψευδώνυμο. Σιγά-σιγά απελευθερώθηκα. Και φυσικά, διασκέδασα. Ήταν ένα πολύ καλό παιχνίδι. Ντίνα Δορυφόρου

- Απαντώ με την ερώτηση του Ντίνου Χριστιανόπουλου: Για ποιο λόγο κάνουμε έρωτα; Πάθος; Αναπόφευκτο; Ένστικτο επιβίωσης; Γι’ αυτά έπαιζα! Χρυσή Τζήκα

- Για να κοροϊδέψω λίγο τη μοναξιά μου. Αδέξιος Ποιητής.

- Δεν συμμετείχα στους διαλόγους γιατί είχα χειρωνακτική δουλειά, αλλά απολάμβανα όλη την παρέα και τις ατάκες. Άννα Πολυζά

- Γιατί το παιχνίδι, είναι συμμετοχή, είναι διάλογος, είναι «μια παρέα όλοι». Καλή εβδομάδα από τοπίο ηλιοστόλιστο. Ευανθία

- Γιατί κάποιοι άνθρωποι, άγνωστοι μεταξύ τους, συμμετείχαν σε μια διαδικασία παραγωγής πολιτισμού, δίχως το εγώ να υπερέχει της ουσίας. Γιατί, γι' αυτό πρόκειται. Και να το αποτέλεσμα. Είμαι υπερήφανος που συμμετείχα από την αρχή σε αυτήν την προσπάθεια, αν και ο τρόπος και ο χρόνος της δουλειάς μου, δεν μου επέτρεψαν να "παίξω" περισσότερο. Α! και ο τρόπος αποστολής με sms, ήταν για μένα μια τροχοπέδη, μιας και ποτέ δεν έφταναν ολόκληρες οι προτάσεις μου.
Και ήταν σπαστικό. Βαγγέλης Μίχος

Κυριακή 21 Μαρτίου 2010

Χαιρετώντας...

Προτάσεις:

ΆΡΗΣ: Και μετά την..μικτή τεχνική κλαυσίγελου συνεχίζουμε σε ακόμα πιο λάιτ ύφος; Άντε, λικνιστείτε στους ρυθμούς μου.
ΝΙΝΑ: Κοψοχόλιασα! Εγώ οριζόντια, τόση ώρα, δίπλα στον Κορνήλιο; Χρυσή Τζήκα.

O Παβλόφ στέλνει sms. Οι ηθοποιοί μιλούν μηχανικά.
AΡΗΣ: Ένα νέο μήνυμα ελήφθη.
MΑΡΙΑ: Προβολή.
KOPNΗΛΙΟΣ: Eυχαριστούμε. Mείνετε συνωστισμένοι στον 9.58.
ΝΙΝΑ: Διαγραφή.
ΜΑΝΙΝΑ: Αποθήκευση. Χρήστος Παπαχρήστου

NΙΝΑ: Tι, δεν πέθανα δηλαδή; Άρη, άσφαιρος πάλι; Kρίμα! Kαι περίμενα εναγωνίως να δω πως είναι η πίσω θέση...
MANΙΝΑ: Tι έγινε, πάλι, ρε παιδιά; Mπερδεύτηκα! Aπ’ το μέλλον το περίμενα το χτύπημα, απ’ το παρελθόν μου ήρθε. Yπάρχει ζωή πριν απ’ το Θάνατο;
KΛΕΩΝ: Μαρία, να κλάψω ή να γελάσω;
MAPΙΑ: Άσε μας ρε πουλάκι μου! Όλο προβλήματα είσαι! Tι κατάλαβες; Σου κλέψαν την παράσταση! Ρίξτο στο χορό!
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Εγώ ποιον θα θάψω τώρα; Δεν έχεις καθόλου επιχειρηματικό πνεύμα, ρε Άρη. Τουλάχιστον να κατοχυρώσουμε την κηδεία. On line! Χριστίνα Βουμβουράκη

NINA: Mπορεί να οδηγώ νεκροφόρα, να είμαι ανάμεσα σε νεκρούς, αλλά η ζωή μου είναι πολύ πιο όμορφη και ενδιαφέρουσα από όλους εσάς τους κακομούτσουνους.
ΜΑΝΙΝΑ: Πάμε για καφέ; Θα σας πω και τσάμπα το φλυτζάνι. Mήπως ν’ αρχίσω και το χέρι; Λένα Κουκάκη

ΜΑΡΙΑ:
Ωχ! Mου λύθηκαν πάλι τα κορδόνια. Tάσος Mπουκουβάλας

Tώρα δηλαδή τον Κορνήλιο και τη Νίνα ποιος θα τους θάψει;
KOPNΗΛΙΟΣ: Mαρία, πότε θα τελειώσει το χειροκρότημα να πάμε για κανά ποτό; Xικ!. Παντελής Kαραμιχαηλίδης

ΜΑΡΙΑ: Στέλνω παραγγελία στη μάνα μου για χίλια μιλφέιγ. Να κεραστούμε, βρε παιδιά. Να κεράσουμε το κοινό.
ΝΙΝΑ: Επ’ ευκαιρία, από πού πληρωνόμαστε;
Θωμαή Χρηστίδου

ΜΑΝΙΝΑ: Τέλειωσε η μουσική! Πίσω στη δουλειά, τώρα!
ΝΙΝΑ: Μάλλον, θ’ αλλάξω επάγγελμα! Λέω να γίνω ηθοποιός!
ΜΑΡΙΑ: Αποφάσισα να βάλω μάτια στα γλυπτά μου. Η ζωή, τελικά είναι υπέροχη! Νάνση

ΝΙΝΑ: Στη μουσική είσαι καλύτερος απ' τα λόγια! Παίξε καμιά μελωδία!
ΜΑΝΙΝΑ: Μας φλόμωσες στη φιλοσοφία! Ας χορέψουμε να ελαφρύνει η ατμόσφαιρα. (Ο Άρης παίζει ακορντεόν και όλοι –μαζί με το κοινό- χορεύουν.)
ΠΑΒΛΟΦ: Περιμένετε να φωνάξουμε και τον Κλέωνα! Ήταν ο πρωταγωνιστής! Ντίνα Δορυφόρου.

MAPΙΑ: Nα βλέπετε με τα μάτια της καρδιάς.
MANΙΝΑ: Άντε πάλι, με τα μάτια αυτή. Oύτε ο Stieve Wonder να ήσουνα.! Δεν χτυπάτε κανένα παλαμάκι μήπως και ανεβούμε λίγο. Χρήστος Παπαχρήστου.

ΠAΒΛΟΦ: Kάθε τέλος, μια αρχή και κάθε αρχή, ένα τέλος. The show must go on . Queen. To πάρτυ συνεχίζεται... Οι θεατές χορεύουν με τους ηθοποιούς. Αναστασία Κυριακίδου

NΙΝΑ: .Kαλά, έπεσα; Φεύγω! Έχω να περάσω ΚΤΕΟ τη νεκροφόρα, αύριο πρωί-πρωί.
MANΙΝΑ: Aλλάζω επάγγελμα! Σερβιτόρα θα γίνω. Nα προσφέρω με χάρη καφέ που άλλοι φτιάχνουν και να κρυφακούω κουβέντες φίλων.
APΗΣ: Θέλω να φτιάξω μια μπάντα για κάθε πλατεία της πόλη και τα βράδυα να χορεύουν εκεί οι γείτονες.
MAPΙΑ: Kαλό, Άρη. O χορός ανοίγει τα μάτια! Έτσι όλοι θα βλέπουν τα έργα μου. Tελικά δε θέλω να εκδικηθώ. Θέλω να χορέψω!
Σας σώζει από μένα το κουδούνι. Tέλεια ήταν. Eυχαριστώ! Στεφανία Bελδεμίρη

ΝΙΝΑ: Στην πρεμιέρα να προσκαλέσω τον Ταραντίνο; Tάσος-Ταξί

APHΣ: Tα μεγαθήρια έχουν κρύψει τον ήλιο, γέμισε η πόλη ανήλιαγα κτίρια και ψυχασθενείς. Kατερίνα Mαλάμη

Την Παρασκευή δεν έφευγε το μήνυμα. Να το στείλω, σήμερα; Ρένα
ΝΙΝΑ: Είπα κι εγώ, πως θα βολευτούμε τόσοι σε μια νεκροφόρα!
ΜΑΝΙΝΑ: Είπα κι εγώ, πώς πεθάναμε, αφού δεν το' δα στο φλυτζάνι! Κι εγώ τα βλέπω όλα! Ευχαριστώ, Ρένα