SMS για τον σκηνοθέτη

Ο Γιάννης Παρασκευόπουλος ήρθε στο στούντιο του 9.58fm μετά το τέλος των παραστάσεων.
Ιδού τα sms με τα σχόλια των ακροατών, όπως εμφανίστηκαν στην οθόνη του υπολογιστή.
(Από κάτω προς τα πάνω...)

Μην αγαπάς αυτή τ.πόλη μόνο γ.έγινες πατέρας εδώ,αλ.γιατί σ'αγαπά κι αυτή

TO XOΛIΓOYT ENΔIAΦEPETE ΓIA TO EPΓO; TAΣ.TAΞ

KAI ΓΩ HΘEΛA ENA ΣKOTEINO TEΛOΣ AΛΛA TO XAΛI ΓKAΛI ME ΣYΓKINHΣE K ME XAPOΠOIHΣE! EYΓE.XPIΣT.KEΛEΣΔOY

βρε δε εχω κλειστοφοβια.οι καμερες δεν μου αρεσουν

ΤΗΟΜΙ το λούσια ηταν για ενα αλβανο που με τα πρωτα του λεφτα α

OΛO TO EΠIXEIPHMA HTAN ΠOΛY ΩPAIO KAI ΠPΩTOΠOPIAKO! ME ENΘOYΣI

ΣTEΦANIA BEΛΔEMIPH ΛIΓA ΠAPAΣITA AΠO PAΔIOΦΩNO ΘA MOY APEZE NA AKOYΓA ΣTHN ΠAPAΣTAΣH.

Θ.ΛAΛOΣ MΠOPEI TO TEΛOΣ NA MHN HTAN ΣKOTEINO AΛΛA ONTΩΣ HTAN ENAΣ AΘΛOΣ. EYΓE ΓIANNH

το ασταματητο χειροκροτημα ηταν ΓΙΑ ενα μεγαλο ευχαριστω.ΤΗΟΜΙ

TΩPA NIΩΘΩ AΠEΛΠIΣIA ΠOU ΔN TO'ΠIAΣA.MAΛON AΠ TH ΠOΛΛH ENTAΣH MH XAΣΩ TIΠOTA.AN TUXEI K ΔIABAΣEIΣ TO MNM MOU THΣ ΔEUTEPAΣ OΛA TA KAΛA EΓPAΨA ΓIA ΣENA.PENA

XP BPOYΛΛHΣ ΘA ANAΛABEIΣ KAI TO EΠOMENO ΓIANNH? AN YΠAPΞEI? TI ΛEΣ EΛENH?

ΣυγχαρητήριαΣεΌλουςΤουςΣυντελεστές!ΈγραψαΣτοBlogΣτηνΠρεμιέραΝτίνα

+ AΛΛOI ΛIΓOTEPO K AΛΛOI ΠEPIΣΣOTEPO. KAI AΛΛOI EΞAIPETIKA. ΔEKANIKI

+KAI ΣE KAΘE ENAN XΩPIΣTA. ΓIA TO KOYPAΓIO TOY NA TA BAΛΛEI ME ENA TOΣO AΛΛOΠPOΣAΛΛO KEIMENO. KAI NA TO ΔAMAΣEI. AΛΛOI ΛIΓOTEPO K AΛΛOI ΠEPIΣΣOTEPO+

KEΦI,ENEPΓEIA,ΔOΣIMO,EYΓNΩMOΣYNH :EIΣEΠPAΞA/TOΛMH,EΠIMONH,ONEIPA,ΠPOΣΔOKIEΣ :KATAΛABA/AΓAΠH,ZEΣTAΣIA,AΓKAΛIA :ΘA HΘEΛA NA ΔΩΣΩ. ΣE OΛOYΣ MAZI K ΣE KA+

AN ΞANAΓINEI ΘA YΠAPXEI ANKOP ΣTO MΠIZ. TAΞITAΣOΣ

EYXAPIΣTΩ ΓIA THN ΔΩPEAN ΨYXOΘEPAΠEIA!EΛENH Π.

ΘA HΘEΛA NA PΩTHΣΩ ΓIATI ΔEN EIXE ΠEPIΣΣOTEPEΣ ATAKEΣ O ΠABΛΩΦ;KAI ΓIATI EKANE O APHΣ TIΣ EPΩTHΣEIΣ ΣTON KΛEONA; ΠOIOΣ HTAN O APHΣ; XA.XA KOYKAKH ΛENA

OI ΓEΦYPEΣ ANAMEΣA AΠO TIΣ ΣKHNEΣ HTAN ΣYΛOΓIKH ΔOYΛEIA KAI ΠOIOΣ EIXE THN TEΛIKO ΛOΓO. TAΞITAΣOΣ

.. EYXAPIΣTOYME TON ΓIANNH ΠAPAΣKEYOΠOYΛO ΠOY ZΩNTANEΨE ME TON ΩPAIOTEPO TPOΠO TA .. ONEIPA MAΣ .

ΠOΣO ΔYΣKOΛO EINAI TEΛIKA TO AN ΓINEI NA; XP.B

ΣTEΦANIA BEΛΔEMIPH ΠΩΣ NIΩΘEIΣ ΣKEΠAΣMENOΣ ME THN KOYBEPTA ΠATΣΓOYOPK AΠO THN AΓAΠH KAI TA EYXAPIΣTΩ MAΣ?

Ήθελες μια τόσο πολυεπίπεδη παράσταση ή ήταν αναπόφευκτο?Χρυσή

Τσέισαράβ,Γιάννη!Συγκινητική,γεμάτ,ευχάριστ,αισιόδοξη παράστ.Χρυσή

ΣTEΦANIA BEΛΔEMIPH ΠΩΣ ΦANTAZOΣOYN TIΣ ΦATΣEΣ MAΣ?

TOYΣ ΠAIKTEΣ ΠΩΣ MAΣ ΣKIAΓPAΦOYΣATE ΩΣ XAPAKTHPEΣ AΠO TA ΓPAΦOMENA MAΣ;EΛENH TΣITΣIMΠIKOY

KATAPXHN EYXAPIΣTOYME ΓIA THN ANOIXTH + ΠOΛYΔIAΣTATH ΠAPAΣTAΣH ΠOY EIΔAME! ANΘPΩΠINH, ΠOΛY ANΘPΩΠINH.,. XP.B

TO MONO ΠOU ΘA ΠΩ, ΣAN APNHTIKO,EINAI OTI ΠEPIMENA NA UΠAPXOUN ΠEPIΣΣOTEPEΣ ΔIKEΣ MAΣ ATAKEΣ.ΔN ENTOΠIΣA KAMIA ΔIKH MOU NOMIZΩ.TA ΘETIKA TA EΓPAΨA HΔH. PENA

MAPIA&ΘANOΣ ΩPAIA H ΠAPAΣTAΣH,AΠPOΣMENH EKΔOXH AΛΛA TO XAΛI ΓKAΛI TI TOΘEΛEΣ?BOYΓIOYKΛAKHZE APKETA*AΣ TPAΓOYΔOYΣAN TO MONAΔIKO AN*

KYPIAKIΔOY ANAΣTAΣIA ΠOIOΣ & ΓIATI EBAΛE TON TΣITΣOΠOYΛO ΣTO ΘEATPIKO MAΣ; KAI MAΛIΣTA ΣTOYΣ ΠOIHTEΣ!

ENA MEΓAΛO EYXAPIΣTΩ ΣTO ΓIANNH ΓIA TON KOΠO TOY.EΛΠIZΩ NA ANTAMEIΦΘHKE AΠO TO XEIPOKPOTHMA. "AΔ.ΠOIHTHΣ"

KEΦI,ENEPΓEIA,ΔOΣIMO,EYΓNΩMOΣYNH :EIΣEΠPAΞA/TOΛMH,EΠIMONH,ONEIPA,ΠPOΣΔOKIEΣ :KATAΛABA/AΓAΠH,ZEΣTAΣIA,AΓKAΛIA :ΘA HΘEΛA NA ΔΩΣΩ. ΣE OΛOYΣ MAZI K ΣE KA

ΔEN MΠOPEΣA NA EPΘΩ ΣTO ΣTOYNTIO KAI AYTHN THN ΠEPIOΔO ΔEN MΠOPΩ NA ΣAΣ AKOYΣΩ.ΣAΣ EYXAPIΣTΩ ΠOΛY ΠOY MOY ΔΩΣATE THN EYKAIPIA NA ΠAIΞΩ."AΔ. ΠOIHTHΣ"

BPOYΛΛHΣ XP. H ΣKHNOΘEΣIA AΛHΘINO ΘAYMA. ΘA TO ANAΛAMBANEΣ TΩPA ΓIANNH?

ΣTEΦANIA BEΛΔEMIPH ΠABΛOΦ ΣOY APEΣE ΠOY EΠAIΞEΣ MAZI MAΣ?

EYXAPIΣTΩ ΓIA THN ΦANTAΣTIKH ΠAPAΣTAΣH. TO MEΛΛΩN TOY ΘEATPIKOY ΘA'NE ΓEPONTOKOPH ΣE PAΦH, ANAZHTHΣH EPAΣTH H MΠAM ME AΣΦAIPA. TAΞTAΣ

θα ειθελα να δοσω τα συνχαριτηρια μου στον σκηνοθετη και στους

ΟΚΤΩ ΠΡΟΣΩΠΑ ΖΗΤΟΥΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Το δεύτερο μέρος των συγγραφέων του θεατρικού στον 9.58 και στο ΚΑΤΙ ΠΑΙΖΕΙ. Παρέα με τις ρίμες του Τάσου Ταξί, μιλφέιγ που μας θυμίζουν την Μαρία Μιλφέιγ και πολύ κουβέντα για τα sms και τους ήρωες του θεατρικού μας

Μέρος 1ο



Μέρος 2ο

ΟΚΤΩ ΠΡΟΣΩΠΑ ΖΗΤΟΥΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Τα οκτώ πρόσωπα δεν είναι του Πιραντέλο αλλά του "ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ...". Και θέτουν αμείλικτα ερωτήματα όπως : Πως γεννήθηκε η Μανίνα? Ποιος ήταν ο δικός σου τίτλος για το παιχνίδι? Γιατί παίξατε? Τι θα έκανες αν είχες ξαδέρφη την Μουλάν και έτρωγες τις μπάμιες κρουασάν? Αυτά και άλλα πολλά ζητάνε απαντήσεις από τους 160 συγγραφείς του θεατρικού μας. Ακούστε τι μας ειπαν κάποιοι εξ αυτών και απολαύστε την κουβέντα μας στο στούντιο του 9.58 παρέα με μπισκότα, πορτοκαλάδα, κράνα και παραδοσιακό ασουρέ! (Σσσ... πιο σιγά, μην μας ακούσει ο διευθυντής στην δουλειά!)

Σχόλια ακροατών πριν και μετά την παράσταση...

Τα σχόλια ήρθαν με sms. Τα δημοσιεύουμε όπως ακριβώς έφτασαν σε μας στην οθόνη του υπολογιστή στο στούντιο του 9.58fm. (Από κάτω προς τα πάνω)

H MAMA TOY KΛEΩNA KATAΣKEYAZEI KATAΠΛHKTIKEΣ ΠAIΔIKEΣ ΦIΓOYPEΣ! XPIΣTINA KEΛEΣΔ

Τι κρίμα που δε μπορώ να σας ακούσω,φαντάζομαι όμως τι λέτε!Χρυσή

KAΛHΣΠEPA ΣE OΛH THN ΠAPEA MIA AΠO TIΣ MANIAKEΣ ΠOY ΔYΣTYXΩΣ ΔEN MΠOPΩ OYTE NA AKOYΩ ΠΛEON.ΛENA KOYKAKH

ποτε θα βρεθουμε ολοι μαζη? Νανση

ZHΛEYΩΩ.. . . ΠOY ΔEN MΠOPEΣA NA EIMAI EKEI ΣHMEPA . KAI TOY XPONOY :)

KAI EΓΩ EKΛAΨA KAI ΠAΛI KΛAIΩ. H H ΓNΩMH KAΠOIOY ΠOY ΔEN EIXE IΔEA TI ΘA ΔEI EINAI ΣYΓKINHΣH, H AΓAΠH ΓIA THN ΠOΛH , H EΠIKOINΩNIA KAI AΛΛA ΠOΛΛA AΛ MΠAPKA

EΓΩ ΠAΛI KΛAIΩ ME TI ΣHMEPINH ΣAΣ EKΠOMΠH. ΣTYΛIANA

ΠPOTAΣH ΓIA TON TAΣO, NA KANEI TO TAΞI TOY- TAXI BOY! XPIΣT KEΛEΣΔOY

ΓEIA ΣOY TAΣO ME TO KATAΠΛHKTIKO KPAΣI. ΠANTEΛHΣ KAPAMIXAHΛIΔHΣ

ετοιμαστειτε.σε λιγακι καταφθανουν τα καλλιτεχνηματα.;;

KAΛHΣΠEPA ΣE OΛH THN ΠAPEA MIA AΠO TIΣ MANIAKEΣ ΠOY ΔYΣTYXΩΣ ΔEN MΠOPΩ OYTE NA AKOYΩ ΠΛEON.ΛENA KOYKAKH

ΣTEΦANIA BEΛΔEMIPH AN AΠOΛYΘEI TO ΣTEΦANI MOY ΓIATI EΠAIZE ΘA XPEIAΣTΩ KOPNHΛIO KAI NINA!

EΞAIPETIKH ΠAPAΣTAΣH. EYΓE ΣTO ΣKHNOΘETH ΣTOYΣ HΘOΠOIOYΣ KAI ΣT

NOMIZΩ OTI TO EΠOMENO ΘEATPIKO ΠPEΠEI NA EXEI ΓIA ΠPΩTAΓΩNIΣTE

ΔIOPΘΩΣH EIMAI H XPIΣTNA KEΛEΣIΔOY-Gina K OXI H BIΛΔHMHPH, KAI EΠAIΞA ΓIATI HTAN KATI ΦPEΣKO, ΣYΛΛOΓIKO, ΠOIOTIKO, K ΣAΣ EMΠIΣTEYKA!

2/2 EΓΩ EYTYXΩΣ EIΔA THN ΠPOBA.ΔEN ΠEIPAZEI.TOY XPONOY.KAΛH EBΔOMAΔA Σ'OΛOYΣ.ΠAΠAXPHΣTOY X.

1/2 ΔYΣTYXΩΣ EMEIΣ ΔEN KATAΦEPAME NA MΠOYME KI AΣ HPΘAME AΠO TIΣ 8.30.ΠEPIMENAME AΠ'EΞΩ MEXPI ΠOY ΞAΦNIKA EIΔAME MIA ΛIΣTA.TO KAKO HTAN ΓIA THN ΠAPEA MOY
ΔN TO ΠEPIMENA TOΣO ΔPOΣEPO K NEANIKO.TO ΛATPEΨA K IΔIAITEPA TH ΣKHNOΘEΣIA TOU.ΔN ΘA MΠOPEΣΩ NAPΘΩ EKEI,ΓIATI MOU EPXONTAI ΣUNEXEIA K TAXΩ ΠAIΞEI.PENA,ΦIΛIA

ZHΛEYΩ ΓIA TO XAΛI ΓKAΛI!ΓEIA ΣOY AΞIA ΘAΛEIA! EΛENH TΣITΣIMΠIKOY

συγχαρητηρια σε ολους. Κανονιζω καφε συντομα! Βικυ

ZHΛEYΩ ΓIA TO XAΛI ΓKAΛI!ΓEIA ΣOY AΞIA ΘAΛEIA!

TO EIΔA 2 ΦOPEΣ TH MIA KAΘIΣTH K THN AΛΛH ΣTO ENA ΠOΔI AΠO ΨHΛA. KAI TIΣ 2 ΦOPEΣ ENIΩΣA YΠEPHΦANH ΓIA TO AΠOTΛEΣMA! ΣYNTPOΦOI ΣYNΓPAΦEIΣ NIKHΣAME! XP. B.

ΣTEΦANIA BEΛΔEMIPH TI ΩPAIA ΠOY ΓNΩPIΣTHKAME PE ΠAIΔIA METAΞY MAΣ!ΣAN ΠAPTY EINAI TΩPA ΠIA H KAΘE MAΣ ANAMNHΣH!

ΘA EPΘOYME META TIΣ 3 30 TAΣOΣ ΠANTEΛHΣ

EPXOMAI, TI NA ΦEPΩ: ΓΛYKO, AΛMYPO H ΛOYΛOYΔIA? IΩANNA T.

ΠAPAKAΛΩ AΣ 'AKOΛOYΘHΣEI KAΦEΣ' ΣYNTOMA!MOY ΛEIΨATE OΛOI HΔH!EΛENH Π.

ΣYN(6) Y.Γ H KPITIKH XΩPIΣ ΠPOTAΣH EINAI KAKIA. TAΞITAΣOΣ

AΛΛA TO TI KANEIΣ ΓIA THN AΔYNAMIA TOY AΛΛOY. EIKOΣI NEKPOI EIN

KAΠOIEΣ ΦOPEΣ ΠOΛITIΣMOΣ ΔEN EINAI OI TEXNEΣ AΛΛA

ΣYN(5) TOY KΛEΩNA MIΛAN, TA ΠTΩMATA THΣ NINAΣ ΠEPΠATAN. AN OI APXONTEΣ ΔEN HTAN TAΛIMΠAN, ΠPOMHΘEIEΣ KAI MIZEΣ NA POYΦAN. SORRY AN ΣAΣ KOYPAΣA. ΓEIATAΞITAΣO

ΣYN(4) NA TO TPOΠOΠOIHΣOYME. AN AKOYΓAME TOYΣ ΣKYΛOYΣ NA ΓEΛAN,ΩΣ THN ΠEPAIA ME KATAMAPAN, ΠOΔHΛATA ΣTHN ΠOΛH NA ΓΛIΣTPAN.AN (TO AKOYΣA ΣTO PAΔ.)TA KTHPIA

ΣYN(3) TO ΘEATPIKO. 6. EBΓAZE ΣYNAIΣΘHMATA KAI MHNYMATA.7. ΠPOΣΩΠIKA HTAN KAΛYTEPO AΠO TIΣ ΠPOΣΔOKIEΣ MOY. 8. (ΠPOTAΣH) TO ΠPOΣΔOKIMO AN THΣ ΠAPAΣTAΣHΣ

ΣYN(2) 3. ΣTH ΣKHNH AΠO THN APXH MEXPI TO TEΛOΣ. 4. OI ΓEΦYPEΣ ANAMEΣA ΣTIΣ ΣKHNEΣ 5. H ZΩNTANIA TΩN ΠAIΔIΩN TO KEΦI KAI H ΘEPMH ME THN OΠOIA ΣTHPIΞAN

ΣYN.(1)MOY APEΣE 1. H ΘEA TΩN HΘOΠOIΩN AΠOKAΛYΠTE TOYΣ POΛOYΣ. 2. H MOYΣIKH ΔEMENH ME TIΣ ΣKHNEΣ ΠOY YΠOΣTHPIZE. ΠOIOΣ THN EΠEΛEΞE; 3. OΛOI OI HΘOΠOIOI ΣTH

ΣTEΦANIA BEΛΔEMIPH KΛOTΣIΔON MAΣ ΔIΩXNEIΣ ΘEΣNIKH

ΣHMANTIKH EPΩT. NINA: OI BYΣΣINOKOKKINEΣ MΠOTEΣ HTAN ΔIKEΣ ΣOY; ΠANTEΛHΣ KAPAMIXAHΛIΔHΣ

XA'I'NTI-ANYΠOMONΩ NA EPΘΩ TO BPAΔY.NA KPATAΩ KATI ΓIA NA ΓNΩPIΣTOYME?

ειχαμε μια μικρη γιορτουλα με λικερ κ κουλουρακια. Βικυ

KAΛA OΛOI OI ΣYΓΓPAΦEIΣ XΘEΣ ΠHΓAN ? ΣHMEPA MONH MOY ΘA EIMAI? MΠPABO ΣTA KOPITΣIA OΣO EIΔA THN ΠPOBA. AΛEΞANΔPA MΠ

BAΣIA ΠPAΓMATOΠOIHΣEΣ OΛA ΣOY TA ONEIPA OΠΩΣ H MANINA?EΛENH Π.

..και μου'πε ότι διαβάζει μανιωδώς Πόε!!Συ Νίνα?Χρυσή

Γείτονας μ.είν.οδηγός νεκροφόρ.Ανέφερα τ.ποιητικ.συνήθεια τ.Νίνας

KYPIAKIΔOY ANAΣTAΣIA KEPNATE KOΛYBA, KYPIE POYΣAKH; H' NA MAΣ ΠAEI KAMIA BOΛTA AKOMA H NINA; ΓIA ΠEΣ MANINA, TI ΛEEI TO PIZIKO MAΣ; EYXAPIΣTOYME

XAIPETIΣMOYΣ ΣTH 'ΓΛΩΣΣOY'+ΣTA ΠAIΔIA.EIXE ΩPAIA ENEPΓEIA H ΠPEMIEPA+NOMIZΩ IΣOPPOΠHΣAN THN ΠAPANOIA+ENΔEXOMENH 'MAYPIΛA' ΘAΛEIA ΓP

HTAN ΣAN reunion ΣYMMAΘHTΩN..H ΓNΩPIMIA ME TOYΣ YΠOΛ.ΣYNΣYΓΓPAΦEIΣ!OTAN MIΛHΣA ME THN MAPIA KAI TH MANINA,ENIΩΣA OTI HΞEPAN ΓIA MENA!EΛENH Π.

H XΘEΣINH BPAΔIA HTAN AΠO AYTEΣ ΠOY ANAPΩTIEΣAI THN EΠOMENH AN YΠHPΞE ΠPAΓMATIKH.TA ΠPOΣΩΠA TΩN HΘOΠOIΩN MOY EPXONTAI ΣYNEXEIA ΣAN ONEIPO.TAΣOΣ MΠOYK

..5OTI ANAΓNΩPIΣTHKAME OI ΠAIKTEΣ (-)OTI TEΛEIΩΣE XΩPIΣ KOYBENTA KAI ΓIOPTH EΛENH TΣITΣIMΠIKOY

(+)1 KEΦI,ZΩNTANIA 2ΠPOΣΠAΘEIA TO AΠOΣΠAΣMATIKO NA EXEI POH 3ANAΔEIΞH TOY ΠPOBΛHMATOΣ THΣ MONAΞIAΣ 4TO TPEΛO ΠAPAΛHPHMA TOY APH ΔOΘHKE ANAΛAΦPA 5OTI

Θα Μπορούσα Να Έρθω Την Τρίτη Ίσως Ντίνα Δορυφόρου

οι συγγραφεις και οχι μονο...ηταν κατι μαγικο.θωμη

XAPHKA ΠOΛY ΠOY ΓNΩPIΣA KAΠOIOYΣ AΠO TOYΣ +ΣYNΓPAΦEIΣ! XAIPETIΣMOYΣ ΣE OΛOYΣ XP.B

KAΛHΣΠEPA.ΔEN ΠPOKEITAI ΠΛEON ΓIA EYΘPAΣTA YΛIKA!ΣIΓOYPA THN EΠOMENH ΦOPA ΘA ΓPAΨΩ ΓIA ATΣAΛINA...EΛENH Π.

το οτι βρεθηκαμε και γνωριστηκαμε οι συγγραφεις και οχι μονο...

MOY APEΣE ΠAPA ΠOΛY TO OTI AYTO ΠOY EΠIKPATOYΣE ΣTHN ΠAPAΣTAΣH ΔEN HTAN MIA IΣTOPIA AΛΛA H ΓΛYKOΠIKPH ΓEYΣH THΣ ANΘPΩΠINHΣ EΠIKOINΩNIAΣ. XP.B

XAPHKA ΠAPA ΠOΛY ΠOY ΓNΩPIΣA TOYΣ ΣYNΣYNΓΓPAΦEIΣ. AΛΛA ΠEPIMENA NA XOPEΨOYME OΛOI MAZI XAΛI ΓKAΛI ME APXHΓO THN EΛENH!! XPIΣTNA KEΛEΣIΔOY

ΣTEΦANIA BEΛΔEMIPH YΠHPXAN KAKA?EIMAΣTE TOΣO ANTIKEIMENIKOI OΣO EΣEIΣ!AΨOΓO HTAN KAIKATI ΠAPAΠANΩ

εγω θελω να το βλεπω συνεχεια...ΤΗΟΜΙ


μονο καλα εχω να πω. Ολα ηταν τελεια! Well dοne ελενη, θαναση.

εκλαψα και γελασα ηταν υπεροχοι! Νανση

ΑνΚάποιοςΞέρειΤους Στίχους Ας Τους Ανεβάσει Στο Blog! Αν...! Ντίνα

ΠAΩ ΣABBATO ΣXOΛIA ΔEYTEPA. ΓEIA. TAΞITAΣOΣ

Μαγική Παράσταση!Μπράβο! ΠούΓράφωΕντυπώσειςΣτοBlog? ΝτίναΔορυφόρου

..Ξύπνησαν θύμησες,μυρωδιές,γεύσεις π.ίσως τις προσπερνάμε.Χρυσή

Ευχάριστ.έκπληξη:μουσική,παρουσία τ.μικρούληδων,σκην.ευρηματικότ.

YΠOΓPAΦH EBAΛA, EPΓO ΔEN EΓPAΨA (HΘIKH ΣYMΠAPAΣTAΣH, ΘAΛEΓA TH ΣYMETOXH MOY). NAPΘΩ TH ΔEYTEPA? K.KY

NAI TH ΔEYTEPA - IΩANNA TOTΣIOY

ΛOYΣY MOIAZEIΣ THΣ MΠAPMΠI.APH EIΣAI KOYKΛOΣ.EΛENH Π.

Λοιπαμε, αλλα δουλευω μεχρη της 5. Νανση

ΤΗΟΜΙ ΤΡΙΤΗ

ΣTEΦANIA BEΛΔEMIPH NAI! MΠOPΩ MONO TPITH.
ΣTEΦANIA BEΛΔEMIPH ENTYΠΩΣIAΣTIKA AΠO TIΣ IKANOTHTEΣ TΩN HΘOΠOIΩN.ΣYΓKΛONIΣTIKEΣ EPMHNEIEΣ.AΠEIPA MΠPABO!!!

EMEIΣ ΠOY ΔEN TO EIΔAME XΘEΣ, ΣHMEPA EIMAΣTE ΓEMATOI ΣAΣΠENΣ KAI ANOIXTOI ΣE OΛA! IΩANNA TOTΣIOY

NA PΩTHΣΩ EΣAΣ,ΠΩΣ NIΩΘETE ΓIA OΛO AYTO TO ΠAIXNIΔI,TΩPA ΠOY EΓINE ΠPAΓMATIKOTHTA.EΛENH ΞEPΩ OTI EΣY Θ'AΠANTHΣEIΣ AΛΛA ΘEΛΩ K TON ΘANAΣH AN ΓINETAI.ΠAΠAXPHΣ

ΣTEΦANIA BEΛΔEMIPH OMΩΣ AYTO ΠOY ENIΩΣA ΔEN XΩPAEI ΣE MHNYMA.ΣAN XANZAΠΛAΣT ΣE ΓPANTZOYNIA.ΣAN THN ΠPΩTH ΠPΩTH BOYTIA. Σ AN...

ΣTEΦANIA BEΛΔEMIPH ONEIPO ΠOY EΓINE AΛHΘEIA.ΔYNATO AΛHΘINO ΣYΓKΛONIΣTIKOAΠPOΣMENO.MOY APEΣE ΠAAAPA ΠOΛY.EYXAPIΣTOYME.

4/4 ΓEΛIO,TH ΘΛIΨH,TH XAPA,OΛA M'ENA TOΣO IΔIAITEPO TPOΠO.ΣYΓKINHΘHKA EXTEΣ.ΠAΠAXPHΣTOY X.

3/4 ΠOY ΣTHN APXH HΘEΛE KAΠOIEΣ EΞHΓHΣEIΣ.ΠAPOΛAYTA ΣIΓA ΣIΓA OΛA BΓAZOYN NOHMA.MΠPABO ΣTA ΠAIΔIA.KATAΦEPAN NA ΠEPAΣOYN TH BABOYPA THΣ ΠOΛHΣ,TH MONAΞIA,TO

2/4 OMOPΦO ΘEATPIKO HTAN TO ΔIKO MAΣ.IΣΩΣ NA ΦTAIEI ΠAΛI OTI HMOYN MEPOΣ TOY ΠAIXNIΔIOY.TO ΠPOBΛHMA IΣΩΣ NA EINAI ΓIA TOYΣ MH MYHMENOYΣ OΠΩΣ H KOΠEΛA MOY

1/4 TA ΠAIΔIA EKANAN ENA ΘEATPIKO METPOΠO TOΣO AΠPOΣMENO K TOΣO EYXAPIΣTO ΠOY AKOMA K EMEIΣ ΠOY TO ΠAIΞAME,TO XIΛIOΔABAΣAME NA ANAPΩTIOMAΣTE AN AYTO TO TOΣO

ΔEN ΘA ΠΩ TIΠOTA ΓIA THN ΠAPAΣTAΣH. MOY TO AΠAΓOPEYEI O TAΣOΣ (ΠOY ΔEN ΘEΛEI NA ΞEPEI). ΠANTEΛHΣ KAPAMIXAHΛIΔHΣ

TO AKOYΣA ΣTO PAΔIOΦΩNO ΘA TO ΔΩ ΣTO ΘEATPO!ΔEN ΠIΣTEYΩ NA MAΣ MANTPΩΣOYN MEΣA KAI NA KANOYN KANENA ΠEIPAMA TO BPAΔY!EYXAPIΣTOYME ΓIA TO ΠAIXNIΔI! XP.B

MONO AUTO ΘA ΣAΣ ΠΩ: AΠ TO ΠPΩI METPAΩ TIΣ ΩPEΣ. ΩΣ TIΣ 9 TO BPAΔU ΘA'XΩ ΣKAΣEI! PENA

Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ!!!

Είναι οι ήρωες του θεατρικού μας επί σκηνής! Είναι οι χαρακτήρες που γέννησε η φαντασία και η δημιουργικότητα σας! Ο Παβλόφ, ο Άρης, η Μανίνα, η Λούσυ, ο Ρουσάκης, η Μαρία Μιλφέιγ, ο Σωτήρχος... Όλοι παρατεταγμένοι σε μια γραμμή, έτοιμοι για δράση!

Η πρεμιέρα υπήρξε συγκινητική. Και χαιρόμαστε που το διασκεδάσατε. Για όλους μας ήταν μια εμπειρία με τις πιο θερμές σκέψεις και συναισθήματα. μια ιστορία που σχηματιζόταν κομμάτι - κομμάτι καθημερινά με μηνύματα και πρωτότυπες ιδέες, σχόλια και ατάκες είναι πια ένα ολοκληρωμένο θεατρικό έργο. Και τώρα που το πρώτο ανέβασμα είναι πια γεγονός το παιχνίδι δεν σταματά εδώ...

ΤΟ ΕΙΔΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ!!!

ΑΝ... (ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ Γ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ)

Αν οι ιστορίες μας ζωντάνευαν στο θέατρο.

Αν όσα γράφαμε στα sms τα πιστεύαμε κιόλας. (Πόσα 'ευχαριστώ', 'καλημέρα', 'καληνύχτα' δεν θα είχαν πάει χαμένα!)

Αν μπορείς να πιστέψεις πως άνθρωποι, άγνωστοι μεταξύ τους, ακούν κάθε μέρα ραδιόφωνο την ίδια ώρα για να παίξουν.

Αν τα παιχνίδια μας δεν έσπαγαν ποτέ ή έσπαγαν και μετά τα κολλούσαμε και ήταν σαν καινούρια.

Αν ο θάνατος είναι ένα καινούριο ρούχο μου το φοράς για να δεις αν σου πηγαίνει.

Αν πηγαίναμε στο σπίτι του χωρίς δεύτερη κουβέντα.

Αν φοβόσουν το χάλυ γκάλυ.

Αν κοιμόσουν τραγουδώντας για να ξυπνήσεις χορεύοντας.

Αν κάτω από τις σκιές των αγαλμάτων δίναμε ένα κλεφτό φιλί.

Αν τα αγάλματα χόρευαν.

Αν οι άνθρωποι δεν κοιτούσαν ο ένας τα παπούτσια του άλλου.

Αν δεν υπήρχε ένα πράσινο δωμάτιο με κλειδωμένες τις πόρτες.

Αν οι νεκροί μιλούσαν και οι ζωντανοί δεν είχαν τι να φοβηθούν.

-Δεν θα έκλαιγες;

-Δεν θα γελούσες;

-Δεν θα κυνηγούσες κάποιον σαν τρελός;

-Δεν θα εμπιστευόσουν την ελπίδα ανέλπιδα;

-Δε θα ξεφάντωνες σε ένα γλέντι με αναμνήσεις της πόλης και της καρδίας – σε μια γιορτή οπού δεν θέλουμε θλιμμένους;

Γιάννης Παρασκευόπουλος

Δείτε πληροφορίες και υλικό της παράστασης, όπως και το παρόν κείμενο, στο site του ΚΘΒΕ

Ο ΠΑΒΛΟΦ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ: ΤΟ ΑΚΟΥΣΑ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ!

Ο Παβλόφ μέσω του μπλογκ της εκπομπής στέλνει μια κουβέντα που άκουσε σε άλλο ραδιόφωνο. Ο Γ. Παρασκευόπουλος και η Ε. Κουρτίδου δένουν και λύνουν κορδόνια στη ΝΕΤ 105.8 ή αλλιώς το Πρώτο Πρόγραμμα της ΕΡΑ που μεταδίδεται στην Θεσσαλονίκη στους 88fm. Το συμπέρασμα που έβγαλε ο άστεγος ήρωας μας ήταν μοιραία θεατρικό. Όλος ο ραδιοφωνικός κόσμος μια σκηνή!

ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ!

ΕΠΙΛΟΓΕΣ 25 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2010

ΠΑΡΑΛΛΑΞΗ 20 ΜΑΪΟΥ 2010

ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ 23 ΜΑΪΟΥ 2010

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 23 ΜΑΪΟΥ 2010

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΟΝ 9.58FM ΚΑΝΕΙ ΠΡΟΒΑ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ!

Η μεγάλη ώρα πλησιάζει! Η ιδέα έγινε πρόταση, η πρόταση έγινε παιχνίδι, το παιχνίδι πολλά sms και αυτά με τη σειρά τους ένα θεατρικό κείμενο, που σε λιγότερο από μια εβδομάδα θα ανέβει σε μια work in progress παράσταση, στην Πειραματική Σκηνή του Κ.Θ.Β.Ε., στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών.

Λίγο πριν την πρεμιέρα, ο σκηνοθέτης της παράστασης -που έχει αναλάβει, επιπλέον, να ερμηνεύσει και τον Παβλόφ!- μιλά για το παιχνίδι, το κείμενο, την σκηνοθετική προσέγγιση και το ρόλο του, στον αέρα του 9.58fm, ανεβάζοντας την αγωνία μας στα ύψη...

Γιάννη Παρασκευόπουλε, τι θα δούμε επί σκηνής;

Πρόβες - Ερμηνεύοντας τα sms.....

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

Με χαρά σας παρουσιάζουμε δύο βίντεο με την παρουσίαση του θεατρικού έργου των ακροατών του 9.58 στην συνέντευξη τύπου που διοργάνωσε το ΚΘΒΕ χτες παρουσιάζοντας το πρόγραμμα "Χώρος Δράσης" στο οποίο εντάσσεται και το θεατρικό έργο "Δεν αντέχω άλλο, έρχονται συνέχεια". Κλέινουμε ραντεβού με την Μαρία Μιλφεϊγ, τον Παβλόφ και τον Κλέωνα Σωτήρχο για τις 27 Μαϊου 2010 στην πρεμιέρα της παράστασης που σκηνοθετεί ο Γιάννης Παρασκεύοπουλος στο μικρό θέατρο της Μονής Λαζαριστών (Πειραματική Σκηνή)





και το τηλεοπτικό τρειλερ του προγράμματος Χώρος Δράσης, όπου εντάσσεται και το θεατρικό του 9.58

Δώστε τη δική σας εκδοχή για το φινάλε. Τι έγινε όταν έσβησαν τα φώτα;...

Πόσες εκδοχές μπορεί να έχει το φινάλε του έργου; Ποιος μπορεί να κατέβασε το γενικό διακόπτη ρεύματος στο "Τυφλό Κτίριο"; Γιατί; Τι μπορεί να έγινε όταν έσβησαν τα φώτα; Ποιες είναι οι αποκαλύψεις που έφερε στο φως το σκοτάδι; Τι ρόλο έπαιξαν η Λούσυ Μπαμπαλούσυ και ο Άρης; Με ποιους συμμάχησε η Μαρία; Που βρισκόταν ο Παβλόφ στην τελευταία σκηνή; Κι ο Κλέων; Ήταν "Νεκρός ή Ζωντανός ο Κύριος;" Ποια είναι η λύση που προτείνετε;

Ας παίξουμε με τις πιθανότητες...

Γιατί παίξαμε...

- Επειδή μου άρεσε πολύ η ιδέα της συλλογικής συγγραφής από άτομα που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους και ποιο θα μπορούσε να είναι το τελικό αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας Ιωάννα Τότσιου

- Αρχικά, μ' άρεσε ο τρόπος που παρουσιάσατε την ιδέα: σα "συλλογική δράση". Μετά εθίστηκα. Άρχισα να ψάχνω τον Παβλόφ στους άστεγους της πόλης. Εν τέλει, είδα το θέατρο με άλλο μάτι. Γεωργία Κανακάκη, άνεργη εκπαιδευτικός.

- Ακούω τον σταθμό σας με πάθος. Καθώς επίσης και την εκπομπή σας. Είναι γεμάτη πολιτισμό. Η ιδέα με το θεατρικό είναι καταπληκτική. Μπράβο σας.

- Έπαιξα, όταν με παρακίνησε η Μερσιάννα από την εκπομπή της. Η ώρα της εκπομπής σας ήταν άβολη, γιατί δουλεύω μεσημέρι και σας ακούω στα διαλείμματα. Όταν έπαιξα στο θεατρικό είχα αναρωτική. Φιλιά. Ρέα Παπαδοπούλου

- Η ιδέα ήταν προκλητική, η ομαδικότητα, η φαντασία που έπρεπε να ενεργοποιηθεί, ήταν κάτι το συναρπαστικό, αν και δεν ξέραμε το "τι" και το "πως".
Όσον αφορά τα φάουλ που ανέφερα στην αρχή του θεατρικού, αυτά ΔΕΝ είχαν να κάνουν με σας, αλλά με το ίδιο το κινητό και τη χρήση του (αν τα αναφέρω θα γελάσετε πολύ), τα οποία όμως έφεραν εκνευρισμό με αποτέλεσμα να σταματήσω για ένα διάστημα. Συγνώμη αν έτσι "φαίνεται" στο μήνυμα που είχα στείλει.
Παντελής Καραμιχαηλίδης

- Έπαιξα γιατί έπαιζαν όλοι οι συνάδελφοι στη δουλειά. Χαχα! Θοδωρής Λάλος, Εικαστικός.

- Έπαιξα καθώς νιώθω τμήμα ενός ζωντανού οργανισμού με καρδιά τον 9.58. Το θεατρικό κατέγραψε τη σύνδεση των ακροατών. Τάσος Μπουκουβάλας, Συντηρητής Αρχαιοτήτων.

- Έπαιξα γιατί η ιδέα ήταν προκλητική. Θα έπαιζα παραπάνω εάν δεν είχαν γίνει κάποια φάουλ στην αρχή. Παντελής Καραμιχαηλίδης.

-Πήρα κι εγώ μέρος στο θεατρικό, όσο μπόρεσα. Είμαι θεατρολόγος και γράφω και λιγάκι. Ελπίζω να μη σας πειράζει που είμαι του χώρου. Αναστασία.

- Ήταν μια πρόκληση χωρίς ηθικά διλήμματα. Ελπίδα Μ.

- Γιατί μου άρεσε αν και συμμετείχα λίγο λόγω

- Για τη χαρά της συμμετοχής και για να καταπολεμήσω το φόβο μου να εκφράζομαι. Κατερίνα Μαλάμη, Οικιακά. Άνεργη, πτυχιούχος Οικονομικού Α.Π.Θ.

- Για να δω τους ήρωες μου στην σκηνή. Για να μπορέσω να μιλήσω μέσα από αυτούς. Για να δημιουργήσω. Παρ’ όλα αυτά, έπαιξα πολύ λιγότερο γιατί έγιναν κάποια φάουλ στην αρχή. Φρόσω. Άνεργη.

- Έπαιξα για το παιχνίδι, για το πλήθος απόψεων και το απροσδόκητο του έργου. (Αρκούδος) F. Nochebuena, Καθηγήτρια Ισπανικών.

- Για το παιχνίδι, ρε γαμώτο. Δυστυχώς, δεν έπαιξα όσο ήθελα γιατί σας ακούω από τη δουλειά μου (λογιστήριο). Χάιντι.

Γιατί Παίξαμε...

- Για τη συμμετοχή. Γιατί με κέρδισε η ζωντάνια του κειμένου. Αναστασία Κυριακίδου

- Κάθε μέρα άκουγα το θεατρικό, αλλά αυτήν την ώρα μαγειρεύω για τα παιδιά. Εργαζόμενη μητέρα. Εγώ τρέφομαι με τα ωραία της εκπομπής σας. Φωτεινή Ευαγγελίδου

- Γιατί ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό. Κάτι, που δεν είχα ίσως την ευκαιρία να κάνω, όταν ήμουν πιο νέα. Και φυσικά, με τρέλαινε η ιδέα πως μιλούσα –έστω κι έτσι- με τους ραδιοφωνικούς φίλους μου. Η Διπλανή σου

- Ήταν πρόκληση η συγγραφή του θεατρικού με sms. Χρήστος Βρουλλής, Κατασκευαστής Φυσητού Γυαλιού-Φωτιστικών

- Έπαιξα γιατί μου άρεσε η παρέα. Δεν έπαιξα γιατί μου τέλειωσαν οι μονάδες. Χριστίνα Κελεσίδου

-Έπαιξα μόνο για να παίξω. Το διασκέδασα και ήθελα να δω που θα φτάσει. Το πείραμα πέτυχε. Συγχαρητήρια σε όλους. Τhomi

- Ήταν ένα διασκεδαστικό, απρόβλεπτο παιχνίδι, που γαργαλούσε τη φαντασία μου και μ’ έκανε να νιώθω μέλος μιας παρέας, που είμαι σίγουρη ότι χαμογελούσε. Χριστίνα Βουμβουράκη, Αρχιτέκτων

- Δεν έπαιξα για τις προσκλήσεις. Παντελής Καραμιχαηλίδης, Συντηρητής Αρχαιοτήτων

- Μου αρέσει να πραγματοποιούνται ιδέες και όνειρα, που μοιάζουν αδύνατα. Είναι ενθαρρυντικό για όλους μας, που έχουμε ακόμη όνειρα. Ελπιδοφόρο. Έπαιξα για τη συντροφιά με φίλους. Κλωτσιά στη μοναξιά και μια χαρά καθημερινή -φρένο στα δάκρυα που, αυτοβούλως, κυλούν. Στεφανία Βελδεμίρη, Συντηρήτρια Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης, Εικαστικός. Συνήθως άνεργη ή μερικώς απασχολούμενη -καλή ώρα-.

- Έστελνα sms, γιατί απλά ένιωθα πως διάβαζα ένα βιβλίο, στο οποίο, όμως, μπορούσα να παρέμβω, να αλλάξω ροή, να δώσω κάτι από εμένα. Φυσικά και γιατί ένιωθα μέλος μιας όμορφης και κεφάτης οικογένειας. Πρώτη φορά το έκανα αυτό και ήταν πραγματικά απολαυστικό. Σας ευχαριστώ από καρδιάς. Χρήστος Παπαχρήστου

- Συμμετείχα γιατί μου άρεσε η ιδέα του να παίξω, να μοιραστώ ιδέες, να εξελίξω τις ιδέες άλλων και να εξελιχθεί η δικιά μου. Ελένη Τσιτσιμπίκου, Αρχιτέκτων

- Ήταν μια πρόταση παιχνιδιάρικη και με άγνωστο αποτέλεσμα. Και τώρα, τι; Αλεξάνδρα Μπάρκα

- Δεν έπαιξα γιατί εκείνη την ώρα οδηγώ προς την πόλη, καθώς είμαι εκπαιδευτικός εκτός πόλης. Παρ’ όλα αυτά, έφτιαχνα στο μυαλό μου ερωτήσεις. Έφη Καριωτάκη

- Ήθελα να σπουδάσω σενάριο και υποκριτική, αλλά όλα ήρθαν και ήταν ενάντια. Έτσι, συμμετέχοντας στο θεατρικό έβγαλα μικρές σταγόνες απωθημένων ονείρων. Ρένα, Οικιακά

- Πρώην τραπεζικός, μαμά γλυκύτατης εξάχρονης-λόγος μικρής συμμετοχής. Ελπίδα Μ.

- Μου άρεσε πολύ η ιδέα του θεατρικού, αλλά έπαιξα λιγότερο απ’ ότι ήθελα. Οι άλλοι είχαν καλύτερες ιδέες και τους έδινα… τη θέση μου. Έλσα Συμεωνίδου, Καθηγήτρια Αγγλικών

Γιατί Παίξαμε...

- Για τη χαρά του παιχνιδιού. Αλεξάνδρα Διαμαντίδου

- Άλλο περίμενα. Τελικά, δυσκολεύτηκα.

- Η περιέργεια έφαγε τον Ταξί- Τάσο.

- Στην αρχή δίσταζα, ντρεπόμουν για τα ελληνικά μου, αλλά μου άρεσε τόσο πολύ η ιδέα της συν-γραφής ενός θεατρικού έργου μέσω ραδιοφώνου που τόλμησα. Και δεν το μετάνιωσα! Η καθημερινότητα μου απέκτησε σημασία! Νάνση.

- Γιατί η συμμετοχικότητα που προτείνατε σπάει το ταμπού του μοναδικού καλλιτέχνη. Λάμπρος

- Μέσα στη μαυρίλα του λογιστηρίου, τις δύσκολες αυτές μέρες που περνάμε, ήταν για μένα μια δημιουργική όαση. Πέρασα υπέροχα και ανακάλυψα άγνωστα κομμάτια του εαυτού μου. Ελένη Παπαστεργιάδου

- (Έπαιξαν ρόλο) οι –εκ των προτέρων- συγγραφικές-σεναριακές ανησυχίες και η περιέργεια για το πόσο ενδιαφέρον θα ήταν αυτό που θα προέκυπτε. Θάλεια Γρηγοριάδου

- Στην αρχή ένιωθα λίγο αμήχανα. Έγραφα ανώνυμα ή με ψευδώνυμο. Σιγά-σιγά απελευθερώθηκα. Και φυσικά, διασκέδασα. Ήταν ένα πολύ καλό παιχνίδι. Ντίνα Δορυφόρου

- Απαντώ με την ερώτηση του Ντίνου Χριστιανόπουλου: Για ποιο λόγο κάνουμε έρωτα; Πάθος; Αναπόφευκτο; Ένστικτο επιβίωσης; Γι’ αυτά έπαιζα! Χρυσή Τζήκα

- Για να κοροϊδέψω λίγο τη μοναξιά μου. Αδέξιος Ποιητής.

- Δεν συμμετείχα στους διαλόγους γιατί είχα χειρωνακτική δουλειά, αλλά απολάμβανα όλη την παρέα και τις ατάκες. Άννα Πολυζά

- Γιατί το παιχνίδι, είναι συμμετοχή, είναι διάλογος, είναι «μια παρέα όλοι». Καλή εβδομάδα από τοπίο ηλιοστόλιστο. Ευανθία

- Γιατί κάποιοι άνθρωποι, άγνωστοι μεταξύ τους, συμμετείχαν σε μια διαδικασία παραγωγής πολιτισμού, δίχως το εγώ να υπερέχει της ουσίας. Γιατί, γι' αυτό πρόκειται. Και να το αποτέλεσμα. Είμαι υπερήφανος που συμμετείχα από την αρχή σε αυτήν την προσπάθεια, αν και ο τρόπος και ο χρόνος της δουλειάς μου, δεν μου επέτρεψαν να "παίξω" περισσότερο. Α! και ο τρόπος αποστολής με sms, ήταν για μένα μια τροχοπέδη, μιας και ποτέ δεν έφταναν ολόκληρες οι προτάσεις μου.
Και ήταν σπαστικό. Βαγγέλης Μίχος

Χαιρετώντας...

Προτάσεις:

ΆΡΗΣ: Και μετά την..μικτή τεχνική κλαυσίγελου συνεχίζουμε σε ακόμα πιο λάιτ ύφος; Άντε, λικνιστείτε στους ρυθμούς μου.
ΝΙΝΑ: Κοψοχόλιασα! Εγώ οριζόντια, τόση ώρα, δίπλα στον Κορνήλιο; Χρυσή Τζήκα.

O Παβλόφ στέλνει sms. Οι ηθοποιοί μιλούν μηχανικά.
AΡΗΣ: Ένα νέο μήνυμα ελήφθη.
MΑΡΙΑ: Προβολή.
KOPNΗΛΙΟΣ: Eυχαριστούμε. Mείνετε συνωστισμένοι στον 9.58.
ΝΙΝΑ: Διαγραφή.
ΜΑΝΙΝΑ: Αποθήκευση. Χρήστος Παπαχρήστου

NΙΝΑ: Tι, δεν πέθανα δηλαδή; Άρη, άσφαιρος πάλι; Kρίμα! Kαι περίμενα εναγωνίως να δω πως είναι η πίσω θέση...
MANΙΝΑ: Tι έγινε, πάλι, ρε παιδιά; Mπερδεύτηκα! Aπ’ το μέλλον το περίμενα το χτύπημα, απ’ το παρελθόν μου ήρθε. Yπάρχει ζωή πριν απ’ το Θάνατο;
KΛΕΩΝ: Μαρία, να κλάψω ή να γελάσω;
MAPΙΑ: Άσε μας ρε πουλάκι μου! Όλο προβλήματα είσαι! Tι κατάλαβες; Σου κλέψαν την παράσταση! Ρίξτο στο χορό!
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Εγώ ποιον θα θάψω τώρα; Δεν έχεις καθόλου επιχειρηματικό πνεύμα, ρε Άρη. Τουλάχιστον να κατοχυρώσουμε την κηδεία. On line! Χριστίνα Βουμβουράκη

NINA: Mπορεί να οδηγώ νεκροφόρα, να είμαι ανάμεσα σε νεκρούς, αλλά η ζωή μου είναι πολύ πιο όμορφη και ενδιαφέρουσα από όλους εσάς τους κακομούτσουνους.
ΜΑΝΙΝΑ: Πάμε για καφέ; Θα σας πω και τσάμπα το φλυτζάνι. Mήπως ν’ αρχίσω και το χέρι; Λένα Κουκάκη

ΜΑΡΙΑ: Ωχ! Mου λύθηκαν πάλι τα κορδόνια. Tάσος Mπουκουβάλας

Tώρα δηλαδή τον Κορνήλιο και τη Νίνα ποιος θα τους θάψει;
KOPNΗΛΙΟΣ: Mαρία, πότε θα τελειώσει το χειροκρότημα να πάμε για κανά ποτό; Xικ!. Παντελής Kαραμιχαηλίδης

ΜΑΡΙΑ: Στέλνω παραγγελία στη μάνα μου για χίλια μιλφέιγ. Να κεραστούμε, βρε παιδιά. Να κεράσουμε το κοινό.
ΝΙΝΑ: Επ’ ευκαιρία, από πού πληρωνόμαστε;
Θωμαή Χρηστίδου

ΜΑΝΙΝΑ: Τέλειωσε η μουσική! Πίσω στη δουλειά, τώρα!
ΝΙΝΑ: Μάλλον, θ’ αλλάξω επάγγελμα! Λέω να γίνω ηθοποιός!
ΜΑΡΙΑ: Αποφάσισα να βάλω μάτια στα γλυπτά μου. Η ζωή, τελικά είναι υπέροχη! Νάνση

ΝΙΝΑ: Στη μουσική είσαι καλύτερος απ' τα λόγια! Παίξε καμιά μελωδία!
ΜΑΝΙΝΑ: Μας φλόμωσες στη φιλοσοφία! Ας χορέψουμε να ελαφρύνει η ατμόσφαιρα. (Ο Άρης παίζει ακορντεόν και όλοι –μαζί με το κοινό- χορεύουν.)
ΠΑΒΛΟΦ: Περιμένετε να φωνάξουμε και τον Κλέωνα! Ήταν ο πρωταγωνιστής! Ντίνα Δορυφόρου.

MAPΙΑ: Nα βλέπετε με τα μάτια της καρδιάς.
MANΙΝΑ: Άντε πάλι, με τα μάτια αυτή. Oύτε ο Stieve Wonder να ήσουνα.! Δεν χτυπάτε κανένα παλαμάκι μήπως και ανεβούμε λίγο. Χρήστος Παπαχρήστου.

ΠAΒΛΟΦ: Kάθε τέλος, μια αρχή και κάθε αρχή, ένα τέλος. The show must go on . Queen. To πάρτυ συνεχίζεται... Οι θεατές χορεύουν με τους ηθοποιούς. Αναστασία Κυριακίδου

NΙΝΑ: .Kαλά, έπεσα; Φεύγω! Έχω να περάσω ΚΤΕΟ τη νεκροφόρα, αύριο πρωί-πρωί.
MANΙΝΑ: Aλλάζω επάγγελμα! Σερβιτόρα θα γίνω. Nα προσφέρω με χάρη καφέ που άλλοι φτιάχνουν και να κρυφακούω κουβέντες φίλων.
APΗΣ: Θέλω να φτιάξω μια μπάντα για κάθε πλατεία της πόλη και τα βράδυα να χορεύουν εκεί οι γείτονες.
MAPΙΑ: Kαλό, Άρη. O χορός ανοίγει τα μάτια! Έτσι όλοι θα βλέπουν τα έργα μου. Tελικά δε θέλω να εκδικηθώ. Θέλω να χορέψω!
Σας σώζει από μένα το κουδούνι. Tέλεια ήταν. Eυχαριστώ! Στεφανία Bελδεμίρη

ΝΙΝΑ: Στην πρεμιέρα να προσκαλέσω τον Ταραντίνο; Tάσος-Ταξί

APHΣ: Tα μεγαθήρια έχουν κρύψει τον ήλιο, γέμισε η πόλη ανήλιαγα κτίρια και ψυχασθενείς. Kατερίνα Mαλάμη

Την Παρασκευή δεν έφευγε το μήνυμα. Να το στείλω, σήμερα; Ρένα
ΝΙΝΑ: Είπα κι εγώ, πως θα βολευτούμε τόσοι σε μια νεκροφόρα!
ΜΑΝΙΝΑ: Είπα κι εγώ, πώς πεθάναμε, αφού δεν το' δα στο φλυτζάνι! Κι εγώ τα βλέπω όλα! Ευχαριστώ, Ρένα

Προτάσεις για τη βιντεοπροβολή, συνέχεια:

-Τα τυφλά αγάλματα, σαν προ-ραφαηλίτικες Οφηλίες, πνιγμένα στο Θερμαϊκό που είναι πλημμυρισμένος από λουλούδια, όπου εμφανίζονται σιγά-σιγά τα πρόσωπα των τριών γυναικών.

-Τα τυφλά αγάλματα, πολύ ερωτικά και σέξι.

-1η οθόνη: καταγάλανος ουρανός. 2η οθόνη: σκούρο καφέ χώμα. 3η οθόνη: "χιόνια"-παράσιτα.

-Πριν και μετά: Δάση, καμένα δάση, μικρά παιδιά να κάνουν αναδάσωση, λυπημένα πρόσωπα. Παίζει το τραγούδι «Δες τη φωτεινή πλευρά τα ζωής», Μακρινά Ξαδέλφια (διασκευή από Μόντι Πάιθονς)

-H Mαρία, εκπαιδευτικός, στην Πρώτη Δημοτικού, «πλάθει» ανθρώπους. H Mανίνα, διάσημη ηθοποιός, σε απονομή Όσκαρ και η Νίνα, μαία, φέρνει στη ζωή αμέτρητες ψυχές. Το σενάριο μπορεί να λειτουργήσει ως η θετική εκδοχή του σεναρίου που θέλει τη Μαρία φουρνάρισσα, κ.λ.π.

-Oι τρεις γυναίκες παρακολουθούν θέατρο. Η μια γελάει, η άλλη κλαίει, η Τρίτη χασμουριέται και τούμπαλιν. Δεν βλέπουμε τι βλέπουν.

-Oι τρεις γυναίκες, κόντρα σε όσα υποστήριζαν, τσακώνονται για το ποια θα πρωταγωνιστήσει γυμνή στο ταινιάκι του Κλέωνα, αφού αυτό θα προβληθεί παγκοσμίως μετά τη βράβευση του σε διεθνή διαγωνισμό.

-Παράγοντες της πόλης συνεδριάζουν με θέμα τη μεταφορά του Λευκού Πύργου και των Τειχών της πόλης στην Αθήνα. Αιτιολογικό: να μην κουράζονται οι τουρίστες. Οι «Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη» συμφωνούν και σχεδιάζουν πλάνα με τον Παρθενώνα και τον Λευκό Πύργο δίπλα-δίπλα, που δεν θα απαιτούν πτήσεις και αεροπορικά εισιτήρια.

Η Video-Art προβολή!

Οι προτάσεις μέχρι στιγμής:

- H Mανίνα τρέχει σε δρόμους χαραγμένους στο κατακάθι του καφέ, μέσα σ’ ένα φλιτζάνι. Φτάνει σ’ ένα ποτήρι νερό, που έχει μέσα το Θερμαϊκό. Συναντά τους υπόλοιπους χαρακτήρες, οι οποίοι παίζουν κουτσό στην παραλία, στη Λ. Νίκης. Ο Άρης παίζει στο ακορντεόν παιδικά τραγουδάκια. H Nίνα χορεύει με τον Κλέωνα σ’ ένα χαλί, όπου είναι τυπωμένη η «Σονάτα του Σεληνόφωτος», του Ρίτσου. H Mαρία, μαζί με τον Κλέωνα, μοιράζουν χρωματιστά παλτά στους μαυροντυμένους θεσσαλονικείς. Φυσάει Βαρδάρης, σφυρίζει πολύ δυνατά, ξεριζώνει το μπετόν, τ’ αγάλματα και τα κτίρια ίπτανται και φεύγουν μακριά. Η πόλη επαναστάτησε.

- Οι γυναίκες περπατούν στην πόλη ανυποψίαστες. Σκηνές δρόμου, σκηνές σε καφέ, μπαρ και ρεστοράν. Ακούγονται σκόρπιες λέξεις τους που σχηματίζουν ατάκες από sms ακροατών και τη φράση-τίτλο «Δεν Αντέχω Άλλο! Έρχονται Συνέχεια…»

- Οι γυναίκες κάνουν μάθημα χορού. Αρχίζουν ν’ αυτοσχεδιάζουν με τα βλέμματα και τα σώματα, διονυσιάζονται και αφήνονται σε παραλήρημα. Βουτούν στο Θερμαϊκό.

- Οι γυναίκες, ντυμένες στα αραχνοΰφαντα χορεύουν στην κορυφή του Λευκού Πύργου για να διώξουν το κακό.

- Οι γυναίκες βλέπουν στο φλιτζάνι πως ερωτεύονται παράφορα τον Κλέωνα και μαλλιοτραβιούνται για χάρη του στην Αριστοτέλους, Φτύνουν τον κόρφο τους να μη συμβεί.

- Η Νίνα δεμένη στην κορυφή του Πύργου του ΟΤΕ, στη ΔΕΘ, η ίδια πνιγμένη στο σιντριβάνι δίπλα στο Λευκό Πύργο (όταν είχε πολύχρωμα φώτα) και η Μανίνα-παιδί πετάει χαρταετό από την κορυφή του Λευκού Πύργου!

- H Mαρία τοποθετεί τα τυφλά αγάλματα μπροστά από κακόγουστα κτίρια.

- Oι τρεις γυναίκες, όπως πραγματικά είναι κι όχι όπως παρουσιάστηκαν στο έργο. H Mαρία, φουρνάρισσα σε σκοτεινό φούρνο, φτιάχνει ανθρωπόμορφα κουλουράκια, η Μανίνα άστεγη, ναρκομανής πνιγμένη στις παραισθήσεις και η Nίνα στη φυλακή για τους φόνους των τριών συζύγων της.

- Δυο αντρικά χέρια πιάνουν τη πεντάχρονη Μαρία. Η σκηνή επαναλαμβάνεται με τη Μανίνα και τη Νίνα. Mπορεί ο Κλέων να είναι πατέρας τους από διαφορετικούς γάμους;

- Κτίρια της πόλης, με τα πρόσωπα των γυναικών να αντικαθιστούν τα παράθυρα.

- Εφιάλτες του Κλέωνα, που θα επιλέξει ο σκηνοθέτης.

- Οι οθόνες ανοίγουν σαν παράθυρα, μπαίνει φως, ακούγονται φωνές παιδιών.

- O Kλέων, ντυμένος στα λευκά, κάθεται σ’ ένα παγκάκι της Αριστοτέλους και συνομιλεί με έναν άλλο «Θεό», τον Αναστάση.

- H λίμνη Κορώνεια σε διπλοτυπία με πρόσωπα κοριτσιών. H λίμνη στεγνή, πρόσωπα γυναικών. Φωτιά, πρόσωπα γριών. Πόλη πνιγμένη από ψηλά κτίρια, α-πρόσωπη.

Τι προβάλλεται στις οθόνες;

Οι προτάσεις, μέχρι στιγμής:

-Κλειστά παράθυρα;
-Ανοιχτά παράθυρα με θεά σε βοτανικούς κήπους, πολύχρωμα δέντρα και λουλούδια, χαρταετούς;
-Σκηνές από ταινίες; («Μάγισσες του Ίνστγουϊκ»; «Τα καλύτερα μας χρόνια», «Όσα παίρνει ο άνεμος», «9 ½ εβδομάδες;)
-Θάλασσα με ήχο κύματος, λιμάνια, πλατείες και όμορφα κτίρια .
-Kαταιγίδες, αστραπές και κεραυνοί.
-Γυναικεία βλέμματα;
-Οι γυναίκες που βιντεοσκοπεί ο Κλέων σε δραστηριότητες που επιλέγει ο ίδιος με τη βοήθεια μοντάζ.
-Σκηνές από το παρελθόν των τριών κοριτσιών.
-Διάσημες γυναίκες, όπως η Μαρία Πολυδούρη, η Λωξάντρα, Aν Χαθαγουέη-Σέξπηρ.
-Η Μαρία, γυμνή στην Αριστοτέλους.
-Τα «Τυφλά Αγάλματα» της Μαρίας;
-Η Μαρία στο εργαστήριο της, η Νίνα να οδηγεί τη Νεκροφόρα τραγουδώντας, η Μανίνα να διαβάζει τον καφέ;
-Ο Κορνήλιος και ο Άρης να έρχονται παίζοντας μουσική;
-Το μπούστο του Κλέωνα σε μια παγωμένη, αλλά ομιλούσα εικόνα;
-Δυο ραδιοφωνικοί παραγωγοί στο στούντιο, να κάνουν εκπομπή;
-Tο μόνο θέαμα που αξίζει: ο Kλέων σε στιγμές δόξας: σε χειραψία με τον Πρέσβη, να στήνεται άγαλμα του, λαός να τον προσκυνά, κ.λ.π. (μοντάζ) Μεγαλομανής γαρ!
-Αιγυπτιακές τοιχογραφίες.
- Τα συναισθήματα των άλλων. Με τρίτο μάτι την κάμερα, ο Κλέων ανακάλυψε τον τρόπο καταγραφής συναισθημάτων.
-Υπάρχουν 6 οθόνες τηλεόρασης για κάθε παράθυρο. Δηλαδή αν υποθέσουμε πως το σπίτι έχει 4 παράθυρα, τότε έχει 24 οθόνες. Σ' αυτές προβάλλονται τα πρόσωπα των τριών κοριτσιών, και με επεξεργασία φωτο σοπ, εναλαγές σωμάτων και προσώπων. Έκπληκτες διαπιστώνουν το σύμπλεγμα!
- Tο κοινό που παρακολουθεί την παράσταση. O Kλέων κρύβεται ανάμεσα τους μέχρι που τον ανακαλύπτει η κάμερα, ζουμάρει πάνω του κι τον ξανβάζει στη σκηνή μέσω οθόνης.

Η ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ (ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΟΠΩΣ ΤΟ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΑΜΕ)

1 anagnwsi.mp3

Προτάσεις; Ενστάσεις; Σχόλια;...

ΧΡ.Β είπε...
Αγαπητοί Θανάση, Ελένη & φίλοι +γραφείς του θεατρικού,δε θέλω να σας ταράξω, αλλά σήμερα κατάλαβα πως ο Κλέωνας ΞΕΡΕΙ!!!

Ξέρει ότι κάποιοι θα γράψουν θεατρικό με κεντρικό πρωταγωνιστή την αφεντιά του!

Δεν καταλαβαίνει πως μπορεί να συμβεί αυτό αλλά ξέρει πως θα γίνει. Του έχει κολλήσει μάλιστα ότι αυτό θα συμβεί μετά το θάνατο του γιατί πιστεύει ότι οι σπουδαίοικαλλιτέχνες μετά θάνατον αναγνωρίζονται.

Από τη στιγμή που έμαθε τα περί θεατρικού, αγωνίζεται να καταλάβει τι συμβαίνει, αλλά κυρίως να γίνει αυτό που πάντα ονειρευόταν, ώστε να είναι γίνει ένας αξιοπρεπής πρωταγωνιστής. Δε θα το άντεχε να είναι ένας μίζερος τυπάκος με ξεχασμένα όνειρα και ξεθωριασμένα χαμογελά… Δε θέλει να ζήσει μια τραγωδία,ούτε όμως να γίνει o γραφικός καραπαζο-εισπράκτορας μιας σαχλής κωμωδίας! Θέλει πάση θυσία να γραφτείτο success story της ζωής που ονειρεύτηκε να ζήσει.

Χιχι!
Χρ.Β

Υ.Γ. Σύντομα μάλιστα θα λάβει και αυτός κάποια από τα sms μας στο κινητό του
και μάλιστα…
«θα έρχονται συνεχεία»!

Το κείμενο μέχρι στιγμής (1):

Δεν Αντέχω Άλλο! Έρχονται Συνέχεια!
Άδειο είναι το βλέμμα σου αλλά πηχτό το αίμα σου…

ΠΑΒΛΟΦ Ο ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Το’ άκουσα στο ραδιόφωνο! Η Μαρία Μιλφέιγ έκανε τον Κλέωνα Σωτήρχο να κλαίει! Και να γελά!

Πεζόδρομος στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Η Μαρία "στήνει" μια εγκατάσταση. Ο Κλέων μοιάζει να περιμένει κάποιον.
ΜΑΡΙΑ: Μου δένεις λίγο το κορδόνι;
ΚΛΕΩΝ: Ευχαρίστως αν μου λύσεις κι εσύ ένα πρόβλημα!
ΜΑΡΙΑ: Δεν ξέρω... Ένα πρόβλημα μπορεί να χρειάζεται μέρες για να λυθεί, ενώ ένα κορδόνι δένεται στο άψε-σβύσε! Πόσο καλύτερο θα ήταν να λύνεται εύκολα ένα πρόβλημα και να δένεται δύσκολα ένα κορδόνι...
ΚΛΕΩΝ: (Την αιφνιδιάζει δένοντας αστραπιαία το κορδόνι) Τώρα οφείλεις να με βοηθήσεις!
ΜΑΡΙΑ: Τι να γίνει; Μ΄αρέσουν οι περιπέτειες!
ΚΛΕΩΝ: Πάμε λοιπόν! Σπίτι μου!
ΜΑΡΙΑ: Περίμενε! Δεν ξέρω ούτε τ΄ όνομα σου!
ΚΛΕΩΝ: Εσύ δεν είπες πως σου αρέσουν οι περιπέτειες!
ΜΑΡΙΑ: Αρκεί να μου βρείς ένα άλλοθι και κάποιον να μας συστήσει!
ΚΛΕΩΝ: Tι τα θες τα άλλοθι; Kορδόνι σου έχουν ξαναδέσει;
ΜΑΡΙΑ: Έχεις δίκιο! Πάμε!

ΠΑΒΛΟΦ Ο ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Το άκουσα στο ραδιόφωνο! Η Νίνα, οδηγός νεκροφόρας, είχε συνεπιβάτη τον Κλέωνα Σωτήρχο!

ΝΙΝΑ: Οι πεθαμένοι είναι βολικοί, οι ζωντανοί είναι μπελάς! Τέτοιο κλάμα δεν έχω ξανακούσει ποτέ! Μου πήρε τ’ αυτιά! Σε μένα ήταν να συμβεί;...
Τι περίμενες κύριε; Έπρεπε να προσέχεις!... Κάνεις οτοστόπ σε νεκροφόρα! Να το δεχτώ! Ζητάς να χαμηλώσω τη μουσική; Τη χαμηλώνω! Ζητάς να σβήσω τη θέρμανση; Τη σβήνω! Μου λες ότι βιάζεσαι; Πατάω γκάζι! Αλλά παθαίνω λάστιχο και δεν βοηθάς; Ε, όχι! -Αλήθεια, γιατί η ρεζέρβα είναι κάτω από την κάσα του νεκρού; Πολύ άβολο!- Θα βοηθήσεις, του λέω! Τι το ΄θελα; Πλάνταξε να κλαίει πάνω απ' το πτώμα! Δεν μπορούσα να τον συνεφέρω! Ούτε μετά την κηδεία! 2 ώρες του έκανα βόλτα! Όλη την πόλη γυρίσαμε! Όλη μου τη ζωή του είπα! Για τους τρεις άντρες μου του μίλησα! Για τη Ρουμανία! Το Βουκουρέστι! Τα Καρπάθια! Τίποτα! Μόνο όταν του απήγγειλα Ρίλκε σταμάτησε τον θρήνο! "Το Ωραίο είναι η Αρχή του Τρομερού!"... Γυρνάει και με κοιτάζει μ' ένα παράξενο βλέμμα κι αρχίζει τα ακαταλαβίστικα: κάτι για σκύλο και μια κυρία πως την λένε, κάτι για πύργους του αίματος...! Κόντεψα να τρακάρω απ' την σύγχυση!

Εμφανίζεται η Μανίνα κρατώντας ένα ποπ-αρτ βαλιτσάκι. Το ανοίγει και βγάζει ένα πτυσσόμενο πάγκο. Μιλά στη Νίνα και παράλληλα στήνει το καφε-μαντείο της.
ΜΑΝΙΝΑ: Τη μοίρα λέω, το μέλλον ξεγυμνώνω, ρώτα με αν τολμάς! Πάλι μόνη σου μιλάς;
ΝΙΝΑ: Η μοναξιά μοιάζει με τη βροχή! Ρίλκε!
ΜΑΝΙΝΑ: Ξεκόλλα!...
ΝΙΝΑ: Εσύ μας έλειπες τώρα! Μανίνα η λησταρχίνα!
ΜΑΝΙΝΑ: Τι έλεγες πριν; Ότι κόντεψες να τρακάρεις; Δε θα’ ταν η πρώτη φορά!
ΝΙΝΑ: Κοριτσάκι πράμα, μια γλώσσα να!
ΜΑΝΙΝΑ: Παίρνω μαθήματα απ’ τους μεγαλύτερους!
ΝΙΝΑ: Μανινάκι… σε χρειάζομαι! Αν δε μιλήσω κάπου θα σκάσω!
ΜΑΝΙΝΑ: Να βάλω καφέ;
ΝΙΝΑ: Ο καφές είναι ομπρέλα στη μοναξιά! Βάλε!
ΜΑΝΙΝΑ: Σε προειδοποιώ! Μαζί μου κομμένη η ποίηση!
ΝΙΝΑ: Καλά!
ΜΑΝΙΝΑ: (με δυσπιστία)...
ΝΙΝΑ: Εντάξει λέμε! Βάλε καφέ! Έχουμε θέμα…
ΜΑΝΙΝΑ: Πες μου ότι βγήκε το φλιτζάνι! Πες μου ότι συνάντησες τον έρωτα και δεν τον λένε Ρίλκε!
ΝΙΝΑ: Που τέτοια τύχη! Το αντίθετο! Έχω μπλέξει μ’ έναν παρανοϊκό! Κόντεψε να με πνίξει!
ΜΑΝΙΝΑ: Σοβαρά μιλάς; Τον ξέρω;
ΝΙΝΑ: Εγώ πάντως δεν τον ήξερα!
ΜΑΝΙΝΑ: Ε, και πως; Έτσι, σε στρίμωξε στα καλά καθούμενα; (σερβίρει)
ΝΙΝΑ: Μέσα στην κούρσα!
ΜΑΝΙΝΑ: Μέσα στην κούρσα όταν λες; Τι ήταν; Κανένας… (με νόημα) πελάτης;
ΝΙΝΑ: Ναι! Σηκώθηκε και ήθελε να οδηγήσει! Δεν είμαι τρελλή, μικρή ανόητη! Ένας μανιακός ήταν που μ’ έπιασε απ’ το λαιμό και με ταρακουνούσε! Του δίνω μια κι εγώ στα τρυφερά και τον πετάω απ’ τ’ αμάξι!
ΜΑΝΙΝΑ: Έχει πολλούς τρελούς, αγάπη μου! Πίνε να δούμε τι θα πει κι αυτό! Είχα κι εγώ μια δυσάρεστη γνωριμία σήμερα. Καινούριος πελάτης. Πολύ περίεργος! Άφησε «μισό» το φλιτζάνι, πλήρωσε κι έφυγε χωρίς κουβέντα…
ΝΙΝΑ: Του βρήκες τίποτα κακό; (το πίνει μονορούφι και το γυρνάει)
ΜΑΝΙΝΑ: Θάνατο! Μα δεν του το’ πα! Έτοιμη; (ελέγχει το φλιτζάνι) Έτομη!
ΝΙΝΑ: Για λέγε! Παπατζού!
ΜΑΝΙΝΑ: Τι λέτε κυρία μου! Σήμερα είναι η τυχερή σας μέρα! Σήμερα θα σας πω όλα τα μελλούμενα! (παριστάνει πως μελετάει το φλιτζάνι)
ΝΙΝΑ: Όπως μου τα πες χθες και προχθές!
ΜΑΝΙΝΑ: Λοιπόν εσύ, βαρύ φορτίο κουβαλάς μα στα απάτητα πετάς!
ΝΙΝΑ: Ναι; Και τι άλλο; Στο τρία επάνω μεγάλη χαρά θα πάρω; Αυτά να τα πεις εκεί που σε παίρνει! Λέγε! Αυτόν τον βλέπεις;
ΜΑΝΙΝΑ: Τον βρήκα! Κοντός, νεαρός, μελαχρινός;
ΝΙΝΑ: Το αντίθετο! Ψηλός, μεγάλος και γκριζαρισμένος.
ΜΑΝΙΝΑ: Ειιι!, Αυτόν στον βρήκα χθες! Δε σου είπα πως θα γνωρίσεις μεσόκοπο, γοητευτικό άντρα που θα αναστατώσει τη ζωή σου!
ΝΙΝΑ: Καλά, παλιότερα μου είχες πει πως θα «παραδώσω» πελάτη που θα σκάει στα γέλια! Φαντασία να υπάρχει!
ΜΑΝΙΝΑ: Έχεις δίκιο! Είναι ο ίδιος με χθες! Θα στο πω ποιητικά μήπως το καταλάβεις! Βλέπω να ασπρίζει η καρδιά σου από άντρα που έχει κλάψει στην ποδιά σου!
ΝΙΝΑ: Άστο! Δεν το' χεις! Τι άλλο βλέπεις;
ΜΑΝΙΝΑ: Είσαι σίγουρη ότι θέλεις ν' ακούσεις; ...Θάνατο βλέπω! (σκοτάδι)

ΠΑΒΛΟΦ Ο ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Οι ακροατές λένε: Θάνατος είναι ο θάνατος! Παράλογη συνήθεια!

ΦΩΝΕΣ OFF: Ένα μπλε δωμάτιο με κλειδωμένες πόρτες…Ο φανατισμός… Να μην έχεις ούτε ένα ξεκαρδιστικό όνειρο… Η στιγμή που «φεύγει» ο νέος και μένει ο γέρος… Όταν τα χείλη και το δέρμα δεν θυμούνται… Θάνατος; Φοράμε καινούριο κοστούμι!...Πάμε γι’ άλλα…! Θάνατος είναι η αρχή!

ΠΑΒΛΟΦ: Λένε!...

...Το άκουσα στο ραδιόφωνο!... Τεμαχισμένο πτώμα βρέθηκε σε κάδο ανακύκλωσης γυαλιού! Ευχάριστη είδηση! Υπάρχουν κάδοι ανακύκλωσης! Τι άλλο άκουσα; Α! Ότι πτώμα εθεάθη να σουλατσάρει στην πόλη! Αυτό δεν είναι είδηση! Γεμάτη η πόλη πτώματα! Γιατί με κοιτάν συνέχεια; Δε φαίνεται ότι περιμένω το Θεό; Γέμισε ο δρόμος κάμερες! Έχει ζαζέψει ο κόσμος! Τρέχουν πέρα δώθε σαν τρελοί! Ευτυχώς, ο ποδηλατόδρομος θα έχει και ανισόπεδους κόμβους! Το άκουσα στο ραδιόφωνο! Και αστυνόμους με ποδήλατα! Της δημοτικής αστυνομίας! Βέβαια! Τέτοιος που ειν’ ο δήμαρχος τέτοιοι κι οι ψηφοφόροι! Είμαι κι εγώ τρελός! Τ’ ομολογώ! Παβλόφ, το καλλιτεχνικό μου! Δικό σας είναι το χέρι, κυρία μου; Είστε καλά; Δε σας βλέπω καλά! Ούτε κι εγώ είμαι καλά! Μ’ ενοχλούν οι κρυφές σας σκέψεις! Έρχονται συνέχεια! Πως θα τα καταφέρω να τις καταλάβω! Είναι σαν τις γυναίκες! Μια γρια κλαίει και λέει για μια χρυσή αλογόμυγα... Θ’ ανάψω ένα τσιγαράκι και θα την πέσω στο κρεβάτι μου! Ο Άλκης έγινε βασιλιάς! Θα έρθει ο σεκιουριτάς και θα μου πει «απαγορεύεται!»… Τι είναι χειρότερο από την αχαριστία των ανθρώπων; Τα πουλιά δεν ξανάρχονται, οι μέλισσες χάνονται, το φως λιγοστεύει! Τι κρίμα! Χάνω το σήμα του σταθμού! Τα τραγούδια, κύριε, ανήκουν σ’ αυτούς που τα ακούν! Ας γελάσω σαν τρελός! Ένα τσιγάρο φυλακή με βλέπει απ’ την γωνία…

Εμφανίζεται ο Κλέων. Ο Παβλόφ φοράει μια λευκή ποδιά. Παριστάνει τον Ψυχίατρο.
Ψ. ΠΑΒΛΟΦ: Περάστε, Κλέωνα! Καλώς ήρθατε! Τι σας φέρνει εδώ, σήμερα;
ΚΛΕΩΝ: Οι άλλοι! Αυτοί με φέρανε εδώ. Εγώ μια χαρά είμαι.
Ψ. ΠΑΒΛΟΦ: Οι άλλοι; Δεν βλέπω κανέναν άλλο. Μόνος ήρθατε! Τι σας συμβαίνει;
ΚΛΕΩΝ: Φοβήθηκα, γιατρέ μου! Ξύπνησα σήμερα το πρωί και η φάτσα μου έμοιαζε με του Τζακ Νίκολσον στη φωλιά του Κούκου.
Ψ. ΠΑΒΛΟΦ: Και λοιπόν; Ποιο είναι το πρόβλημα;
ΚΛΕΩΝ: Βλέπω περίεργα όνειρα! Φοβάμαι να κλείσω τα μάτια μου! Αλλού κοιμάμαι και αλλού ξυπνάω!
Ψ. ΠΑΒΛΟΦ: Τι όνειρα βλέπεις, παιδί μου; Μίλησε μου γι’ αυτά!
ΚΛΕΩΝ: Βλέπω πως είμαι κλεισμένος σ’ ένα δωμάτιο. Oι τοίχοι αρχίζουν να μετακινούνται προς το μέρος μου, εγώ προσπαθώ να φωνάξω και η φωνή μου δεν βγαίνει. Η πόρτα χάνεται… Βλέπω αρμούς από πλακάκια. Σηκώνονται σε 3 διαστάσεις και φτιάχνουν ένα κλουβί. Εγώ σφηνώνω ανάμεσα τους , αιωρούμενος, για πάντα! Ακούω κλάμα μωρού, κι αντικρίζω ένα οκτάχρονο κορίτσι να με παρατηρεί με τα μάτια μου.
Ψ. ΠΑΒΛΟΦ: Αρκεί παιδί μου! Σου αρέσουν οι λουκουμάδες;
ΚΛΕΩΝ: Συχνά, ονειρεύομαι τα κτίρια μου. Τη μια γκρεμίζονται, την άλλη εξαφανίζονται! Ή την πόλη να έχει γεμίσει αγάλματα που με κοιτάζουν παράξενα. Άλλες φορές, είμαι μια πασχαλίτσα, πετώ πάνω από ένα τροπικό δάσος κι ανακαλύπτω μια νεκροφόρα. Μετά, είμαι ο ίδιος μέσα στην νεκροφόρα, επιβάτης… μη ρωτάτε το τέλος. Κάποιος γελάει, νιώθω θαμμένος ζωντανός, κατεβαίνω στον τάφο μόνος μου, ανάλαφρη η πρώτη φτυαριά!
Ψ. ΠΑΒΛΟΦ: Καταλαβαίνω, παιδί μου! Οι λουκουμάδες με μέλι; Σου αρέσουν; Τα κυκλάμινα;
ΚΛΕΩΝ: Τελευταία, βλέπω μια κοντή, εντελώς σουρεάλ, να μου ζητά να της δέσω το κορδόνι!
Ψ.ΠΑΒΛΟΦ: Οι ορχιδέες; Ποιον αγαπάς στον κόσμο όλο;
ΚΛΕΩΝ: Ο πιο πρόσφατος εφιάλτης, γιατρέ μου, είναι πως γράφεται ένα θεατρικό με κεντρικό χαρακτήρα εμένα. Άγνωστοι μου βάζουν λόγια στο στόμα. Δεν ξέρω τι θα πω παρακάτω. Δεν ξέρω ποια θα είναι η έκβαση.
Ψ. ΠΑΒΛΟΦ: Πως νιώθεις όταν ξυπνάς;
ΚΛΕΩΝ: Τρέμω στη σκέψη ότι θα βγει αληθινός!
Ψ. ΠΑΒΛΟΦ: Ησύχασε! Έχει πραγματοποιηθεί ποτέ κάποιο σου όνειρο;
ΚΛΕΩΝ: Η Νεκροφόρα, τα Κορδόνια Της Μαρίας, τα Τυφλά Αγάλματα...
Ψ. ΠΑΒΛΟΦ: Ποια είναι η Μαρία, Κλέωνα;

ΚΛΕΩΝ: …
Ψ. ΠΑΒΛΟΦ: Επαναλαμβάνω την ερώτηση! Ποια είναι η Μαρία;
ΚΛΕΩΝ: Κι εγώ αναρωτιέμαι! Ποια είναι η Μαρία; Ένα ξωτικό είναι που έρχεται συνέχεια στα όνειρα μου! Ίσως δεν υπάρχει, στ’ αλήθεια! Ίσως τη δημιούργησε η λαχτάρα μου για ένα μιλφέιγ! Ξέρετε το ζάχαρο δεν μου επιτρέπει τα γλυκά! Αλλά δεν αντέχω το βλέμμα της… Κοίτα την πως με κοιτά!

Ψ. ΠΑΒΛΟΦ: Πότε γνώρισες την Μαρία, Κλέωνα;

ΚΛΕΩΝ: Έχει σημασία; Άκουσα μια συνέντευξη της στο ραδιόφωνο...

Έχει ήδη μπει η Μαρία. Απ' το μεγάφωνο παίζει το Cucurrucucú Paloma-Caetano Veloso . Καθ’ όλη τη διάρκεια της σκηνής που ακολουθεί, η Μαρία φιλοτεχνεί ένα μικρογλυπτό. Το ντύνει με υφάσματα που βγάζει από πάνω της π.χ. ένα σάλι, μια κορδέλα απ’ τα μαλλιά της, κ.λ.π.
ΠΑΒΛΟΦ: (Έχει βγάλει την ποδιά και πλησιάζει την Μαρία.) Δεν κλαίνε, δεν γελάνε, είπε η Μαρία στην συνέντευξη… Mαρία μ’ αγαπάς λιγάκι; Με θυμάσαι;
ΜΑΡΙΑ: Ωραία επιλογή! Μ’ αρέσουν τα soundtrack του Αλμοδόβαρ! Αλλά θα μ’ άρεζε ν’ ακούσω και Πιοβάνι! …La vita e bella… Ή Μάνο Χατζιδάκι! Ακούω πολύ μουσική! Όλα τα είδη! Γι’ αυτό αγαπάω το ραδιόφωνο! Κυρίως τον σταθμό σας! Κάνω τα πάντα ακούγοντας ραδιόφωνο! Εκτός από γλυπτική! Εκεί θέλω απόλυτη σιωπή! Νεκρική! Μ’ ενοχλούν τα λόγια, με αποσυντονίζουν. Παλιότερα, επέλεγα κλασικά θέματα. Μελωδίες! Ή δούλευα μ’ ένα φίλο που έπαιζε κρουστά κι ακολουθούσα τον ρυθμό του. Τώρα αντέχω μόνο τους ήχους της φύσης! Τίποτα που να προέρχεται απ’ τον άνθρωπο!
ΠΑΒΛΟΦ: Μαρίααα! Κου-κου; Τζάζζζ;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ (φωνές off, μια αντρική-απευθύνει τις ερωτήσεις στον ενικό- και μια γυναικεία -στον πληθυντικό-): Γιατί κάνετε γλυπτική; Ποια υλικά προτιμάτε; Τι βάζεις στα έργα σου και αποκτούν περίεργες ιδιότητες; Γιατί τα κρύβεις στην πόλη; Σε ποια σημεία; Τι θα τοποθετούσατε μπροστά στο Δημαρχείο; Γιατί δεν έχουν μάτια τα γλυπτά σου; Ποιοι κλαίνε, ποιοι γελάνε; Που γεννήθηκες Μαρία; Που μεγάλωσες; Μιλφέιγ είναι το καλλιτεχνικό σου; Γιατί επιλέξατε αυτήν την πόλη; Τι καταστρέφει την καθημερινότητα σου; Ακούτε μουσική όταν εργάζεστε; Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας; Τι φοβάσαι, Μαρία; Τι φοβάσαι;
ΜΑΡΙΑ: Γιατί κάνω γλυπτική; Τι θέλετε ν’ ακούσετε; Κάτι όπως « ο καθένας ψάχνει τρόπους να βρει τον εαυτό του»; Καλό; Ή μήπως να πω «αυτό ήθελα να κάνω από μικρή»; Ναι, είχα μανία με τις πλαστελίνες από μικρή! Μου άρεζε να παίζω με την λάσπη και να πλάθω ανθρώπους. Ακόμα ανθρώπους πλάθω. Νιώθω ζωντανή όταν το κάνω. Όχι, είναι λίγο αυτό που λέω. Νιώθω θεά. Μια θεά που έχει τη δύναμη να πλάθει ανθρώπους! Υπερβολή; Η γιαγιά μου έλεγε ότι μόνο η υπερβολή οδηγεί στα παλάτια της σοφίας…
Μ’ αρέσει ο πηλός. Είναι γήινος και σπάει εύκολα. Χρησιμοποιώ και μέταλλα. Συνήθως, όμως, ψάχνω στα σκουπίδια για τα υλικά μου! Ρετάλια, χαρτιά, τενεκεδάκια! Είναι η μυρωδιά που έχει σημασία! Πρέπει να μυρίζουν ανθρωπίλα! Ύστερα, τους δίνω την ψυχή μου. Πολύ συναίσθημα! Πόνο, χαρά, λίγο γέλιο, μερικά δάκρυα. Και κάτι σκέψεις. Που έρχονται συνέχεια…
ΠΑΒΛΟΦ: Τελικά το μυαλό, το γυρίζει το θέμα εκεί που θέλει! Εγώ μπορώ να έχω έκπτωση στα sms; Ας κάνει κάτι η εκπομπή!
ΜΑΡΙΑ: Μάτια δεν τους βάζω! Ποτέ! Κι αυτοί που έχουν, βλέπουν; Άλλωστε την ουσία τη νιώθει μόνο η καρδιά! Σας άρεσε; Μικρός Πρίγκηπας, Εξυπερύ!... Αυτός είναι και ο λόγος που κρύβω τα έργα μου! Μετράω πόσοι ξέρουν να κοιτάζουν! Στην πραγματικότητα δεν τα κρύβω. Τ’ αραδιάζω παντού! Σε σπίτια φίλων, σε καφέ, σε ρεστοράν, στα πεζοδρόμια. Γεια σου, Παβλόφ!. Σε παγκάκια, σε πάρκα. Κατά μήκος των τειχών. Στις πλατείες. Παντού. Τα προσπερνούν χωρίς να τα προσέξουν! Πρέπει να τους τα δώσω στο χέρι για να τα δουν! Μια μέρα προσέφερα ένα στον Δήμαρχο! Όχι μην μπερδεύεστε! Άλλη τέχνη η γλυπτική, άλλη το γλείψιμο! Δεν το’ κανα γι’ αυτό! Πήγα να του προτείνω να μαζέψει όλα τ’ αγάλματα της πόλης μπροστά στο δημαρχείο του. Να συγκεντρωθεί η αλαζονεία σ’ ένα μέρος! Κι ύστερα, να γεμίσουμε την πόλη με πολύχρωμα γλυπτά. Χρειάζονται χρώμα και ζωή οι γειτονιές...
ΠΑΒΛΟΦ: Θέλω αγγέλους που να μοιάζουν του Ρουβά και δεινόσαυρους για να τρομάζουμε! Χααα! Τον Ρεξ τον Τυρανόσαυρο να βάλουμε παντού! Μ' αρέσει πολύ!
ΜΑΡΙΑ: Ήταν σε μια συνέντευξη Τύπου. Διακόπηκε γιατί ο Δήμαρχος έπεσε κάτω από τα γέλια! Γέλια μέχρι δακρύων! Τον πήραν με το φορείο! Είχα ξαναδεί ανθρώπους να κλαιν και να γελούν όταν τα αντίκριζαν αλλά τόσο πολύ… Ούτε εγώ δεν το περίμενα!
ΠΑΒΛΟΦ: Ουφ! Πόνεσε ο αντίχειρας μου! Τουλάχιστον, θα γυριστεί και σε ταινία μεγάλου μήκους;
ΜΑΡΙΑ: Όμορφο το μη αναμενόμενο, μη μου πείτε ότι διαφωνείτε; Να κλαίνε οι αναίσθητοι, να γελάν οι αγέλαστοι, δεν είναι κακό, ε; Κακό είναι να χλευάζεις ένα δάκρυ, να μη γελάς με το αστείο του φίλου. Τι; Πέφτω σε κλισέ; Μπορεί! Για να δω τα μάτια σας; Τα βλέπω στεγνά ή είναι η ιδέα μου; Τι λέγαμε; Πώς πετυχαίνει τέτοια θαύματα η τέχνη; Τι να πω; Η γιαγιά μου τα κατάφερνε με κουλουράκια κανέλας. Μας άλλαζε τη μέρα…με κανέλα και παραμύθια. Της άρεσε πολύ να λέει παραμύθια. «Ξέρεις από που βγήκες, Μαρία;» μου’ λεγε. «Βγήκες μέσα απ’ τη ζύμη για μιλφέιγ που έφτιαχνε η μαμά σου κι έψηνε στο φούρνο του παππού σου. Ένα βράδυ άνοιξε χίλια φύλλα αλλά αντί να κάνει το γλυκό, έπλασε εσένα. Γι’ αυτό έχεις χίλια πρόσωπα.» Μου’ λεγε κι’ άλλα. Ότι γεννήθηκα σε βάρκα, πως οι γονείς μου είναι άγγελοι, ότι το σπίτι τους είναι γωνία Εδέμ και Πλούτωνα!
ΠΑΒΛΟΦ: Τι έχασα, βρε παιδιά! Πατήστε το replay! Ποιοι μένουν στην Εδέμ και ποιοι στην Πλούτωνα;
ΜΑΡΙΑ: Τι σημασία έχει που γεννήθηκα, που μεγάλωσα και που σπούδασα! Σημασία έχει ότι ζω εδώ... Πως είπατε; Γιατί ζω εδώ; Τι ν’ απαντήσω; Πως είναι ερωτική η πόλη; Ή πως δεν είναι; Ας πούμε ότι μ’ αρέσει τ’ όνομα της. Ή ότι αγαπώ τους ποιητές της. Δεν είναι αυτό αρκετό; Παρά την γκρίνια, τη μιζέρια, την αχαριστία, την ανοησία, την κακογουστιά, την βρωμιά, τους ψυχαναγκασμούς, και άλλα που μας βασανίζουν, ρωτώ: δεν είναι αυτό αρκετό; Κι ας μην κοιταζόμαστε στα μάτια, πια…Κι ας κοιτάμε ο ένας τα παπούτσια τ’ αλλουνού...
ΠΑΒΛΟΦ: Μαρία, εδώ είμαι! Κοίταξε με!
ΜΑΡΙΑ: Κι εγώ φοβάμαι να κοιτάξω τα μάτια τους! Φοβάμαι αυτό που θα διαβάσω μέσα τους. Αλλά περισσότερο φοβάμαι τη μοναξιά. Ίσως γι’ αυτό δημιουργώ ανθρώπους. Για να μη μείνω ποτέ μόνη. Όμως πάλι φοβάμαι. Ότι θα μου τα κλέψουν. Άνθρωποι. Δεν θα υπάρχουν πουθενά και δεν θα λένε τίποτα σε κανέναν. Τα έργα μου. Και τελικά θα μείνω μόνη. Κι αδύναμη. Και με όψη κακή. Και θα ξυπνήσω ένα μεσημέρι, γυμνή στο κέντρο της Αριστοτέλους. Γυμνή και μόνη. Και δεν θα μπορώ να βοηθήσω τον εαυτό μου. Βλέπω τέτοιους εφιάλτες. Πως ο δήμαρχος αγοράζει έργο μου!
ΠΑΒΛΟΦ: Α, πα, πα, πα! Πα!
ΜΑΡΙΑ: Κι εγώ το πουλάω! Πως μου πέφτει ο ουρανός στο κεφάλι. Πως δεν θα προλάβω να τους εκδικηθώ! Πως έρχονται συνέχεια! Κι ύστερα ξυπνάω και με πιάνουν τα γέλια. Ξέρετε γελάω μ’ αυτά που θα’ καναν τους άλλους να κλαίνε! Γι’ αυτό δεν πάω σε κηδείες! Γελάω πολύ! Γελάω με αποτυχημένα ανέκδοτα! Γελάω μ’ αυτά που έρχονται! Συνέχεια! Αλλά κλαίω όταν κάποιοι κοιτούν τα έργα μου σαν υπότιτλους σε ταινία πορνό. Καταλαβαίνετε; Ποιος διαβάζει τους υπότιτλους σε ταινίες-πορνό;… Ίσως, πάλι, να μου αξίζει! Ίσως η τέχνη να είναι, απλώς, υπόθεση αυτοέκφρασης, για να μην πω αυτοϊκανοποίησης!...

Γιατί κάνω γλυπτική! Καλή ερώτηση! Κάνω γλυπτική από εκδίκηση! (Δίνει το μικρογλυπτό στον Παβλόφ.) Αλλά αυτό δε θα σας το πω ποτέ!

Ο Παβλόφ ξαναφορά την ποδιά κι επιστρέφει με το γλυπτό στον Κλέωνα.

Ψ. ΠΑΒΛΟΦ: Ας μιλήσουμε για την δουλειά σας! Τι επαγγέλεσθε;
ΚΛΕΩΝ: Είμαι αρχιτέκτων! Ορίστε η κάρτα μου! Σχεδιάζω κτίρια! Θα έχετε ακούσει για το τελευταίο! Δεν είχε παράθυρα!
Ψ. ΠΑΒΛΟΦ: Ενδιαφέρον! Συνεχίστε!
ΚΛΕΩΝ: Σκέφτηκα ότι η θέα είναι αλλού. Δεν μ’ ενδιαφέρει ν’ ανοίγω το παράθυρο και ν’ αντικρίζω τον ποπό της απέναντι!
Ψ. ΠΑΒΛΟΦ: Μην είστε απόλυτος! Εξαρτάται από το ποια μένει απέναντι.
ΚΛΕΩΝ: Είναι άσχημη αυτή η πόλη γιατρέ μου! Με είχε κάνει να χάσω την έμπνευση μου. Σχεδίαζα κτίρια απρόσωπα, άχρωμα, αδιάφορα. Με είχε ευνουχίσει. Δεν έβλεπα φως, πουθενά!
Ψ. ΠΑΒΛΟΦ: Κουράγιο!
ΚΛΕΩΝ: Μέχρι που είχα την ιδέα να χτίσω τα παράθυρα!
Ψ. ΠΑΒΛΟΦ: Ευφυές! Ποιος χρειάζεται τα παράθυρα, όταν υπάρχουν πόρτες! Πόρτες βάλατε, Κλέωνα; (Του δίνει το γλυπτό. Σκοτάδι.)

Γραφείο Τελετών Κορνήλιου Ρουσάκη. Η Νίνα, οδηγός νεκροφόρας, βάζει σε σειρά μια στοίβα κηδειόχαρτα. Ο Κορνήλιος ξεφυλλίζει μια εφημερίδα.

ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Άκουσον, άκουσον! Αρχιτέκτων σχεδίασε, λέει, σπίτι άνευ παραθύρων! Πλησιάζει το 2012!
ΝΙΝΑ: Κι εγώ σου λέω ότι γεμίσαμε ψυχάκηδες! Όλος ο κόσμος τρέχει στους ψυχαναλυτές!
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Έλα, να δεις την φωτογραφία του. Σαν τον Τζακ Νίκολσον στη Φωλιά του Κούκου είναι.
ΝΙΝΑ: (Κοιτάζει την φωτογραφία) Απίστευτο! Αυτός είναι ο τρελός που’ σου λεγα!
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Εμ! Κοίτα κι εμάς τους λογικούς λίγο!
ΝΙΝΑ: Διάβασε μου το άρθρο! Δεν τα καταφέρνω στην ανάγνωση των ελληνικών, όταν ταράζομαι!
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Ο Κλέων Σωτήρχος εκπροσωπεί τη χώρα στον διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό «Νέο Βλέμμα». Μπλα, μπλα, μπλα, μπλά. Το «τυφλό κτίριο», που σχεδίασε ο πάντα ανήσυχος αρχιτέκτων, έχει οθόνες αντί για παράθυρα. Ο ίδιος αρνείται ν’ αποκαλύψει τι θα προβάλλεται στις οθόνες. «Είναι θέμα χρόνου να το μάθετε» δήλωσε πριν εξαφανιστεί. Οι φήμες είναι συγκεχυμένες. Άλλοι μιλούν για προβολές φυσικών τοπίων, άλλοι για εικόνες από χειρουργεία (αίματα, ανθρώπινα όργανα, σπλάχνα, ο εσώτερος κόσμος) και άλλοι για θεματικά δωμάτια. Το περιβάλλον του καλλιτέχνη διαψεύδει την πληροφορία ότι τα βίντεο περιέχουν συναντήσεις του Σωτήρχου με γυναίκες που βιντεοσκοπούνται εν αγνοία τους.

ΠΑΒΛΟΦ: (Μπαίνει αλαφιασμένος) Στοπ! Θέλω ν' αλλάξουμε τον τίτλο της είδησης. "Κοινωνικό σκάνδαλο με πρωταγωνιστή γνωστό αρχιτέκτονα!" Αυτό το sms διαλέγω!
ΝΙΝΑ: Γυναίκες που βιντεοσκοπούνται εν αγνοία τους; Λες να μου την είχε στημένη ο τρελός; Τι άλλο γράφουν; Μη σταματάς! Συνέχισε να διαβάζεις!

ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Δεν έχει άλλο! Αυτό ήταν! Εκτός αν τύλιξα με το υπόλοιπο τα γυαλικά της μετακόμισης.
ΝΙΝΑ: Τι nα κάνω; Nα τον μηνύσω! Ή μήπως να τον θάψω ζωντανό;
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Θάψ’ τον να βγάλουμε και κάνα φράγκο! Kοράκι μου, γιατί συγχύζεσαι; Κι εγώ στη θέση του θα σ’ αποθανάτιζα! Δεν είσαι να περνάς στην σκιά!

ΝΙΝΑ: Κοράκι είσαι και φαίνεσαι! Εγώ είμαι νυχτερίδα! Μη μου κολλάς πολύ να μην σου πιω το αίμα!
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: (της προσφέρει τον λαιμό του) Για σένα γίνομαι περιστεράκι! Το κοράκι που έγινε περιστεράκι! ΄0πως το «η σκύλα που έγινε αρνάκι»! Καλύτερος ήταν ο Σαίξπηρ;
ΝΙΝΑ: Η «στρίγγλα»!
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Ποια στρίγγλα;
ΝΙΝΑ: Άσε τις μαλαγανιές και πάρ’ το απόφαση! Εσύ δεν πρόκειται να με δεις οριζόντια! Μόνο κάθετη θα με βλέπεις!
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Λέγε ότι θες! Δεν είμαι πελάτης να μ’ έχεις του χεριού σου!... Να σ’ ακούσω τι θα πεις όταν σε δει όλος ο κόσμος στο video wall!
ΝΙΝΑ: «Περάστε γι’ αυτόγραφα, αργότερα», αυτό θα πω! Μπορεί να ζητήσω και πνευματικά δικαιώματα. Δεν με φοβίζουν αυτές οι αηδίες. Κάμερες και βίντεο!
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Για πιάσε λίγα κόλυβα να στυλωθούμε! Απ’ τα καλά, της κυρά Τασούλας!
ΝΙΝΑ: Κορνήλιε, θα με βοηθήσεις να τον βρω;
Μπαίνει λαχανιασμένη η Μανίνα κρατώντας μια εφημερίδα:
ΜΑΝΙΝΑ: Τον βρήκα! Βρήκα τον Κλέωνα!
ΝΙΝΑ-ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: (μ’ ένα στόμα-μια φωνή) Ποιον Κλέωνα; Που τον ξέρεις εσύ τον Κλέωνα; (σκοτάδι)

ΠΑΒΛΟΦ: Που τον ξέρει η Μανίνα τον Κλέωνα; Τον "είδε" στο φλυτζάνι ή μήπως του είπε το φλυτζάνι; Είναι φίλος, εραστής ή συζύγος; Ή μήπως πρώην σύζυγος; Πρώην-σκέτο; Φωτογραφήθηκε μαζί του; Την κυνηγάει; Της έκλεψε κάτι; Δύσκολη η επιλογή...

Ο Κλέων επισκέπτεται το υπαίθριο καφε-μαντείο της Μανίνας…
ΚΛΕΩΝ: Nα τον πιω τον καφέ σου; Αξίζει;
ΜΑΝΙΝΑ: Αναλόγως πως τον πίνεις και τι σ’ ευχαριστεί!
ΚΛΕΩΝ: Θέλω αποκαλυπτικό χαρμάνι.
ΜΑΝΙΝΑ: Έχω το καλύτερο! Χαρμάνι δρόμου και ξυλάκι κανέλας αντί για κουταλάκι! Κάτσε! Θα καταλάβεις πίνοντας…
ΚΛΕΩΝ: Μπορείς να μου πεις τον καφέ με τα μάτια κλειστά;
ΜΑΝΙΝΑ: Τι ζητάς να μάθεις;
ΚΛΕΩΝ: Ότι ζητάνε όλοι! Υγεία, σεξ, χρήματα, καμιά καινούρια γνωριμία; Τέτοια δε σε ρωτάνε; Τον αριθμό του τηλεφώνου σου, ίσως;
ΜΑΝΙΝΑ: …
ΚΛΕΩΝ: Αστειεύομαι! Πότε θα πεθάνω! Και πως!
ΜΑΝΙΝΑ: Για θανάτους και αναζήτηση αντικειμένων χρεώνω τα διπλά!
ΚΛΕΩΝ: Αν βγεις αληθινή θα γίνω ο καλύτερος πελάτης σου!
ΜΑΝΙΝΑ: Πες μου πότε γεννήθηκες;
ΚΛΕΩΝ: Σε έτος δίσεκτο. 29 Φεβρουαρίου 1958. Μεγαλώνω κάθε τέσσερα χρόνια! Έχει αυτό κάποια σχέση με τον θάνατο μου;... Εσύ πότε γεννήθηκες;
ΜΑΝΙΝΑ: Περίεργο! Την ίδια μέρα με σένα, πολλά χρόνια αργότερα… Λοιπόν, κάτι μου θυμίζεις!
ΚΛΕΩΝ: Ίσως τον ώριμο άντρα που πάντα ονειρευόσουν; Αλήθεια, μήπως μ' έχεις ονειρευτεί; (Πίνει τον καφέ του) Μπορεί το φλιτζάνι να βοηθήσει την μνήμη σου! (Της το δίνει) Έτοιμο! Σ’ ακούω! Κλειστά τα μάτια, παρακαλώ! Τι βλέπεις;
ΜΑΝΙΝΑ: Δεν είσαι καλά, έτσι; Έχεις πρόβλημα!
ΚΛΕΩΝ: Κανένα! Αν εξαιρέσεις ότι βολοδέρνω από το ντιβάνι του ψυχαναλυτή στο υπαίθριο καφε-μαντείο σου και τούμπαλιν, είμαι πολύ καλά!
ΜΑΝΙΝΑ: Αυτό που σε καίει είναι τυφλό! Κλειστό φλυτζάνι, κλειστή καρδιά, κλειστά παράθυρα, κλειστές πόρτες. Μεγάλο πρόβλημα! Με τις γυναίκες πως τα πας;
(Πίσω τους, περνάει η Μαρία και κερνάει τον Παβλόφ μπισκότα κανέλας. Ο Κλέων την βλέπει. Σκοτάδι. Την ακολουθεί. Τον σταματά ο Παβλόφ)

Ο Παβλόφ φοράει την ποδιά του γιατρού.
Ψ. ΠΑΒΛΟΦ: Πως τα πας με τις γυναίκες, Κλέωνα;
ΚΛΕΩΝ: Κάνω ότι μπορώ!
Ψ. ΠΑΒΛΟΦ: Δηλαδή;
ΚΛΕΩΝ: Δεν είμαι ο Γουόρεν Μπίτι αλλά έχω μια καλή συλλογή.
Ψ. ΠΑΒΛΟΦ: Σου θυμίζω ότι στον γιατρό λέμε πάντα την αλήθεια.
ΚΛΕΩΝ: …Τα χάνω όταν έρχονται συνέχεια… Όταν έρχονται μια-μια τις καταφέρνω…
Ψ.ΠΑΒΛΟΦ: Μάλιστα…
ΚΛΕΩΝ: Το πράγμα χαλάει όταν έρχονται σπίτι μου…
Ψ.ΠΑΒΛΟΦ: Μίλησε μου ανοιχτά. Σε καλύπτει η δεοντολογία. Τι γίνεται σπίτι σου;
ΚΛΕΩΝ: Δεν ξέρω, γιατρέ! Με περνούν για τρελλό; Με φοβούνται; Δεν είμαι αρκετά ωραίος; Προσπαθώ να τις καταλάβω, αλλά κατέληξα όπως ο Μπρουνέτι. Αγαπώ να τις μισώ!
Ψ. ΠΑΒΛΟΦ: Ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή. Πως ήταν η παιδική σου ηλικία;
ΚΛΕΩΝ: Ένα κουτί γεμάτο μέλι και… μέλισσες. Ήμουν ένας πρίγκηπας. Όλοι με υπηρετούσαν…
Ψ. ΠΑΒΛΟΦ: Η σχέση σου με την μαμά σου;
ΚΛΕΩΝ: Έκανε ωραίο μιλφέιγ. Την είχα για θεά!
Ψ.ΠΑΒΛΟΦ: Σε θήλαζε η μανούλα;
ΚΛΕΩΝ: «Σκατρά», που θα’ λεγε και ο Ζαρύ. Έλειπε συνέχεια! Την έβλεπα μόνο στα όνειρα μου. Και σε κάτι βίντεο που μου έστελνε.
Ψ. ΠΑΒΛΟΦ: Υπήρχε το βίντεο στα χρόνια σου;
ΚΛΕΩΝ: Υπήρχε, ποιητική αδεία.
Ψ. ΠΑΒΛΟΦ: Δεκτό! Θα δούλευε σκληρά, υποθέτω. Τι δουλειά έκανε;
ΚΛΕΩΝ: Αστή! Αγαπούσε τα ταξίδια, τις δεξιώσεις και το θέατρο!
ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ: Την δύστυχη! Κι ο μπαμπάς;
ΚΛΕΩΝ: Αστός κι αυτός! Αρχιτέκτων μεγάλων χώρων. Είχε εμμονή με την φωτογραφία!
Ψ.ΠΑΒΛΟΦ: Τραγωδία! Κι εσύ; Πως σκότωνες τον χρόνο σου;
ΚΛΕΩΝ: Ερωτεύτηκα την νταντά. Είχε δυο υπέροχα, θλιμμένα μάτια. Το ένα καστανό, το άλλο γαλαζοπράσινο. Την φώναζα Σοράγια.
Ψ.ΠΑΒΛΟΦ: Και τώρα; Σου αρέσει καμμία;
ΚΛΕΩΝ: Η Μαρία Κάλλας!
Ψ. ΠΑΒΛΟΦ: Άλλη;
ΚΛΕΩΝ: Η Όντρεϊ Χέμπορν!
Ψ. ΠΑΒΛΟΦ: Καμμία που να ζει ακόμα;
ΚΛΕΩΝ: Πολλές. Αλλά τις θέλω στην οθόνη.
Ψ. ΠΑΒΛΟΦ: Τι θα πει πολλές; Ποιες;
ΚΛΕΩΝ: H Nίνα, η Mανίνα, η Mαρία...
Ψ. ΠΑΒΛΟΦ: Χιονίζει;
ΚΛΕΩΝ: Νόμιζα πως ήταν άνοιξη!
Ψ. ΠΑΒΛΟΦ: Χιονίζει! Το λέει ο αδέξιος ποιητής!
ΚΛΕΩΝ: Δεν σε παρακολουθώ!
Ψ. ΠΑΒΛΟΦ: Ένας από τους συν-γραφείς!
ΚΛΕΩΝ: Κατάλαβα! Ας παίξουμε! (Σκοτάδι)

Η Νίνα η Μανίνα και η Μαρία στο νεκροταφείο μετά το τέλος μιας κηδείας.
ΝΙΝΑ: Κοίτα εκείνη την περίεργη! Είναι ρούχα αυτά για κηδεία;
ΜΑΝΙΝΑ: Πρόσεξες ότι κρυφογελούσε όλη την ώρα;
ΝΙΝΑ: Καλά, αυτό δεν είναι ασυνήθιστο!
ΜΑΝΙΝΑ:Νομίζω ότι είναι μια μουρλή γλύπτρια! Θα της μιλήσω. Έλα!(Πλησιάζουν την Μαρία.) Συγνώμη! Γνωριζόμαστε από κάπου; Μήπως έπαιζες στον Βασιλιά Υμπί;
ΜΑΡΙΑ: Έχουμε κοινό χώρο εργασίας! Δουλεύουμε στους ίδιους δρόμους...
ΜΑΝΙΝΑ: Μα βέβαια! Εσύ δεν φτιάχνεις τα ανθρωπάκια που δεν έχουν μάτια; Μαρία Εκλέρ, σωστά;
ΜΑΡΙΑ:...Κι εσύ παριστάνεις ότι βλέπεις το μέλλον! Πολύ καλή performance! Συγχαρητήρια!
ΜΑΝΙΝΑ: Με κολακεύεις!...
ΝΙΝΑ: (Στην Μαρία) Η κηδεία πως σου φάνηκε;
ΜΑΝΙΝΑ: Για γέλια και για κλάματα! Να σου γνωρίσω την φίλη μου τη Νίνα! Είχε την καλλιτεχνική επιμέλεια!
ΜΑΡΙΑ: (Κοιτάζει τη Νίνα στα μάτια) Περίεργη! Φέρετρο με παράθυρα;
ΝΙΝΑ: Είναι η τελευταία λέξης της μόδας στο εξωτερικό! Εδώ είμαστε οι πρώτοι που τα φέραμε! Δεν τα έχει ούτε ο Μπαμπούλας!
ΜΑΝΙΝΑ: Είναι μόδα και τα μπαγιάτικα κόλυβα; Ή οι κηδείες χωρίς φέρετρα; (Στην Μαρία) Σε λίγο, για να μειώσουν το κόστος θα φορούν τα χερούλια στο νεκρό και θα το λανσάρουν ως οικολογική πρόταση!
ΝΙΝΑ: Μας αδικείς! Φροντίζουμε κάθε λεπτομέρεια.
ΜΑΝΙΝΑ: (Στην Μαρία) Έχει δίκιο! Μέχρι που βάζει νεκρά ταχύτητα στις κατηφόρες. Πηγαίνει, λέει, ο νεκρός με νεκρά! Πολύ ποιητικό! Εγώ λέω πως καίει λιγότερη βενζίνη.
ΜΑΡΙΑ: …
ΜΑΝΙΝΑ: Αλήθεια, δεν μου είπες, ήταν φίλος σου ο μακαρίτης; Σπουδαίος άνθρωπος!
ΜΑΡΙΑ: Ας πούμε ότι μου χρωστούσε… Τον γνώρισα πριν ένα μήνα…
ΚΛΕΩΝ: Σταματήστε! (Παγώνει την σκηνή) Ξέρω που το πάτε! Αρνούμαι να είμαι ο μακαρίτης! Δεν θα με στείλει στον τάφο ένα sms. Αλλάζω το κείμενο! (Στέλνει sms από το κινητό του.)
ΠΑΒΛΟΦ: Τι γράφει; Προτείνει εμένα για νεκρό; Ειν’ ο Παβλόφ, νεκρός; Γυναίκες, μην κλαίτε! (Η σκηνή ξαναρχίζει.)
ΜΑΡΙΑ: Θα σας φανεί παράξενο αλλά δεν ήξερα ούτε το όνομα του! Ήρθα γιατί έλαβα ένα μήνυμα στο κινητό μου!
Εμφανίζεται ο Κορνήλιος.
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Κυρίες μου, ακολουθεί καφές. (Πλησιάζει) Μαρία! Εσύ σε κηδεία; Τι συμβαίνει; Να υποθέσω ότι γυρεύεις ιδέες για περίεργα χάπενινγκ;
ΝΙΝΑ: Γνωρίζεστε;
ΜΑΡΙΑ: Έπρεπε να το είχα φανταστεί! Κορνήλιος Ρουσάκης, ο άνθρωπος πίσω από κάθε καινοτομία! Πως το σκέφτηκες αυτό με τα παράθυρα;
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Διάβασα ότι καταργούνται από τα σπίτια και αποφάσισα…
ΜΑΝΙΝΑ: Γνωρίζεστε! Από που;
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Από τον στρατό! Τι πρόβλημα έχεις;
ΜΑΡΙΑ: Έχουμε γελάσει πολύ, παρέα!
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Επίσης, έχουμε θάψει πολύ κόσμο, παρέα!
ΝΙΝΑ: «Όλη η πόλη μια παρέα»!
ΜΑΝΙΝΑ: Ναι, όλη η πόλη μια παρέα, το έχω υπόψη μου, αλλά δε με βοηθά!
ΜΑΡΙΑ: Ας πούμε ότι είχαμε μαζί μια εταιρία ανακύκλωσης καλλιτεχνικών απόβλητων!
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Χααα! (Γελάνε οι δυο τους.) Η κυρία χρημάτισε μακιγιέρ του καταστήματος! Την φώναζα σοβαντεπί! Γι’ αυτό με παράτησε! (Γελάει μόνος του.)
ΝΙΝΑ: Ώστε εσύ είσαι! Έχω ακούσει πολλά για σένα!
ΜΑΡΙΑ: Αλήθεια; Με προκαλείς να ρωτήσω τι;
ΝΙΝΑ: Γυαλίζουν επικίνδυνα τα μάτια σου! Γιατί επέστρεψες;
ΜΑΡΙΑ: Είχαν αρχίσει να τρέμουν τα χέρια μου όταν τους άγγιζα!... Αυτό αποκλείεται να το ξέρεις!... Μην ανησυχείς! Δεν ξαναγυρνάω στα ίδια!... Κορνήλιε, εσύ κάνεις, πάντα, την ίδια δουλειά… Πως πάει;
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Δύσκολα!
ΜΑΝΙΝΑ: Έτσι είναι! Μεσούσης της οικονομικής κρίσης έχουμε περικοπές και στους θανάτους!
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Σκληρός ανταγωνισμός. Μετακομίζουμε στην Τσιμισκή. Όλοι εκεί ανοίγουν γραφεία, τώρα.
ΜΑΡΙΑ: Τι έγινε; Νέκρωσε το κέντρο κι ανέλαβαν οι νεκροθάφτες;
ΠΑΒΛΟΦ: «Δεν θα πεθάνουμε ποτέ, κουφάλες νεκροθάφτες», που λέει και το τραγούδι! Τελικά, βρε παιδιά, ο νεκρός ποιος είναι;
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Θα έρθεις να ζωγραφίσεις καμιά νεκρή φύση στη βιτρίνα να μας παίξουν τα ΜουΜουΕ;. Στάσου να σου δέσω το κορδόνι!
ΜΑΡΙΑ: Άσε, έμαθα να το δένω μόνη μου! (σκύβει και το δένει. Ακούγεται μουσική.) Τι ακούγεται;
ΜΑΝΙΝΑ: Είναι από την λιμουζίνα! Ραδιόφωνο! Η πολιτιστική ατζέντα του 9.58fm. ΝΙΝΑ: Παράξενο. Πως δυνάμωσε η ένταση;
ΜΑΝΙΝΑ: Άστο να παίζει! Βαρέθηκα τα μοιρολόγια!
Ακούγεται η φωνή της δημοσιογράφου: Ο αρχιτέκτων Κλέων Σωτήρχος παρουσιάζει τη νέα του δουλειά, σήμερα, στις 8.00 το βράδυ…
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: (Στη Μαρία) Δεν μου απάντησες! Γιατί είσαι εδώ; Ποιος σε κάλεσε;
ΜΑΡΙΑ: (Μισοαστεία-μισοσοβαρά) Έμαθα ότι είναι εναλλακτικό το φέρετρο και ήρθα! Τι θα γίνει; Θα τον πιούμε εκείνον τον καφέ; Αρχίζει να ψιχαλίζει!
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Ελάτε, κουρούνες μου! Κερνάει ο συχωρεμένος!
ΜΑΡΙΑ: Άλλος κερνάει σήμερα, Κορνήλιε! Ακολουθήστε με!

Το κείμενο μέχρι στιγμής (2)

13η σκηνή:Έξω από το γραφείο Τελετών του Κορνήλιου Ρουσάκη.
Ο Άρης παίζει ακορντεόν ("Ιn the Death Car", Μπρέγκοβιτς. Άλλες προτάσεις: "ποτ-πουρi από Πιατζόλα,Στράους,Κωστή Μαραβέγια", "La Vita e bella", "Cabare Balcan".) Έρχεται ο Κορνήλιος.

ΑΡΗΣ: Βρε, καλώς το μάστορα! Πολύ χαρούμενο σε βλέπω (ειρωνικά). Τι τρέχει;
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: (Βαρύς) Άπνοια… Παίξε κάτι πιο αλέγκρο! Βαρέθηκα το κλάμα.
ΑΡΗΣ: (Παίζει ένα πένθιμο εμβατήριο.) Αυτό σου κάνει ή προτιμάς «Dead Can Dance»;
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Kορόιδευε εσύ! Ξέρεις τι λεφτά θα είχες βγάλει, αν μ’ άκουγες;
AΡΗΣ: Δεν παίζω για τα λεφτά, παλιόφιλε. Το συναίσθημα πάνω απ’ όλα. Και η Τέχνη.
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: (Με στόμφο και ειρωνεία.) «Η τέχνη είναι η σκοτεινή επιθυμία των πραγμάτων». Νίνα.
ΑΡΗΣ: (Απαγγέλλει συνοδεία ακορντεόν) «Όλα τους θέλουν να γίνουν εικόνες των μυστικών μας. (…)να ενδυθούν κάποια από τις μύχιες νοσταλγίες μας». Ρίλκε, άσχετε!
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Μας έχει καταστρέψει με τους ποιητές της. Να σε δω πως θα χορτάσεις με το συναίσθημα. Δούλεψε για μένα να σε βγάλω από την ανέχεια! Πρώτη φίρμα θα σε κάνω!
ΑΡΗΣ: Αν θέλεις τάγκο στις κηδείες, έρχομαι!
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Το ταγκό είναι για δυο! Παίξε μου ένα τώρα και θα χορέψω μόνος μου…
ΑΡΗΣ: Πάλι ερωτευμένος είσαι; Καμιά χήρα, να υποθέσω;
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Δε θα πιστέψεις ποια συνάντησα, σήμερα! Τη Μαρία!
ΑΡΗΣ: (Παίζει στο ακορντεόν το « Δεν περνάς κυρά-Μαρία».) Δεν περνάς! Περνάς! Ποια απ΄’ όλες τις Μαρίες, βρε αλήτη; Τη Μαρία την άσχημη, τη Μαρία με τα κίτρινα, τη Μαρία την Πενταγιώτισσα ή την κουτσή Μαρία;
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Μια είναι η Μαρία, φιλαράκι! Ο κοινός μας έρωτας! Ξέχασες; Για χάρη της θέλαμε να πεθάνουμε μήπως έτσι μας ακουμπήσει, έστω με τα πινέλα της! Η ρουφιάνα!
ΆΡΗΣ: Ξεχνιέται; Τα καλύτερα τραγούδια μου για εκείνη τα’ χω γράψει! Ακόμα παίζω το αγαπημένο της στους δρόμους, μόνο γιατί μου το ζήτησε.
ΠΑΒΛΟΦ: (Παίρνει το ακορντεόν από τον Άρη και απαγγέλλει παίζοντας.) Μαρία τη λένε κι όλα τα παιδάκια κλαίνε! Ο Άρης, ο σαλτιμπάγκος γύρισε στην Κοιλάδα των Δακρύων. Θα κλάψουμε στο εξής αν ανοίξει το στόμα του! Μήπως να τον φωνάζουμε Λούσια; Άσχετο!
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Έχει αλλάξει πολύ! Αποκλείεται να υποκύπτει πια στη μουσική σου. Μην έχεις προσδοκίες.
ΑΡΗΣ: Που την είδες;
KΟΡΝΗΛΙΟΣ: Που την είδα; Όχι πάντως στα όνειρα μου, όπως εσύ. Ήρθε σε κηδεία μου.
ΑΡΗΣ: Pε, μπας και με παραμυθιάζεις; Εκείνη έλεγε πως ούτε στη δικιά της δε θα πάει!
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Φάτσα κάρτα μπροστά μου, σου λέω. Έπεσα... τέζα ο καμπούρης. Η Μαρία όπως παλιά! Να γελάει και να παίζει με τα νεύρα μου! Αν δε με πιστεύεις, ρώτα τη Νίνα και τη μικρή μάγισσα! Είχε στήσει πηγαδάκι μαζί τους.
ΑΡΗΣ: Έμαθα ότι αγαπάει με πάθος έναν τρελό!
ΠΑΒΛΟΦ: Αυτό το βρίσκω αξιέπαινο! Αχ Μαρία μου, Μαριώ μ’ έχεις κάνει παλαβό! Μες στους ουρανούς γυρνάς, πότε κλαις, πότε γελάς!
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Σ’ έναν τρελό τις πήγε! Σ’ έναν μανιακό που σχεδιάζει περίεργα σπίτια.
ΑΡΗΣ: Ζηλεύεις παλιολινάτσα; Μη μασάς! Κι εσύ σχεδιάζεις περίεργα φέρετρα! Σιγά τα ωά! Ο ένας δουλεύει για την πρώτη κι ο άλλος για την τελευταία κατοικία.
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Εμείς δεν της γεμίζαμε το μάτι! Ήμασταν «απλοϊκοί»! Μόνο με φευγάτους και πεθαμένους τα πήγαινε καλά! Θυμάσαι τον άλλον από τη Ρότε Φράξια; Πως τη φώναζε; Άλκηστη;
ΑΡΗΣ: Αγόρι μου, ένας είναι ο τρελός του χωριού! Εγώ!
ΠΑΒΛΟΦ: Καλά, είστε όλοι τελείως τρελοί! Εμένα αγαπάει η Μαρία! Ε-μέ-να!
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Πες μου εσύ, που είσαι ο τρελός, τι μπορεί να κάνουνε τώρα; Πήγανε λέει να δούνε ταινίες! Το άκουσαν στο ραδιόφωνο!
ΑΡΗΣ: Γιατί δεν πήγες μαζί τους;
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Δεν θέλανε φανάρι! Εκτός αν πάμε να τις κεράσουμε ποπ-κορν!
ΑΡΗΣ: Πιάσε το κονιάκ και φύγαμε! Θα πάμε για καντάδα!
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: (Φέρνει κιθάρα και κονιάκ.) Ρούφα να πάνε κάτω τα φαρμάκια! Τι θα παίξουμε; Μήπως να σκαρώσουμε κανένα δικό μας;
ΠΑΒΛΟΦ: Ναι! Πρέπει να μεγαλουργήσουμε! (Δίνει το ακορντεόν στον Άρη και βγάζει μια φλογέρα ή σφυρίχτρα ή φυσαρμόνικα. Μπορεί επίσης να κρατάει το ρυθμό σε κανένα τενεκεδάκι.) (Τραγουδιστά) Αχ Μαρία, Μαρία, Μαρία, εκτός από σένα δε θέλω καμία.
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Αχ, Μαρία, Μαρία, Μαρία, τις καρδιές μας σκόρπισες πέρα στην Ικαρία! Να το ξεκινήσουμε, έτσι; Θυμάμαι ότι τσιμπάει με τη θάλασσα!
ΑΡΗΣ: (Ειρωνικά) Αριστούργημα! Αχ, Μαρία, Μαρία, Μαρία είσαι σκέτη τρικυμία!
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: (Απτόητος.) Είσαι ωραία, είσαι μαγεία,/ στα μάτια σου διακρίνω/ μια γεύση από λαγνεία. Τι λες;΄
ΑΡΗΣ: Λέω ότι έχεις μεγάλη ανάγκη απο εκτόνωση!
ΠΑΒΛΟΦ: Μ' αρέσει! Αχ Μαρία, Μαρία, γλυκειά μας Μαρία, εσύ είσαι που έκοψες τη ζωή μας στα τρία! Τέλειο! Μαρία, Μαρία, Μαρία! Εκτός από σένα δε θέλω καμία. Δις.
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Και συνεχίζω: Πες μου αν γελάς ή κλαις, όταν την καρδιά μου καις!
ΑΡΗΣ: Καλά,εσύ έχεις φύγει αλλού!
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Εκτός αν το πιάσουμε κάπως έτσι:
Μαρία μου, ωραία/ εκκεντρική, μοιραία,/ μπήκες ξάφνου μες στο πλάνο τι να κάνω, δε σε φτάνω.
ΑΡΗΣ: Θα πεθάνω να με βάψεις, ίσως τότε και να κλάψεις. Σαν σε βλέπω με πινέλα, μου’ ρχεται να κάνω τρέλα!
KOPΝΗΛΙΟΣ: Tελικά, στη μουσική τα πάμε καλύτερα απ’ ότι στις γυναίκες!
ΑΡΗΣ: Βρε, θα μας πάρουν με τις λεμονόκουπες! Μαζέψου!
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Να σου δέσω πως ποθούσα/ το κορδόνι σου αν μπορούσα!
ΑΡΗΣ: (Προς τον ουρανό.) Φύσηξε για ν’ ανασάνω! Απ’ τη βλακεία θα πεθάνω.
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Χαλάρωσε. Παιχνίδι κάνουμε. Προτείνω να βάλουμε και καμία προειδοποιητική νότα. Για παράδειγμα: Mαρία, πρόσεχε τον Κλέωνα, παράθυρα δε βάζει, οι γείτονες μη βλέπουνε, όταν σε ξελογιάζει. Καλό;
ΠΑΒΛΟΦ: Παιδιά, ας σοβαρευτούμε επιτέλους! Ή κάνουμε τέχνη ή κοροϊδεύουμε. Ακούστε εμένα. Ο στίχος είναι ένας: Mαρία, εσένα σκέφτομαι,/ την κάρτα μου αδειάζω,/ για σένα τα μηνύματα/ αβέρτα αραδιάζω! Έχει κανείς αντίρρηση;
ΑΡΗΣ: Άστο! Θα παίξουμε το τραγούδι της! (Φεύγουν παίζοντας μουσική, σαν μπάντα δρόμου.)

14η σκηνή: Μέσα στο "Τυφλό Κτίριο"
Το σπίτι θυμίζει αίθουσα προβολής σε γκαλερί. Σκοτεινό. Οι οθόνες προβάλλουν κλειστά παράθυρα. Χτυπάει το κουδούνι. Ηλεκτρονικός ήχος sms. Εμφανίζεται η Λούσυ, οικιακή βοηθός του Κλέωνα.

ΛΟΥΣΥ: Kύριε, ήρθαν τα καλλιτεχνήματα! Να τις περάσω στο show room; (Δεν ακούγεται απάντηση.) Όπως νομίζετε, κύριε! Ανοίγω την πόρτα! (Ανοίγει την πόρτα και μπαίνουν οι τρεις γυναίκες.)
Oικία Κλέωνος Σωτήρχου. Καλώς ήρθατε! Ονομάζομαι Λούσυ Μπαμπαλούσυ. Είμαι στη διάθεση σας.
ΜΑΝΙΝΑ: Φώναξε, σε παρακαλώ, το κελεπούρι! Πες του ότι ήρθαν οι Μάγισσες του Ίστγουικ! ; Ή μάλλον τα καλλιτεχνήματα, αν άκουσα σωστά;
ΛΟΥΣΥ: Μόνο καλλιτεχνήματα έρχονται εδώ, κυρία. Σας ενημερώνω ότι η συνομιλία μας καταγράφεται για λόγους ανασφάλειας! Ευχαριστώ!
ΝΙΝΑ: Που βρίσκεται ο ψυχάκερ; Δεν είναι εδώ;
ΛΟΥΣΥ: O Kύριος είναι πάντα εδώ, ακόμη κι όταν δε βρίσκεται εδώ!
ΜΑΡΙΑ: Προσοχή, Λούσυ! Πρόκειται για εύθραυστα υλικά! (Εμπιστευτικά) Ψυχούλες στον ατμό! Ειδοποίησε τον ότι τις έφερα! Έτοιμο το «χαμάμ»;
ΜΑΝΙΝΑ: (Στη Μαρία) Τι υπονοείς; Γιατί μας έφερες εδώ;
ΜΑΡΙΑ: Μην οργίζεσαι τόσο εύκολα! Και μη βιάζεσαι. Θα χαλάσεις το πλάνο. Όλα θα γίνουν… Στην ώρα τους!
ΜΑΝΙΝΑ: Εγώ χαμάμ δεν κάνω!
ΛΟΥΣΥ: Περάστε! Θ’ ανοίξω τα παράθυρα να φωτίσει ο χώρος! (Αλλάζει την εικόνα στις οθόνες μ’ ένα τηλεκοντρόλ. Προβάλλονται ανοιχτά παράθυρα με θέα στους κήπους)
ΝΙΝΑ: Έχεις ζήσει σ’ αυτό το σπίτι, Μαρία; Με τρομάζουν οι οθόνες! Μου θυμίζουν Όργουελ.
ΜΑΝΙΝΑ: Άστον αυτόν! Πάλιωσε! Εμάς πότε θα μας βγάλουν στα παράθυρα;
ΜΑΡΙΑ: Κορίτσια, ηρεμήστε και απολαύστε το! Ας πούμε ότι κάνουμε ένα ταξίδι στο άγνωστο. Μπαμπαλουσάκι, φτιάξε 4 καφεδάκια κι έλα να καθίσεις μαζί μας!
ΛΟΥΣΥ: Εντάξει, Μαρία.
ΜΑΡΙΑ: Πρέπει να βοηθήσουμε κάποιον να μας γνωρίσει! Είστε έτοιμες να εκτεθείτε; Όπως κάναμε παιδιά, που αφήναμε λυμένα τα κορδόνια μας! (Σκύβει και λύνει τα δικά της. Παίρνει το τηλεκοντρόλ και φωνάζει συνθηματικά στη Λούσυ που έχει πάει για τα καφεδάκια:) Λούσυ, αλλάζω εικόνα! (Στις οθόνες προβάλλεται η εικόνα της. Είναι μόνη και γυμνή στην Αριστοτέλους.)
MANΙΝΑ: Tι’ ν τούτο! Kυρία Λούσυ μας, κάντε τα καφεδάκια μπύρες! Θα τις χρειαστούμε. Γι’ αυτό σταμάτησε το ρολόι της Αριστοτέλους; Βγήκες εσύ τσιτσίδι;
ΝΙΝΑ: Μα τι λες; Tο πλάνο είναι σκέτη ποίηση! Τολμηρό, αφασικό, φανταστικό! Ελπίζω, ότι δεν είναι φωτομοντάζ!
ΜΑΝΙΝΑ: Δε λέω, καλούτσικη είσαι! Παίζεις και σε ταινίες σεξ, Μαράκι;
ΜΑΡΙΑ: Πόζαρα κάποτε γυμνή για την Καλών Τεχνών, αν σου αρκεί αυτό! Άθλια αμοιβή! Εκείνο, όμως, ήταν άλλο! Αυτό που βλέπετε εδώ, υπήρξε ο χειρότερος εφιάλτης μου! Γυμνή και μόνη στην Αριστοτέλους! Ώσπου αποφάσισα να τον αντιμετωπίσω και ιδού! Ο φόβος εξαφανίστηκε! Σειρά σας!
ΜΑΝΙΝΑ: Καλά μου τα ‘λεγε εμένα το φλιτζάνι. Μεγάλος δρόμος, μεγάλα προβλήματα! Τι εννοείς, σειρά μας, Μαρία; Εκτός απ’ τα παράθυρα, θα μας βγάλεις και στο κλαρί; Νίνα, δε στο’ λεγα ότι είναι πυροβολημένη!
ΜΑΡΙΑ: Σειρά σας να εκθέσετε στο φως αυτό που σας τρομάζει! Να πολεμήσετε τους φόβους σας.
ΜΑΝΙΝΑ: Δηλαδή εγώ που φοβάμαι μην κολυμπήσω στο Θερμαϊκό, τι πρέπει να κάνω;
ΛΟΥΣΥ: (Έχει ήδη σερβίρει τους καφέδες.) Μαρία, δεν έχουμε πολύ χρόνο. Στις 8.00 είναι η παρουσίαση. Άσε να μιλήσει εκείνος. (Αλλάζει με το τηλεκοντρόλ την προβολή. Εμφανίζεται το ομιλούν μπούστο του Κλέωνα.)
ΚΛΕΩΝ: Μούσες μου, έμπνευση και καταστροφή, καλώς ήρθατε στο σπίτι που πραγματοποιεί όνειρα ή εφιάλτες.
ΜΑΝΙΝΑ: Καλώς το μορφονιό και τον αλαφροΐσκιωτο!
ΟΛΕΣ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΜΑΖΙ: Σσσσσσσσσσσσσσς!
ΚΛΕΩΝ: Θα αναρωτιέστε γιατί σας κάλεσα εδώ; Τι περιμένω από σας;… Μια κοινή γνωστή λέει ότι αν δέσεις το κορδόνι κάποιου άλλου, μπορεί και να λυθείς.
Το ότι ξεθαρρέψατε αυτόβουλα και μπήκατε στην επικράτειά μου δηλώνει ότι είστε έτοιμες. Θεωρείστε αυτά που θ’ ακολουθήσουν αίτημα φιλίας. Κάντε κλικ στη λέξη αποδοχή ή αγνοείστε! Θα ήθελα την αγάπη σας.
ΜΑΝΙΝΑ: Διπλό κλικ στην απόρριψη, κοπέλες.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΜΑΖΙ: Σσσσσσσσσσσσσσς!
ΚΛΕΩΝ: Παρακαλώ, πιείτε τον καφέ σας, δυναμώστε την ένταση κι αφήστε ανοιχτά τα κινητά σας!

[ Η προβολή: Οι γυναίκες περπατούν στην πόλη ανυποψίαστες. Προσπερνούν άσχημα κτίρια, όπου προβάλλονται τα πρόσωπα τους, προσπερνούν τα γλυπτά της Μαρίας χωρίς να τα βλέπουν. Σκηνές από την καθημερινότητα τους, (π.χ. η Νίνα σε αγώνα ποδοσφαίρου βρίζει σαν νταλικέρης και πετάει αντικείμενα στο γήπεδο, βρίσκει ένα τριαντάφυλλο μαζί μ’ ένα ραβασάκι στη νεκροφόρα, ερωτοτροπεί με τον Άρη, η Μανίνα τρώει παγωτά με βουλιμία, ερωτοτροπεί με τον Άρη, κ.λ.π.). Σκηνές δρόμου, σκηνές σε καφέ, μπαρ και ρεστοράν. Ακούγονται σκόρπιες λέξεις τους που σχηματίζουν ατάκες από sms ακροατών και τη φράση-τίτλο «Δεν Αντέχω Άλλο! Έρχονται Συνέχεια…» ]

Η εικόνα παγώνει.
ΚΛΕΩΝ: Δε βλέπω καμία αντίδραση, κοριτσάκια! Τι έγινε; Σας έφαγε η γάτα τη γλώσσα;
ΝΙΝΑ: Βιάζεσαι, γατόπαρδε! Θα τη δεις σύντομα την αντίδραση μας!
ΜΑΝΙΝΑ: Κάτσε πρώτα να κλείσουμε το στόμα μας από αυτά που βλέπουμε και μετά θα σου πούμε όσα δεν έχεις ακούσει ποτέ. Θέλω να δω από ποιο παράθυρο θα φύγεις!
ΚΛΕΩΝ: Ελάτε τώρα, δεν υπάρχει λόγος να ταράζεστε! Ουδέν κρυπτόν από τον ήλιο. Και μη μου πιπιλίσετε την καραμέλα της ιδιωτικότητας! Πλήττω!
ΝΙΝΑ: Ε, όχι! Εγώ θα σε πνίξω με τα ίδια μου τα χέρια! Αυτό που κάνεις δεν είναι τέχνη, είναι διαστροφή!
ΜΑΝΙΝΑ: Γιατί μας παρακολουθείς, ρε φίλε; Ανώμαλος είσαι;
ΚΛΕΩΝ: Γιατί διεγείρετε την περιέργεια μου.
ΝΙΝΑ: Δικηγόρο δεν έχει αυτό το έργο; Δεν το πρότεινε κανείς;
ΚΛΕΩΝ: Απρόβλεπτες σαν έργα τέχνης, προβλέψιμες σα σπιτικό φαγητό… Τόσο απρόβλεπτες, τόσο προβλέψιμες… ένα κείμενο. Ήλιος κι αέρας. Θάνατος και πεπρωμένο. Μούσες, μούσες , μούσες μου. Έρχεστε συνέχεια!
ΜΑΝΙΝΑ: Αυτός παραληρεί!
ΝΙΝΑ: Όμορφα κτίρια χωρίς παράθυρα. Τυφλές κι ανόητες. Η ενορατική και η ποιήτρια. Ο Όμηρος κι ο Τειρεσίας. Φοβάστε;… Λούσυ, φέρε τα μαντήλια. (Έρχεται η Λούσυ με μεταξωτά μαντήλια και δένει τα μάτια της Νίνας και της Μανίνας.)
ΜΑΝΙΝΑ: Τι παίζουμε, βρε παιδιά; Τυφλόμυγα;
ΚΛΕΩΝ: Αλήθεια ή θάρρος παίζουμε! Μαρία, δικές σου! (Η Μαρία στρέφει μια κάμερα προς τις γυναίκες και προβάλλει τα πρόσωπα τους στην οθόνη.) Πείτε μου, τι βλέπετε τώρα; Απαντήστε! Με θράσος!
ΝΙΝΑ: Αλήθεια δεν προτάθηκε δικηγόρος στους χαρακτήρες;
ΌΛΟΙ ΜΑΖΙ: Όχι, βέβαια!
ΚΛΕΩΝ: Θέλω να δω συναίσθημα να αποτυπώνεται στα πρόσωπα σας! Φοβάστε; Θυμάστε; Ονειρεύεστε; Αγαπάτε; Που είναι ο θυμός; Η αποστροφή; Τι γεννάει το σκοτάδι; Νίνα, γιατί διάλεξες να οδηγείς νεκροφόρα; Έχεις σχεδιάσει και το δικό σου θάνατο; Μανίνα, εσύ που διαβάζεις το μέλλον, ξέρεις τι θα σου συμβεί σήμερα;
ΛΟΥΣΥ: Nίνα, γιατί κατέρρευσε το νεοκλασικό που κουτουπώθηκες με τον Άρη, προχθές;
ΚΛΕΩΝ: Λούσυ!
ΛΟΥΣΥ: Να σερβίρω και νεράκια;
ΚΛΕΩΝ: Να είσαι σ’ ετοιμότητα! Περιμένουμε άλλους δυο!
ΛΟΥΣΥ: Γι αυτό πληρώνομαι; Νόμιζα ότι παριστάνω το δικηγόρο του διαβόλου!
ΚΛΕΩΝ: Νίνα, γιατί είσαι ακόμα εδώ; Κι εσύ, Μανίνα; Γιατί άραγε;
ΜΑΡΙΑ: Κορίτσια, ακούω τις καρδιές σας να χτυπούν! Μιλήστε!
ΝΙΝΑ: Ήθελα να δω που είσαι ικανός να φτάσεις. Ξέρεις που είμαστε εμείς ικανές να φτάσουμε;
ΜΑΝΙΝΑ: Κοίτα που έχει αρχίσει να μ’ αρέσει! Ε, λοιπόν, αφού με προκαλείς, άκου σχιζοφρένιακ. Βλέπω το θάνατο σου. Θα είναι αργός και βασανιστικός. Μόνος στο υπόγειο του σπιτιού σου. Θα ουρλιάζεις και κανείς δε θα ακούει, γερμένος πάνω απ’ το ακρωτηριασμένο σώμα σου…
ΝΙΝΑ: Τι έπαθες, κύριε Γιουγκ; Πάγωσε το χαμόγελο σου; Θες να σου πω γιατί προτιμώ τους νεκρούς από τους ζωντανούς;
ΛΟΥΣΥ: Ο Κύριος είναι νεκρός ή ζωντανός;
ΜΑΡΙΑ: Τις τρομάζεις!... Κορίτσια, δεν υπάρχει κακή πρόθεση! «Μη ανωφέλετα θρηνήσεις το μοίρασμα της δόξας.»
ΝΙΝΑ: Μα τέλος πάντων, που το πάτε;
ΜΑΝΙΝΑ: (Στη Μαρία) Εσύ για ένα κορδόνι τα κάνεις όλα αυτά;

ΜΑΡΙΑ: Εκείνος «είδε» όλα τα γλυπτά μου. Θέλησε να γίνει μέντορας.
Μου άρεσε η τρέλα του.
ΜΑΝΙΝΑ: Και σ’ έκανε μαριονέτα του, σωστά;
ΝΙΝΑ: (Σηκώνεται και πετάει το μαντήλι.) Δεν αντέχω άλλο! Έχω κλειστοφοβία, από παιδί.
ΜΑΝΙΝΑ: Νομίζω ότι παρατράβηξε η πλάκα. (Σηκώνεται επίσης, πετάει το μαντήλι και παίρνει την κάμερα από τα χέρια της Μαρίας.) Πλεονέκτημα!
ΜΑΡΙΑ: Ηρεμείστε! Το θέμα δεν είμαι εγώ! Είστε εσείς. (Χτυπάει το κουδούνι. Ήχος sms.)

ΛΟΥΣΥ: Ήρθε ο άσχημος μόνος του. Το μανούλι δεν ήρθε. Ανοίγω την πόρτα. Oικία Κλέωνος Σωτήρχου. Καλώς ήρθατε! Ονομάζομαι Λούσυ Μπαμπαλούσυ. Είμαι στη διάθεση σας.
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: (Μεθυσμένος, κουβαλάει ένα από τα «τυφλά» γλυπτά της Μαρίας,φτιαγμένο από κορδόνι.) Ευχαριστώ, αλλά εγώ θέλω τη Μαρία. Τη Μαρία! Τη Μαρία!
ΜΑΝΙΝΑ: Βρε, καλώς τον Πορνήλιο. Το φιλαράκι σου, ο Άρης, που είναι;
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: (Ακουμπώντας κάτω το γλυπτό.) Εδώ!
ΜΑΡΙΑ: Στη θέση σας θα γκρέμιζα το σπίτι. Θα έκαιγα τις οθόνες.
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Γιατί πίνετε καφέ σ’ αυτό το μαυσωλείο;
ΝΙΝΑ: Εσύ γιατί ήρθες; Μήπως είσαι στο κόλπο; Για λέγε! Ά-χαρε! Ποιος σε κάλεσε;
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Ελπίζω ότι δεν ήρθα άσκοπα! Νομίζατε ότι θα τελειώνατε χωρίς εμένα;
MΑNΙΝΑ: Ε, όχι και να τελειώσουμε με σένα! Ελεείστε στραβοί τον ανοιχτομάτη! Έρχεσαι τύφλα, με το τυφλό άγαλμα παραμάσχαλα, την ώρα που παίζουμε τυφλόμυγα, μες το τυφλό κτίριο και θες να τελειώσουμε όλοι οι τυφλοί, παρέα;
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Μπορεί να είμαι κουρούμπελο, αλλά ξέρω πολύ καλά τι λέω. Φύγετε γρήγορα από δω! Μας παγίδεψαν! Είναι κι αυτή δικιά του! Σπάστε τις οθόνες και βγείτε έξω. Μίλα κι εσύ, Άρη!
ΝΙΝΑ: Που τον είδες τον Άρη, βρε σκνίπα με πέταλα; Α, θα κάνω φόνο σήμερα.
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Καλά, δε σας είπαν ακόμα για το πείραμα;
ΟΛΕΣ ΜΑΖΙ: Ποιο πείραμα;
Κάποιος κατεβάζει το γενικό διακόπτη ρεύματος. Σκοτάδι.
MANΙΝΑ: Tι γίνεται, ρε παιδιά; Κυρά-Λούσυυυ, κανά κερί; Nίνα που είσαι! Έλα κοντά μου! Ήρθε η Δευτέρα Παρουσία! Πλακώσανε τα ζόμπι! Έχεις κανένα κονέ στον Άδη; (Η Νίνα ανάβει αναπτήρα.)
ΛΟΥΣΥ: (Ανάβει τσιγάρο από τη φωτιά της Νίνας, κοιτάζει τον Κορνήλιο στα μάτια.) Πολλά τα ερωτήματα. Σύγχυση στο χωρόχρονο.
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Νίνα, σβήσε τον αναπτήρα! Tο σπίτι είναι συνδεδεμένο. On line! Μας παρακολουθούν.
ΛΟΥΣΥ: (Κοιτώντας πάντα τον Κορνήλιο.) Ζωή σε λόγου τους.
(Η Νίνα βγάζει από την τσέπη ένα κερί και το ανάβει με τον αναπτήρα.)
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Είμαστε, λέει, το αριστούργημα του. Του δώσαν και βραβείο. Το «Νέο Βλέμμα». Χααα!... Μεγάλες χαρές ο μακαρίτης. Εκείνη είχε την ιδέα. Το άκουσα στο ραδιόφωνο. H Μαρία Μιλφέιγ έκανε τον Κλέωνα Σωτήρχο να κλαίει και να γελά.
Aκούγεται ραδιόφωνο. Το σήμα των ειδήσεων.
ΛΟΥΣΥ: Τσιγάρο κανείς;
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ: Λοιπόν, εσύ στο φως του κεριού δείχνεις πιο όμορφος. Αλλά ξέχασες τη γάμπα αξύριστη.
ΜΑΝΙΝΑ: Τι; Έπρεπε να το καταλάβω! Πως μου ξέφυγε, ρε γαμώτο; Και το’ δα και στο φλυτζάνι! (Τραβάει από τη Λούσυ την περούκα. Φανερώνεται ο Άρης.)
ΆΡΗΣ: Ως εδώ! Για σας το θέαμα τελείωσε! (Σβήνει το κερί. Σκοτάδι ξανά. Ακόγονται 4 πυροβολισμοί. Φως. Παίζει το “Lusy in the Sky with Diamonds". Ο Άρης βγάζει τα ρούχα και το μακιγιάζ της «Λούσυ». Αποκαλύπτεται.)
ΆΡΗΣ: Επιτέλους μόνοι! Χορεύουμε; Μάλλον όχι, σωστά; Ίσως, έχετε δίκαιο. Πρέπει να δώσω κάποιες εξηγήσεις. Δεν έχω καν συστηθεί. Είμαι ο υπότιτλος. Για μένα είπαν κάποτε: Άδειο είναι το βλέμμα σου, αλλά πηχτό το αίμα σου. Τεράστιο λάθος! Το βλέμμα μου είναι φορτωμένο από εσάς, το αίμα βράζει! Με λένε Άρη, όπως το Θεό του Πολέμου, αν και δηλώνω μουσικός. Θα μπορούσα να σας τα πω όλα μ’ ένα τραγούδι, αλλά θα ξεκινήσουμε με πρόζα, να πάρετε το χρόνο σας. Δεν έχετε και πολύ στη διάθεση σας, βεβαίως. Θεωρούμαι επικίνδυνος, όπως ξέρετε! Πρέπει να ομολογήσω ότι δε αντέχω άλλο. Επίσης, πρέπει να σας πω ότι έρχονται συνέχεια. Σκιές, αγάλματα, νεκροί, φωνές, εικόνες… Δε λέω πως δεν έχει ενδιαφέρον. Ζωή σα ρώσικη ρουλέτα. Δεν ξέρεις ποιος θα φάει την σφαίρα! Κάποτε αυτοκτόνησα. Ναι! Ναι! Με τέσσερις σφαίρες στην καρδιά! Μη ρωτήσετε πως και γιατί! Εσείς το γράψατε! «Ο Άρης εκδικείται»! «Ο ρόλος του είναι απαραίτητος σε κάθε έργο»! Υπερβολές... Θέλετε κήρυγμα από μένα; Θέλετε εκδίκηση; Κανένα κήρυγμα εδώ. Λυπάμαι! Υπάρχει η Τέχνη. «Η τέχνη είναι ο τρόπος να μη μας σκοτώσει η αλήθεια» Το είπε ο Νίτσε… Που σημαίνει, φασκελοκουκούλωστα! Κάνε τους φόνους στο σκοτάδι, -είδε τίποτα κανείς;- και δώσε βραβεία on line. Σκέφτηκα να βάλω φωτιά στο σπίτι on line, να το δει όλος ο κόσμος, να καταξιωθώ. Γιατί με το ακορντεόν, κέρδισα μόνο φραγκοδίφραγκα. Αλλά αυτό έχει ήδη γίνει! Πάλιωσε! Τι πέτυχε, άλλωστε, ο Εμπράρ; Τέχνη, πλέον, είναι να διαλύονται οι Δίδυμοι Πύργοι στην οθόνη σου! Επίθεση on air. Αυτό είναι θέαμα! Ποιος έχει κάτι πιο μεγάλο να προτείνει; Ποιος θα σερβίρει ακόμα πιο χορταστικά, νεκρά γεύματα;… Εγώ, αγαπημένα κτήνη! Εγώ, θα σας απελευθερώσω. Όπως απελευθέρωσα κι αυτούς! Μου ήταν συμπαθείς αλλά είχαν τα μάτια κλειστά. Τυφλοί κάτοικοι μιας τυφλής πόλης. Αδύναμες ψυχές. Τέσσερις σφαίρες και αποθεώθηκαν… Για σας θα χρειαστούμε περισσότερες. Τις έχω! Πάμε για φινάλε! Ας δούμε που μπορώ να φτάσω μαζί σας! (Στρέφει το περίστροφο προς το κοινό. Σκοτάδι.)

ΠΑΒΛΟΦ: Εκδοχή 1η: (Πετάγεται όρθιος από μια θέση ανάμεσα στο κοινό.) Στοπ! Δε δέχομαι, με τίποτα, τέλος πικρό. Ο Παβλόφ είναι ένας και είναι πάντα στη σκηνή. Αυτό δε συμφωνήσαμε απ’ την αρχή; Άρη, φεύγεις αμέσως. Τέρμα το παραλήρημα! Δε γράφαμε τόσο καιρό για να μας μαυρίσεις εσύ το έργο, την τελευταία στιγμή. Κι εσείς, ψωνάρες, σηκωθείτε! Αυτός πυροβολεί με άσφαιρα! Φώτα!

ΠΑΒΛΟΦ: Εκδοχή 2η: (Σκοτάδι. Κάπου ανάμεσα στο κοινό, ακούγεται απειλητική η φωνή του.) Άρηηη... Μου δένεις λίγο το κορδόνι;...