Πόσες εκδοχές μπορεί να έχει το φινάλε του έργου; Ποιος μπορεί να κατέβασε το γενικό διακόπτη ρεύματος στο "Τυφλό Κτίριο"; Γιατί; Τι μπορεί να έγινε όταν έσβησαν τα φώτα; Ποιες είναι οι αποκαλύψεις που έφερε στο φως το σκοτάδι; Τι ρόλο έπαιξαν η Λούσυ Μπαμπαλούσυ και ο Άρης; Με ποιους συμμάχησε η Μαρία; Που βρισκόταν ο Παβλόφ στην τελευταία σκηνή; Κι ο Κλέων; Ήταν "Νεκρός ή Ζωντανός ο Κύριος;" Ποια είναι η λύση που προτείνετε;
Ας παίξουμε με τις πιθανότητες...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
11 σχόλια:
Γεια σας παιδιά,
Τι θα λέγατε το σβήσιμο των φωτων να ήταν το σβήσμο της οθόνης του Η/Υ του Παβλόφ,ο οποίος να ήταν στην πραγματικότητα φοιτητής θεατρολογίας,που δοκιμάζει τις δυνατότητες του στο σενάριο!Ελένη Π.
Πολύ χαρούμενη που τα λέμε ξανά,καλή εβδομάδα,φιλιά πολλά Ελένη και Θανάση!
Μια δεύτερη ιδέα είναι να προκύψει ένα πάρτυ έκπληξη...μόλις ανάψουν τα φώτα!Ελένη Π.
Είμαι στη δουλειά...το μεσημέρι τα ξαναλέμε...με περισσότερα.Καλημέρα σε όλους.
Μια άλλη πρόταση για πιο αισιόδοξο τέλος:
Τα φώτα τα έσβησε ο Παυλόφ (ψυχολόγος)που ήταν κρυμμένος, ο οποίος συνενοημένος με τον Κλέων κάνουν πείραμα σχετικά με τις αντιδράσεις των γυναικών όταν βρίσκονται σε αδιέξοδο. Ο Κλέων τα βιντεοσκοπεί όλα αυτά για την απ'ευθείας συμμετοχή του στο διαγωνισμό που ήδη έχουμε πεί.
Το τέλος το δίνουν οι γυναίκες, αρχίζοντας η Νίνα και η Μανίνα, οι οποίες αφού πιέστηκαν πάρα πολύ (μέσα στους κλειστούς τοίχους, με το παρελθόν τους να τους κυνηγάει απο τις οθόνες, με τον Κλέων να τους φοβίζει κλείνοντάς τους τα μάτια), παίρνουν ότι βρούν μπροστά τους (τραπέζια, καρέκλες...) και σπάζουν τις οθόνες.
Η Λούση (που δεν είναι ο Άρης) σαν γυναίκα που είναι, συμπαραστέκεται κι αυτή στις υπόλοιπες γυναίκες και τους φέρνει σφυριά, βαριοπούλες ή ότι άλλο... και γκρεμίζουν τους τοίχους για ν' ανοίξουν παράθυρα!
Απ'την ανοιχτή πια τρύπα μπαίνει ο ήλιος και η μουσική που παίζει ο Άρης (που περνάει απ'έξω αμέριμνος)!
Φιλιά!
Ντίνα Δορυφόρου
Κι εγώ θα ήθελα ένα αισιόδοξο τέλος. Δεν θα μου άρεσε να είμαι στο κοινό και να με απειλήσουν με πυροβολισμό. Μάλλον θα έφευγα με άσχημο συναίσθημα. Συμφωνώ να κλείσει ο Παβλόφ τα φώτα. Στο σκοτάδι τότε ακούγεται μια ονειρική μουσική και οι ήρωες, σιγοτραγουδούν ή μουρμουρίζουν ατάκες. Πολλές ατάκες. Γλυκά. Μου φαίνεται αστείο. Πριν ανοίξουν τα φώτα, να πλημμυρίσει τον χώρο η μυρωδιά από μπισκότα κανέλας. Ήρωες και κοινό αναρωτιούνται από που έρχεται η μυρωδιά. Τα φώτα ανοίγει η Μανίνα, αλλά με ένα τσαφ, χαλάνε οι οθόνες. Η Μαρία κρατάει ένα δίσκο με κουλουράκια κανέλας και κερνάει το κοινό. Ο Παβλόφ προσπαθεί να συντονίσει το ραδιοφωνάκι του. Η Νίνα κάθεται κάτω και διαβάζει ποίηση. Ο Άρης χορεύει με την Μανίνα. Ο Κορνήλιος βγάζει ένα σακουλάκι κόλλυβα και μπουκώνεται. Ο Κλέων φτιάχνει τα ρούχα και τα μαλλιά του καθρεφτιζόμενος στην κλειστή οθόνη μιας οθόνης. Η Λούσυ βουτάει κουλουράκια κανέλας σε ένα καφέ. Ο Παβλόβ πιάνει το σήμα του σταθμού και μασώντας ένα κουλουράκι λέει: "Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα".
Με λίγα λόγια, καλύτερα χορτασμένος παρά πυροβολημένος!
Χαιρετω σας...
Αρχικά, προτείνω μετά το σκοτάδι να επέμβει ο Παβλόφ και να πει στον Άρη να ξαναβάλει την περούκα του και να ξαναγίνει Λούση γιατί δεν άρεσε στο κοινό ως 'τραβεστί'.
Π: "Αλλο τέλος πρέπει να βρεθεί...και μήπως τελικά να μην έχουμε το άγχος του τέλους βρε παιδιά;"
και οι άλλοι να απαντήσουν "όχι, έλεος! Δικαιούμαστε ένα τέλος! Τόση ταλαιπώρια που τραβήξαμε, τζάμπα;!"
θα συμφωνήσω με την Ντίνα Δ., οι πρωταγωνιστές να πάρουν τις βαριοπούλες (τα 'παίρνει' πρώτα η Μανίνα που είναι και οξύθυμη και ίσως προσκαλεί και το κοινό μαζί;! μοιράστε και κανά σφυράκι παραπάνω...), αλλά να σπάσουν τις οθόνες (και όχι τους τοίχους) γιατί οι οθόνες είναι μπροστά από τα ανοίγματα-παράθυρα και τα κρύβουν. Άρα τα παράθυρα υπήρχαν στο κτίριο (όπως και σε κάθε συμβατικό αλλά υγιές κτίριο…) όταν αρχικά το έκτισε ο Κλέων. Ηταν η εποχή που ήταν ακόμα νέος και ονειροπόλος και του άρεζε το φως και η ‘θέα προς τον κόσμο’. Οι οθόνες μπήκαν όταν άρχισε η έπαρση και η αυτοπροβολή…Να σπάσουν οι οθόνες και έτσι θα μπει άπλετο φυσικό φως μέσα στο κτίριο...
Γεια σου Στεφανία,
Συμφωνώ μαζί σου...ειδικά με το χορτασμένος!Όλη σου η περιγραφή δίνει μια γιορτινή ατμόσφαιρα που ταιριάζει στις ανάγκες μας....Ελένη Π.
Γεια σου Ανώνυμη-Ελένη! Την ψάχνουμε με το κιάλι τη χαρά, τώρα που μας δίνεται η ευκαιρία να τη φτιάξουμε, να μην προσπαθήσουμε; Ελένη, Θανάση, σίγουρα θέλουμε γιορτή μετά την πρεμιέρα. Πάρτυ κανονικό. Να γνωριστούμε βρε παιδί μου. Μπορούμε να μιλάμε και με ατάκες!
Αν και εγώ προτιμώ ένα αισιόδοξο τέλος, δεν θα ήθελα να αλλάξει το θεατρικό από εδώ, χάνεται όλο το παιχνίδι των sms που κάναμε τόσο καιρό. Ίσως αν έπρεπε να γίνει κάτι τέτοιο να γίνει πάλι με sms, να μπορέσουν έτσι όλοι να πάρουν μέρος και να συνεχίσουμε έτσι να λέμε ότι αυτό το παιχνίδι ήταν εξ’ολοκλήρου από το ραδιόφωνο με μηνύματα και όχι από μια σελίδα. Αυτή βέβαια είναι η άποψη μου. Παρολαυτα η δική μου εκδοχή θα ήταν:
Αφού σβήσουν τα φώτα, ακούγεται ο ήχος ενός κινητού που ανοίγει(π.χ. nokia που είναι αναγνωρίσιμος από όλους).στις οθόνες παίζει το σήμα αλλά και πάλι σκοτάδι. Κάπου εκεί ακούγεται ο ΠΑΒΛΩΦ λέει: πάλι έμεινα από μπαταρία ρε γαμώτο.
Ψάχνει ανάμεσα στα κινητά που υπάρχουν εκεί, πηγαίνει στο κοινό, παίρνει κινητά από τους θεατές, τελικά βρίσκει ένα από τα χαλασμένα της σκηνής το οποίο δήθεν δουλεύει. το ανοίγει. Παίζει ο ήχος του κινητού που ανοίγει. Τα φώτα ανάβουν και οι ηθοποιοί είναι παγωμένοι.
Ο ΠΑΒΛΩΦ πατάει τα κουμπιά στο κινητό του και όλοι πάλι κινούνται.
Το τι θα γίνει μετά ας την βρούμε πάλι με μηνύματα.
Παπαχρήστου Χρήστος
Νομίζω ότι το τέλος που είχε γραφθεί ήταν καλό, είχε ανατροπές, ήταν αισιόδοξο, γραμμένο με SMS και βγαλμένο μέσα από μεγάλες κόντρες (στη δουλειά).
Αλλά αν επιμένετε...
Όλοι οι ηθοποιοί μέσα στο σπίτι ακούνε θόρυβο που δυναμώνει, δυναμώνει, παραξενεύονται. Ο θόρυβος ακούγεται από πάνω. Τελικά είναι θόρυβος ελικοπτέρου.
Τα φώτα σβήνουν, υπάρχει κάποια ανησυχία.
Ανοίγει παράθυρο στην οροφή μπαίνουν και κατεβαίνουν δεμένοι από ψηλά (ή από σκάλες)κάτι περίεργοι τύποι ντυμένοι στα λευκά.
Βρίσκουν τον Κλέωνα και με τη βία, τον παίρνουν επάνω και φεύγουν. Βεβαίως αυτός αντιστέκεται (Που με πάτε; δεν είμαι τρελός.. κλπ)
Ο Παβλόφ: Επιτέλους ησυχάσαμε απ'αυτόν...
ο Άρης πιάνει ένα κεφάτο σκοπό...
ο Κορνήλιος κοιτάζει μια το μπουκάλι του μια προς τα πάνω...
η Λούση (ιδέα Ντίνας Δ.)φέρνει κάποια αντικείμενα, τα δίνει στη Νίνα και τις άλλες, ενώ αυτές κοιτάζουν η μια την άλλη και αρχίζουν να σπάζουν τις οθόνες. Στη συνέχεια πάρτι-χορός.
Μου αρεσε πολυ το φιναλε της Στεφανιας!! Σκεφτηκα να βαζαμε δυο ατακες στην οθονη στα Αγγληκα γιατι ισως να τεριαζε στο θεατρικο μας καπιο μηνημα!! Δεν ξερω εγω θα τα γραψω και εσεις θα αποφασισετε. Ειναι της Samantha Harvey "We're supposed to stay as we are to prove to society we're useless so society can feel useful in comparison." "One must always fight back, not in the hope of winning but just to delay the moment of losing." Kαι ο Κλεων να δωσει μια σιμβουλη στα κοριτσια "girls find your favorite place in this world create and make the world notice you,you still have time." Nancy
Δημοσίευση σχολίου