ΧΡ.Β είπε...
Αγαπητοί Θανάση, Ελένη & φίλοι +γραφείς του θεατρικού,δε θέλω να σας ταράξω, αλλά σήμερα κατάλαβα πως ο Κλέωνας ΞΕΡΕΙ!!!
Ξέρει ότι κάποιοι θα γράψουν θεατρικό με κεντρικό πρωταγωνιστή την αφεντιά του!
Δεν καταλαβαίνει πως μπορεί να συμβεί αυτό αλλά ξέρει πως θα γίνει. Του έχει κολλήσει μάλιστα ότι αυτό θα συμβεί μετά το θάνατο του γιατί πιστεύει ότι οι σπουδαίοικαλλιτέχνες μετά θάνατον αναγνωρίζονται.
Από τη στιγμή που έμαθε τα περί θεατρικού, αγωνίζεται να καταλάβει τι συμβαίνει, αλλά κυρίως να γίνει αυτό που πάντα ονειρευόταν, ώστε να είναι γίνει ένας αξιοπρεπής πρωταγωνιστής. Δε θα το άντεχε να είναι ένας μίζερος τυπάκος με ξεχασμένα όνειρα και ξεθωριασμένα χαμογελά… Δε θέλει να ζήσει μια τραγωδία,ούτε όμως να γίνει o γραφικός καραπαζο-εισπράκτορας μιας σαχλής κωμωδίας! Θέλει πάση θυσία να γραφτείτο success story της ζωής που ονειρεύτηκε να ζήσει.
Χιχι!
Χρ.Β
Υ.Γ. Σύντομα μάλιστα θα λάβει και αυτός κάποια από τα sms μας στο κινητό του
και μάλιστα…
«θα έρχονται συνεχεία»!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
12 σχόλια:
Όλες οι αναγνώσεις που ακούσαμε μέχρι τώρα είναι ΤΕΛΕΙΕΣ!!!!!!!!!!!!!!!!! Ιδέα: στο σημείο που ακούγονται οι ερωτήσεις της συνέντευξης της Μαρίας από τις φωνές των δημοσιογράφων του ραδιοφώνου, κάτι που θα μας άρεσε εμάς τους ακροατές ΠΟΛΥ, είναι οι φωνές γυναίκα-άντρας δημοσιογράφοι να είναι φωνές Κουρτίδου-Γωγάδης. Ίσως ηχογραφημένες και με το σήμα της εκπομπής; Για μας εδώ έξω, είναι σούπερ τέλειο να είστε μέσα στο θεατρικό. Όπως λέει και ο Άγγελος, βάλτε τις φωνές σε ένα κουτί και αφήστε το στη σκηνή. Αυτές θα βγουν έξω και θα "παίξουν".
Η Μαρία νομίζω θα έπρεπε να γελάει και να κλαίει ή να δακρύζει κάποιες φορές με πράγματα που συμβαίνουν ή που θυμάται ή τις σκέψεις της ή με αυτούς-αυτό που έρχεται συνέχεια και μάλλον κάποιος πρέπει να την χλευάσει γι΄αυτό. Επίσης ο Κλέων θα μπορούσε να τινάζεται προς τα πίσω ή να βγάζει κραυγές φόβου αντικρίζοντας μικρά πράγματα στη σκηνή ή πάνω του ή πάνω στους άλλους. Αυτός μάλλον πρέπει να τρομάξει κιόλας πριν κλάψει ή γελάσει με κάποιο μικρογλυπτό της Μαρίας.
(προηγουμενως αφησα το σχολιο σε λαθος σημειο νομιζω...)
παρατηρησα τα εξης προφανη με τη σημερινη αναγνωση:
η Μαρια εχει πει οτι κανει γλυπτικη απο "εκδικηση"...αρα κατι εχει συμβει στο παρελθον-παρον που την ενοχλει.
Επισης ειναι το κοριτσι-γυναικα με τα "1000 προσωπα" (κατα τη γιαγια τησ-αν δε κανω λαθος-, και δικαιολογει και το ονομα της)
και προτεινω τωρα: μηπως να εστιασουμε στην 'φανερωση' του 2ου πικραμενου προσωπου της (1 απο τα 1000 αλλωστε...), και να μην την παρουσιαζουμε 'καλη' και ελαφρως γλυκαναλατη; και παλι θα μας ειναι συμπαθης....ως παθουσα, ομως!
Θαλεια Γρ.
Στην 11 σκηνή η Μαρία είναι παρούσα κι όλες οι δυνατότητες ανοιχτές! Παίξε,Θάλεια, παίξε! Η πρόταση σου θα διαβαστεί στον αέρα ως προτροπή...
18/02/2010 Πρόταση για το Θεατρικό:
Ο Κλέωνας έχει βαρεθεί προ πολλού τις αρχιτεκτονικές δομές από το παρελθόν. Στην ουσία όλοι οι αρχιτέκτονες τι κάνουν σήμερα ; ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΕΣ. Στατικές κατασκευές που επαναλαμβάνονται και που δεν έχουν να προσφέρουν στην εξέλιξη τίποτε. Δεν θέλει αληθινά παράθυρα στις κατασκευές του γιατί τις περισσότερες φορές κρύβουν "κακές εκπλήξεις". Γι ' αυτό βάζει οθόνες που παίζουν την "δική" του πραγματικότητα και δίνουν κίνηση στους ακίνητους τοίχους.
Κατά βάθος όμως θέλει ΚΑΙ κάτι παραπάνω. Αν μπορούσε να ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΤΑ ΟΡΙΑ. .....θα γινόταν ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ του πλανήτη. Γιατί να μην προξενούν τα κτίριά του έντονα συναισθήματα; Γιατί να δέχονται οι άνθρωποι τους συμβιβασμούς της γήϊνης ύλης; Γιατί πρέπει όλοι να βλέπουν τα πράγματα με τα ίδια μάτια; Γιατί όλοι δεν μπορούν να δουν τίποτε άλλο εκτός από τον κοντινό τους περιβάλλον, το σπίτι τους τη δουλειά τους κλπ ; Αφού η Μαρία κατορθώνει να προξενεί δυνατές συγκινήσεις με τις δημιουργίες της, γιατί να μη εκμεταλλευτεί και αυτός τις ικανότητές της;
Αγαπητοί +γραφεις. Επειδή με την τεχνολογία έχω ένα μικρό προβληματάκι κι επειδη, όπως λεει η Ελενη,τιποτα δεν παει χαμενο,εκ παραδρομης και με τη βοηθεια φιλης,σας στελνω τον παρακατω διαλογο.
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΄Μα τον Αγιο Βαλεντινο,μερα που είναι σημερα,ορκιζομαι να μεταφερω τα λειψανα του στην «Φραγκοκλησια» της Μυτιληνης,εάν η Μαρια γυρισει κοντα μου και ορκιζομαι να μη την ξαναπω σοβατεπι και κουρουνα.
ΑΡΗΣ Κι εγω,μα τον Αγιο Βαλεντινο,ορκιζομαι να τα συνοδευσω, με το καλυτερο ακορντεονιστικο κομματι μου,εάν η Μαρια παρατησει τον τρελο αρχιτεκτονα.
ΠΑΥΛΟΦ Κι εγω, μα τον Αγιο Βαλεντινο,σας υποσχομαι μια δωρεαν επισκεψη σας στο ιατρειο μου,εάν η Μαρια τα φτιαξει με τον τρελο αρχιτεκτονα. ΧΑ! Φιλε μου Κορνηλιε,πρεπει να ξερεις ότι οι κουρουνες εκδικουνται¨το ακουσα στο ραδιοφωνο,στον 9,58, γι αυτό μην εχεις πολλες ελπιδες.
THOMI
Προς σκέψιν.
Αυτό που πιστεύω πως χαρακτηρίζει το θεατρικό παιχνίδι μας είναι το ότι κατά κύριο λόγο δεν υπάρχει έλεγχος. Ένα sms μπορεί να αλλάξει ανά πάσα στιγμή την τροπή του. Επίσης, περισσότερο στην αρχή του βέβαια, πρόκειται για το ξεδίπλωμα μιας διαρκώς αναβαλλόμενης υπόθεσης με έμφαση στους διάλογους και όχι στην ίδια την υπόθεση. Αυτό που έδωσε ώθηση στην εξέλιξη της ιστορίας ήταν η γρήγορη εναλλαγή σκηνών. Κάθε σκηνή προσθέτει και ένα αίνιγμα που αναζητάει λύση.
Στη σκηνή του τυφλού κτιρίου έχουμε μια κρίσιμη στιγμή που δημιουργείται η προσδοκία ότι τα ερωτηματικά που γεννήθηκαν στις σκηνές που προηγήθηκαν θα απαντηθούν, θα γεμίσουν τα κενά και κάποια από τα δεδομένα που εκκρεμούν θα δέσουν ώστε να προκύψει κάποιο νόημα.
Aπ’ ό,τι φαίνεται από τη σκηνή της κηδείας και από μια συνεδρία με τον ψυχίατρο νωρίτερα, ο Κλεώνας έχει πάρει χαμπάρι ότι γραφούμε τη ζωή του με sms. Μήπως το είχε καταλάβει από τη στιγμή που άρχισε να αναγνωρίζει πρόσωπα των ονείρων του στο δρόμο; Ίσως δεν ήξερε πώς να αντιδράσει και εμπαινε και εβγαινε ταραγμένος σα σίφουνας από σκηνή σε σκηνή.
Τι θα κάνει τώρα, που έχουν ωριμάσει τα πράγματα, για αυτό; Θα προσπαθήσει να μας ξεμπροστιάσει απλά; Θα προσπαθήσει να μας εκδικηθεί κάνοντας ταινία με μας (προβολή του κοινού στις οθόνες);Θα προσπαθήσει να μας κάνει κριτική ή να μας ψυχαναλύσει με τη βοήθεια του ψυχίατρου για τις επιλογές που κάναμε για την εξέλιξη της ιστορίας; Θα επιχειρήσει να επηρεάσει την συνεχεία της ιστορίας; Η μήπως την έχει διαμορφώσει ήδη και ότι έχουμε δει ως τώρα είναι το αποτέλεσμα δικής του βούλησης ή η οπτικοποίση του δικού του εφιάλτη; Αμέτρητες επιλογές….
Καλή συνέχεια, Χρ.Β
Ο Κλέον θέλει να αυτοκτονήσει και κάλεσε τις γυναίκες σπίτι για τους εξής λόγους : θέλει να του πει η Μανίνα στο φλυτζάνι μήπως η απόφασή του είναι λάθος, σε περίπτωση που η απόφαση είναι σωστή θέλει να γνωρίσει αυτήν που θα τον θάψει, καλύτερα και η Μαρία είναι αυτή που πιθανά πιστεύει ότι μπορεί να τον μεταπείσει και να του δείξει πως να ζήσει μια χαρούμενη ζωή.
Τώρα που είμαστε προς στο τέλος θα ήταν ωραία να υπάρχει κάτι δυνατό και γιατί όχι συγκλονιστικό. Αυτό το κάτι πρέπει να είναι και αληθινό. Προτείνω, οι ηθοποιοί να αρχίζουν να ξεστομίζουν μετά τους φόβους και τους εφιάλτες τους, τα όνειρά τους που γιατί όχι, να είναι τα όνειρα των ακροατών που συμμετείχαν στο παιχνίδι. Ας δώσουμε φωνή στα όνειρά μας για τη ζωή μας και την πόλη μας. Όνειρα για τα όνειρα. Τα όνειρα που κάνουμε είναι αυτά που μας δίνουν δύναμη να αγωνιζόμαστε στη ζωή.
Άν το θεατρικό κλείσει με τον Άρη να παίζει ακορντεόν και τους ήρωες να χορεύουν, θα μπορούσε με λίγη παρότρυνση, να χορεύει και το κοινό! Έτσι, για να ολοκληρωθεί το πάρτυ!
Εύχομαι καλή επιτυχία σ΄όλους τους συντελεστές!
Ανυπομονώ να δω το έργο επί σκηνής!
Ντίνα. (Παρεπιπτόντως, το Νίνα ήταν το ψευδόνυμό μου, αρχικά)
Ντίνα, εσύ επινόησες τη Νίνα, οδηγό νεκροφόρας;;;
Δημοσίευση σχολίου