"Κάτι Παίζει" στο Θέατρο…

Η παράσταση είναι γεγονός! Το κείμενο που συνέγραψαν οι ακροατές του 9.58 fm στον αέρα των ερτζιανών μέσω sms ανεβαίνει από την Πειραματική Σκηνή του Κ.Θ.Β.Ε. την Πέμπτη 27 Μαίου 2010 και για τρεις παραστάσεις. Ένα έργο που έχει για συγγραφείς 160 άγνωστους μεταξύ τους ανθρώπους και μετρά 2000 sms!!!

Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009

Πως θα κάνει η Μαρία τον Κλέωνα να κλαίει; Και να γελά; Γιατί;

2 σχόλια:

Στεφανία Βελδεμίρη είπε...

Η Μαρία θα κρύψει στο σπίτι του Κλέωνα 4 μικρογλυπτά της. 1 στο ντουλάπι με τις κούπες του καφέ, ένα στο ντουλαπάκι του μπάνιου, 1 στο σαλόνι και ένα στο συρτάρι με τις κάλτσες του. Έτσι συχνά κάνοντας απλές καθημερινές κινήσεις, όπως να πλένει τα δόντια του, να ετοιμάζει καφέ, να ντύνεται ή να χαλαρώνει στον δερμάτινο καναπέ του, ο Κλέωνας βάζει τα κλάματα ή γελάει. Αυτές οι αναπάντεχες συγκινησιακές καταστάσεις του φέρνουν στο μυαλό του στιγμές της ζωής που ήθελε να γελάσει ή να κλάψει αλλά κρατήθηκε, σφίγγοντας τα δόντια και τις γροθιές του. Η Μαρία κρύβει τα γλυπτά της, που γι' αυτήν είναι πολύτιμα, στο σπίτι του Κλέωνα γιατί τον λυπάται που είναι τόσο σφιγμένος και επιθυμεί να τον βοηθήσει να απελευθερωθεί λιγάκι. Δεν έχει κάποιο συγκεκριμένο λόγο για να τον βοηθήσει, αντλεί απόλαυση και έμπνευση δίνοντας συναισθήματα στους ανθρώπους που τα χρειάζονται ή που τα αποδιώχνουν για να επιβιώσουν στην άδικη τούτη την κοινωνία...

ΧΡ.Β είπε...

Ας επικεντρωθούμε στα γλυπτά της Μαρίας. Πως θα μπορούσαν να κάνουν τους περαστικούς να κλαίνε ή να γελάν; Φαντάζομαι ότι η Μαρία κάνει γλυπτά χρησιμοποιώντας με ευφάνταστους τρόπους καθημερινά αντικείμενα, που βρίσκει ή ζητάει τυχαία από αγνώστους που ζουν στην περιοχή όπου στήνει τα γλυπτά της. Η συγκίνηση που γεννάν τα έργα της προκύπτει από την οικειότητα ή στην ένταση των αναμνήσεων που γεννιούνται στη θέαση τους. Άλλοτε πετυχαίνει να γίνεται ο παρατηρητής για λίγο παιδί και προσεγγίζει την αθωότητα που όλοι έχουμε λίγο ή περισσότερο κρυμμένη μέσα μας. Άλλοτε πάλι φέρνει στη επιφάνεια εικόνες ή στιγμιότυπα από πρόσωπα, καταστάσεις ή όνειρα που χάθηκαν.

Θα μπορούσε με βάση αυτή τη λογική η Μαρία να είχε χρησιμοποιήσει για το γλυπτό που έστηνε στον πεζόδρομο της πρώτης σκηνής κάποιο αντικείμενο που έψαχνε να βρει ο Κλέωνας ή που είχε χάσει ή που του θύμιζε κάτι ή που άνηκε σε κάποιον ή που σχετίζεται με κάποιον τρόπο με αυτόν. Το ότι σε κάποια στιγμή στην εξέλιξη της ιστορίας η τέχνη της Μαρίας θα τον κάνει να κλάψει ή να γελάσει έχει να κάνει με το ότι θα θυμηθεί, θα ξαναανακαλύψει τον εαυτό του και θα συνειδητοποιήσει τι πραγματικά αξίζει για αυτόν, και πως θέλει να ζει τι ζωή του.