H Mαρία δίνει συνέντευξη στο ραδιόφωνο...

(Παίζει το Cucurrucucú Paloma-Caetano Veloso)

ΠΑΒΛΟΦ: Δεν κλαίνε, δεν γελάνε, είπε η Μαρία στην συνέντευξη… Mαρία μ’ αγαπάς λιγάκι; Με θυμάσαι;

ΜΑΡΙΑ: Ωραία επιλογή! Μ’ αρέσουν τα soundtrack του Αλμοδόβαρ! Αλλά θα μ’ άρεζε ν’ ακούσω και Πιοβάνι! …La vita e bella… Ή Μάνο Χατζιδάκι! Ακούω πολύ μουσική! Όλα τα είδη! Γι’ αυτό αγαπάω το ραδιόφωνο! Κυρίως τον σταθμό σας! Κάνω τα πάντα ακούγοντας ραδιόφωνο! Εκτός από γλυπτική! Εκεί θέλω απόλυτη σιωπή! Νεκρική! Μ’ ενοχλούν τα λόγια, με αποσυντονίζουν. Παλιότερα, επέλεγα κλασικά θέματα. Μελωδίες! Ή δούλευα μ’ ένα φίλο που έπαιζε κρουστά κι ακολουθούσα τον ρυθμό του. Τώρα αντέχω μόνο τους ήχους της φύσης! Τίποτα που να προέρχεται απ’ τον άνθρωπο!

ΠΑΒΛΟΦ: Μαρίααα! Κου-κου; Τζάζζζ;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ (φωνές off, μια αντρική-απευθύνει τις ερωτήσεις στον ενικό- και μια γυναικεία -στον πληθυντικό-): Γιατί κάνετε γλυπτική; Ποια υλικά προτιμάτε; Τι βάζεις στα έργα σου και αποκτούν περίεργες ιδιότητες; Γιατί τα κρύβεις στην πόλη; Σε ποια σημεία; Τι θα τοποθετούσατε μπροστά στο Δημαρχείο; Γιατί δεν έχουν μάτια τα γλυπτά σου; Ποιοι κλαίνε, ποιοι γελάνε; Που γεννήθηκες Μαρία; Που μεγάλωσες; Μιλφέιγ είναι το καλλιτεχνικό σου; Γιατί επιλέξατε αυτήν την πόλη; Τι καταστρέφει την καθημερινότητα σου; Ακούτε μουσική όταν εργάζεστε; Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας; Τι φοβάσαι, Μαρία; Τι φοβάσαι;
ΜΑΡΙΑ: Γιατί κάνω γλυπτική; Τι θέλετε ν’ ακούσετε; Κάτι όπως « ο καθένας ψάχνει τρόπους να βρει τον εαυτό του»; Καλό; Ή μήπως να πω «αυτό ήθελα να κάνω από μικρή»; Ναι, είχα μανία με τις πλαστελίνες από μικρή! Μου άρεζε να παίζω με την λάσπη και να πλάθω ανθρώπους. Ακόμα ανθρώπους πλάθω. Νιώθω ζωντανή όταν το κάνω. Όχι, είναι λίγο αυτό που λέω. Νιώθω θεά. Μια θεά που έχει τη δύναμη να πλάθει ανθρώπους! Υπερβολή; Η γιαγιά μου έλεγε ότι μόνο η υπερβολή οδηγεί στα παλάτια της σοφίας…
Μ’ αρέσει ο πηλός. Είναι γήινος και σπάει εύκολα. Χρησιμοποιώ και μέταλλα. Συνήθως, όμως, ψάχνω στα σκουπίδια για τα υλικά μου! Ρετάλια, χαρτιά, τενεκεδάκια! Είναι η μυρωδιά που έχει σημασία! Πρέπει να μυρίζουν ανθρωπίλα! Ύστερα, τους δίνω την ψυχή μου. Πολύ συναίσθημα! Πόνο, χαρά, λίγο γέλιο, μερικά δάκρυα. Και κάτι σκέψεις. Που έρχονται συνέχεια…

ΠΑΒΛΟΦ: Τελικά το μυαλό, το γυρίζει το θέμα εκεί που θέλει! Εγώ μπορώ να έχω έκπτωση στα sms; Ας κάνει κάτι η εκπομπή!
ΜΑΡΙΑ: Μάτια δεν τους βάζω! Ποτέ! Κι αυτοί που έχουν, βλέπουν; Άλλωστε την ουσία τη νιώθει μόνο η καρδιά! Σας άρεσε; Μικρός Πρίγκηπας, Εξυπερύ!... Αυτός είναι και ο λόγος που κρύβω τα έργα μου! Μετράω πόσοι ξέρουν να κοιτάζουν! Στην πραγματικότητα δεν τα κρύβω. Τ’ αραδιάζω παντού! Σε σπίτια φίλων, σε καφέ, σε ρεστοράν, στα πεζοδρόμια. Γεια σου, Παβλόφ!. Σε παγκάκια, σε πάρκα. Κατά μήκος των τειχών. Στις πλατείες. Παντού. Τα προσπερνούν χωρίς να τα προσέξουν! Πρέπει να τους τα δώσω στο χέρι για να τα δουν! Μια μέρα προσέφερα ένα στον Δήμαρχο! Όχι μην μπερδεύεστε! Άλλη τέχνη η γλυπτική, άλλη το γλείψιμο! Δεν το’ κανα γι’ αυτό! Πήγα να του προτείνω να μαζέψει όλα τ’ αγάλματα της πόλης μπροστά στο δημαρχείο του. Να συγκεντρωθεί η αλαζονεία σ’ ένα μέρος! Κι ύστερα, να γεμίσουμε την πόλη με πολύχρωμα γλυπτά. Χρειάζονται χρώμα και ζωή οι γειτονιές...
ΠΑΒΛΟΦ: Θέλω αγγέλους που να μοιάζουν του Ρουβά και δεινόσαυρους για να τρομάζουμε! Χααα! Τον Ρεξ τον Τυρανόσαυρο να βάλουμε παντού! Μ' αρέσει πολύ!

ΜΑΡΙΑ: Ήταν σε μια συνέντευξη Τύπου. Διακόπηκε γιατί ο Δήμαρχος έπεσε κάτω από τα γέλια! Γέλια μέχρι δακρύων! Τον πήραν με το φορείο! Είχα ξαναδεί ανθρώπους να κλαιν και να γελούν όταν τα αντίκριζαν αλλά τόσο πολύ… Ούτε εγώ δεν το περίμενα!
ΠΑΒΛΟΦ: Ουφ! Πόνεσε ο αντίχειρας μου! Τουλάχιστον, θα γυριστεί και σε ταινία μεγάλου μήκους;

ΜΑΡΙΑ: Όμορφο το μη αναμενόμενο, μη μου πείτε ότι διαφωνείτε; Να κλαίνε οι αναίσθητοι, να γελάν οι αγέλαστοι, δεν είναι κακό, ε; Κακό είναι να χλευάζεις ένα δάκρυ, να μη γελάς με το αστείο του φίλου. Τι; Πέφτω σε κλισέ; Μπορεί! Για να δω τα μάτια σας; Τα βλέπω στεγνά ή είναι η ιδέα μου; Τι λέγαμε; Πώς πετυχαίνει τέτοια θαύματα η τέχνη; Τι να πω; Η γιαγιά μου τα κατάφερνε με κουλουράκια κανέλας. Μας άλλαζε τη μέρα…με κανέλα και παραμύθια. Της άρεσε πολύ να λέει παραμύθια. «Ξέρεις από που βγήκες, Μαρία;» μου’ λεγε. «Βγήκες μέσα απ’ τη ζύμη για μιλφέιγ που έφτιαχνε η μαμά σου κι έψηνε στο φούρνο του παππού σου. Ένα βράδυ άνοιξε χίλια φύλλα αλλά αντί να κάνει το γλυκό, έπλασε εσένα. Γι’ αυτό έχεις χίλια πρόσωπα.» Μου’ λεγε κι’ άλλα. Ότι γεννήθηκα σε βάρκα, πως οι γονείς μου είναι άγγελοι, ότι το σπίτι τους είναι γωνία Εδέμ και Πλούτωνα!
ΠΑΒΛΟΦ: Τι έχασα, βρε παιδιά! Πατήστε το replay! Ποιοι μένουν στην Εδέμ και ποιοι στην Πλούτωνα;
ΜΑΡΙΑ: Τι σημασία έχει που γεννήθηκα, που μεγάλωσα και που σπούδασα! Σημασία έχει ότι ζω εδώ... Πως είπατε; Γιατί ζω εδώ; Τι ν’ απαντήσω; Πως είναι ερωτική η πόλη; Ή πως δεν είναι; Ας πούμε ότι μ’ αρέσει τ’ όνομα της. Ή ότι αγαπώ τους ποιητές της. Δεν είναι αυτό αρκετό; Παρά την γκρίνια, τη μιζέρια, την αχαριστία, την ανοησία, την κακογουστιά, την βρωμιά, τους ψυχαναγκασμούς, και άλλα που μας βασανίζουν, ρωτώ: δεν είναι αυτό αρκετό; Κι ας μην κοιταζόμαστε στα μάτια, πια…Κι ας κοιτάμε ο ένας τα παπούτσια τ’ αλλουνού...
ΠΑΒΛΟΦ: Μαρία, εδώ είμαι! Κοίταξε με!

ΜΑΡΙΑ: Κι εγώ φοβάμαι να κοιτάξω τα μάτια τους! Φοβάμαι αυτό που θα διαβάσω μέσα τους. Αλλά περισσότερο φοβάμαι τη μοναξιά. Ίσως γι’ αυτό δημιουργώ ανθρώπους. Για να μη μείνω ποτέ μόνη. Όμως πάλι φοβάμαι. Ότι θα μου τα κλέψουν. Άνθρωποι. Δεν θα υπάρχουν πουθενά και δεν θα λένε τίποτα σε κανέναν. Τα έργα μου. Και τελικά θα μείνω μόνη. Κι αδύναμη. Και με όψη κακή. Και θα ξυπνήσω ένα μεσημέρι, γυμνή στο κέντρο της Αριστοτέλους. Γυμνή και μόνη. Και δεν θα μπορώ να βοηθήσω τον εαυτό μου. Βλέπω τέτοιους εφιάλτες. Πως ο δήμαρχος αγοράζει έργο μου!
ΠΑΒΛΟΦ: Α, πα, πα, πα! Πα!
ΜΑΡΙΑ: Κι εγώ το πουλάω! Πως μου πέφτει ο ουρανός στο κεφάλι. Πως δεν θα προλάβω να τους εκδικηθώ! Πως έρχονται συνέχεια! Κι ύστερα ξυπνάω και με πιάνουν τα γέλια. Ξέρετε γελάω μ’ αυτά που θα’ καναν τους άλλους να κλαίνε! Γι’ αυτό δεν πάω σε κηδείες! Γελάω πολύ! Γελάω με αποτυχημένα ανέκδοτα! Γελάω μ’ αυτά που έρχονται! Συνέχεια! Αλλά κλαίω όταν κάποιοι κοιτούν τα έργα μου σαν υπότιτλους σε ταινία πορνό. Καταλαβαίνετε; Ποιος διαβάζει τους υπότιτλους σε ταινίες-πορνό;… Γιατί κάνω γλυπτική! Καλή ερώτηση! Κάνω γλυπτική από εκδίκηση! Αλλά αυτό δε θα σας το πω ποτέ!